Gontowiec Podróżny BLOG

Zima powoli wycofuje się z Zelandii. Śnieg jeszcze leży, nowy na razie nie próbuje padać. Temperatura podniosła się wczoraj w dzień o ułamek stopnia powyżej zera. Obserwowałam siedzącego na rynnie kosa, pijącego wodę ze skraplających się sopli. Co jakiś czas i on przyglądał mi się badawczo, więc nie zdecydowałam się pójść po aparat. Wystarczyło się ruszyć, by uciekł, a tak przynajmniej w spokoju ugasił pragnienie.

Śnieżna jeszcze aura skłoniła nas do odwiedzenia Dronningholm, czyli nikłych pozostałości jednego z najstarszych w Danii zamków królewskich. Już samo słowo „dronning” sugeruje, że powinien mieć coś wspólnego z królową, a „holm”, że również z wyspą. Nie wiadomo dokładnie, kiedy go zbudowano, ale na pewno pierwotnie lokowany był na wysepce, ponieważ w średniowieczu poziom wody w jeziorze Arresø był o wiele wyższy. Na pewno też nie przypominał zamku w dzisiejszym rozumieniu tego słowa, ponieważ była to popularna w średniowieczu rezydencja typu motte, u nas zwana gródkiem stożkowatym, coś pośredniego pomiędzy dworem obronnym a zamkiem, otoczona wałem z fosą.

Do dziś zachowały się jedynie fundamenty wieży mieszkalnej i towarzyszących jej budynków. Z jednej strony wzgórza mamy największe duńskie jezioro Arresø i drogę wiodącą na kraniec półwyspu Arrenæs, z drugiej krajobraz stworzony przez bobry wpuszczone tu w latach 2009-2010. Efekt zbudowania przez nie tamy najlepiej widoczny jest na fotografii z drona, którą umieszczono na tablicy informacyjnej przy ruinach.

Zamek istniał ok. 400 lat i mniej więcej w połowie XIV w. przeszedł w ręce magnackie. Później stopniowo podupadał, by w końcu posłużyć, podobnie jak zamki Søborg (niedaleko Gilleleje) i Gurre (pomiędzy Helsingør a Tikøb), jako źródło materiałów budowlanych do postawienia Frederiksborga, którym zachwycaliśmy się w nie tak bardzo stąd odległym Hillerød. Dziś do tych ruin rzadko ktokolwiek zagląda, bowiem wszystkie położone są z dala od głównych dróg.

No dobrze, a co z tą królową z Dronningholm? Ano legendy mówią, że Waldemar Zwycięski ofiarował go swojej żonie, królowej Dagmarze (Dagmar). Dagmara urodziła się ok. 1186 r. jako czeska księżniczka Marketa (Małgorzata) Przemyślidka (właściwie Przemyślidówna) i – jak mówi powtarzana w jej rodzinnym kraju anegdota – wyszła za dwukrotnie starszego od siebie duńskiego króla, ponieważ… przegrała w kości z jego wysłannikiem. Anegdota anegdotą, ale królowa, chociaż zasiadała na tronie niespełna osiem lat, bardzo dobrze zapisała się w pamięci poddanych. Była znana z łagodności i dobroczynności, zapamiętano także jej niezwykłą urodę (niebieskooka blondynka z długim warkoczem). Zmarła młodo, jeszcze przed trzydziestką, po urodzeniu drugiego syna. Dziecko prawdopodobnie również nie przeżyło, ponieważ nie znalazłam nawet wzmianki o jego imieniu.

Dagmarę pochowano w Ringsted, w jednym z królewskich kościołów grobowych. Obok niej spoczął później jej mąż, mając u drugiego boku kolejną żonę, Berengarię Portugalską, która także zmarła w połogu (po urodzeniu czwartego dziecka). Łącznie w świątyni znajdują się (bądź znajdowały) szczątki 21 średniowiecznych królów i królowych. Wszyscy zostali wymienieni na pamiątkowej tablicy umieszczonej w jej wnętrzu, Dagmara ma jeszcze osobną, poświęcona tylko sobie, pokrytą płaskorzeźbami dwujęzyczną płytę pamiątkową z 1928 r. Zachował się także przedstawiający ją fresk.

Pierworodnego syna Przemyślidówny, urodzonego w 1209 r. Waldemara zwanego Młodszym, ojciec ukoronował na współkróla Danii w 1218 r. Nie dane jednak było chłopcu zostać samodzielnym władcą, ponieważ 13 lat później zginął postrzelony przypadkowo podczas polowania. Ojciec przeżył go o 10 lat. Waldemar Młodszy nie pozostawił po sobie potomków. Jego żona, portugalska infantka Eleonora, zmarła razem z nowo narodzonym synem kilka miesięcy przed owym wypadkiem na polowaniu.

W średniowieczu często układano pieśni o władcach i rycerzach. O jasnowłosej królowej ułożono ich pięć (jej następczyni u boku Waldemara II poświęcono tylko dwie). W jednej jest mowa o „grzechu królowej Dagmar” (dronning Dagmars synd), która obawiała się, że trafi do czyśćca za to, iż kiedyś nie przebrała się do niedzielnego nabożeństwa. Później terminu tego używano jako synonimu nieistotnego grzechu dręczącego sumienie gorliwych wiernych, ale w końcu poszedł w zapomnienie, bo i czasy się zmieniły, i lista grzechów zdewaluowała. Można już chyba przychylić się do stwierdzenia, że przekraczanie norm religijnych jest jak historia stosowana – dopasowane do konkretnych osób czy faktów i opisywane przez nich samych lub świadków z własnej perspektywy (co nie zawsze bywa obiektywne).

Maria Gonta
foto Gontowiec Podróżny


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

W czwartek Boże Ciało

W najbliższy czwartek 30 maja Kościół obchodzi uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa popularnie nazywaną świętem Bożego Ciała. Tego dnia ... <czytaj dalej>

Składy komisji Sejmiku Województwa Lubuskiego

Radni województwa w trakcie sesji w dniu 20 maja 2024 r. wybrali przedstawicieli komisji w Sejmiku Województwa Lubuskiego VII kadencji. Wybrano ... <czytaj dalej>

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Piękni ludzie, piękna sprawa, piękne widoki...
Muszę się wybrać!
Z.M.P. <czytaj dalej>

Taaak, dzieciństwo to fajna sprawa! ):-)
Z>M.P. <czytaj dalej>

W Polsce żaden komunizm się nie skończył <czytaj dalej>

Jesteście Panowie naprawdę"wielcy". Robicie coś z pasją i...radością. Dlaczego tacy, jak wy nie sa co najmniej radnymi. Patrząc na fo <czytaj dalej>

To jeszcze proponuje panu wojewodzie przebrać się, nieco zmienić facjate i pod pozorem boleści, rany ręki iść na SOR i zobaczyç, posłuchać, <czytaj dalej>