16VII2020.

Nie wiem, jak oni to robią, ale wiem, że potrafią dbać o dobrą atmosferę i porządek. Niewielkie, bo liczące mniej niż 5 tys. mieszkańców litewskie Birsztany to nadniemeńska perełka. Pierwsze zapisy o niej pochodzą z 1386 r. Niemal 500 lat później, bo w 1846 powstało tu uzdrowisko, ale dopiero w 1966 otrzymało prawa miejskie.

Otoczone sosnowymi lasami leży na prawym brzegu Niemna, który tworzy tu malownicze meandry. To doskonałe miejsce kuracji i wypoczynku. W średniowieczu – warownia i miejsce polowań Wielkich Książąt Litewskich. Stąd znajduje się tu wzgórze i pomnik księcia Witolda.

Dziś w Birsztanach spotkacie piękne i nowoczesne sanatoria oraz hotele, ale też wspaniale zachowaną charakterystyczną zabudowę drewnianą. Miasteczko jest bardzo zadbane, mnóstwo tu zieleni i skwerów, a także – co rzadkie – najróżniejszych rzeźb ustawionych nie tylko w parku zdrojowym. Jedną z tych, które mnie urzekły, jest postać Godota.

Na uwagę zasługuje fakt, że w jednym  z butików, znajduje się urządzona ze smakiem galeria artystyczna, czego nie uświadczysz w naszym wojewódzkim Gorzowie.

Prożno szukać tu śmieci czy nawet papierka. Nie dość, że w miasteczku są wspaniale wkomponowane półpodziemne pojemniki na śmieci, to wszędzie tam, gdzie toczą się prace budowlane, jest po prostu porządek, a plac budowy osłania specjalne ogrodzenie, płot czy osłona. Natomiast obiekty, które nie doczekały się jeszcze remontu, nie straszą, bo ich ściany pokrywają zdjęcia przedstawiające życie dawnych Birsztan. Ech, wiele mogłyby się nauczyć od tego miasteczka nasze władze.

Hanna Kaup