Gontowiec Podróżny BLOG

5 maja. Nie zrobiliśmy dzisiaj zbyt wielu kilometrów, ale przecież nie o to chodzi, by gnać przed siebie bez opamiętania. Pół dnia spędziliśmy w Monsaraz, miasteczku odległym zaledwie o 33 km od miejsca ostatniego noclegu. Właściwie to moglibyśmy się plątać po nim nawet do tej pory, bo chociaż malutkie, ma wyjątkowy klimat. Całkowicie otoczone murami zajmuje szczyt wzgórza, z którego roztacza się wspaniały widok na okolicę, w tym także na jezioro, nad którym nocowaliśmy. Ufortyfikowali je templariusze, z obawy przed Maurami. Późniejsza bliskość granicy z Kastylią spowodowała, że Monsaraz zyskało znaczenie strategiczne. Takie osady nazywa się w Portugalii orlimi gniazdami i jest to wyjątkowo trafne określenie.

Za murami kryje się morze białych domków, wyjątkowo strome, brukowane w charakterystyczny sposób uliczki, mnóstwo kafejek, sklepików z wytworami rzemiosła i lokalnymi produktami, kilka kościołów, pozostałości zamku i dwa ciekawe muzea, które zwiedziliśmy za 1 euro na głowę (bilet łączony). Domy przy głównej, najszerszej ulicy pochodzą z XVI i XVII w. Pozostałe uliczki zdecydowanie pachną średniowieczem. Z murów zamku widać było kolejną plażę nad ciągle tym samym jeziorem, więc udaliśmy się tam na zasłużony odpoczynek (i ciepły posiłek) po kilkugodzinnym pobycie w Monsaraz. Gdyby nie fakt, że było dopiero wczesne popołudnie, pewnie zostalibyśmy tam na noc.

Ruszyliśmy stamtąd w kierunku Evory, zatrzymując się po drodze przy Antas do Olival da Pega, czyli stojących pośród gaju oliwnego megalitycznych grobowcach jednokomorowych (anta to portugalska nazwa dolmenu) oraz pojedynczym megalicie o kształcie zbliżonym do grzyba, nazywanym Rocha dos Namorados. Megalit ma ponad dwa metry wysokości, stoi przy wjeździe do miejscowości Reguengos de Monsaraz. Jego szczyt przykrywa warstwa małych kamyczków, które są świadectwem kultywowania po dzień dzisiejszy zwyczaju związanego z pogańskim kultem płodności. W Poniedziałek Wielkanocny przychodzą tu niezamężne dziewczęta, by skonsultować się z megalitem w sprawie małżeństwa. Jeżeli kamyk rzucony przez nie na szczyt głazu spadnie, oznacza to, że do następnej próby (za rok) nie wyjdą za mąż.

Alentejo dzieli się na Górne (Alto), którego stolicą jest Evora i Dolne (Baixo) ze stolicą w mieście Beja. Wczoraj odwiedziliśmy Beję, dziś spędziliśmy trochę czasu w Evorze, która aż do 1828 r. była drugim co do wielkości miastem Portugalii. Wiele z jej zabytków zastało wpisanych na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. My odwiedziliśmy zaledwie kilka, ale i tak jesteśmy usatysfakcjonowani. Zaparkowaliśmy Fredka koło Templo Romano (Świątyni Diany), prawdopodobnie wybudowanej na przełomie II i III w. W średniowieczu przekształcono ją w fortecę, a później w rzeźnię, która funkcjonowała do 1870 r. i pewnie dlatego przetrwała do naszych czasów. Dosłownie obok Świątyni Diany stoi kościół São João Evangelista (św. Jana Ewangelisty) – pierwotnie z 1485 r., ale przebudowany po trzęsieniu ziemi w 1755 r. Dziś to świątynia prywatna udostępniona do zwiedzania (bilet seniorski kosztuje 3 euro), która zrobiła na mnie ogromne wrażenie, ponieważ po raz pierwszy zobaczyłam wnętrza całkowicie pokryte azulejos. No, prawie całkowicie, bo jednak ołtarze były drewniane.

Wejście do katedry sobie podarowaliśmy, chociaż i w niej jest mnóstwo ciekawostek. W cenie biletu policzono wchodzenie na wieżę i kilka dodatkowych atrakcji, których nasze nogi już by dzisiaj nie zniosły (nie było opcji tańszego biletu, na samo wnętrze świątyni). Poplątaliśmy się za to po wąskich uliczkach starego miasta, podziwiając wystawione w licznych sklepikach wyroby z korka (do auta wróciłam bogatsza o korkową torebkę, właściwie torebeczkę). Zatrzymaliśmy się też nieco dłużej na Placu Giraldo (Praça de Giraldo) z XVI-wieczną fontanną (Fonte Henriquina), otoczonym przez kamienice z efektownymi kutymi balkonami, których balustrady, jak wieść niesie, mieszkańcy ozdabiają kolorowymi narzutami, witając w ten sposób przybywające do miasta znane osobistości.

Zapoznaliśmy się też z historią i legendą o czarownicy z Evory (Bruxa de Evora), żyjącej prawdopodobnie za panowania króla Portugalii Afonso Henriques'a (1109-1185), ale nieubłaganie zbliżał się wieczór i czas już był najwyższy poszukać miejsca na kolejny nocleg. Znaleźliśmy go w miejscu naprawdę niesamowitym... 300 m od największej megalitycznej konstrukcji na Półwyspie Iberyjskim. To składający się z 95 menhirów kromlech (Cromeleque dos Almendres), ale o tym nieco więcej w jutrzejszym wpisie.

Na zdjęciu maleńki Bodzio przy pozostałościach Świątyni Diany w Evorze.



Tekst i foto Maria Gonta

Dodaj komentarz:

W czwartek Boże Ciało

W najbliższy czwartek 30 maja Kościół obchodzi uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa popularnie nazywaną świętem Bożego Ciała. Tego dnia ... <czytaj dalej>

Składy komisji Sejmiku Województwa Lubuskiego

Radni województwa w trakcie sesji w dniu 20 maja 2024 r. wybrali przedstawicieli komisji w Sejmiku Województwa Lubuskiego VII kadencji. Wybrano ... <czytaj dalej>

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Piękni ludzie, piękna sprawa, piękne widoki...
Muszę się wybrać!
Z.M.P. <czytaj dalej>

Taaak, dzieciństwo to fajna sprawa! ):-)
Z>M.P. <czytaj dalej>

W Polsce żaden komunizm się nie skończył <czytaj dalej>

Jesteście Panowie naprawdę"wielcy". Robicie coś z pasją i...radością. Dlaczego tacy, jak wy nie sa co najmniej radnymi. Patrząc na fo <czytaj dalej>

To jeszcze proponuje panu wojewodzie przebrać się, nieco zmienić facjate i pod pozorem boleści, rany ręki iść na SOR i zobaczyç, posłuchać, <czytaj dalej>