Stowarzyszenie św. Eugeniusza de Mazenoda zaprasza na spotkanie promocyjne związane z wydaniem piątego biuletynu z cyklu „Łączą nas ludzie i miejsca”.

W tym roku wydawnictwu towarzyszy podtytuł „Oświata”. Przeczytacie w nim historie pięciu osób, w tym Weronki Kurianowicz – czytaj tu: https://www.egorzowska.pl/pokaz,czlowiek,12948,

Do przybycia na spotkanie, na którym otrzymacie bezpłatnie egzemplarz wydawnictwa, zapraszamy 12 października o 17.00 do Domu Pokuty przy ul. Brackiej 7.

Dziś publikujemy fragment rozmowy z byłą dyrektorką Zespołu Szkół Odzieżowych im. Krzysztofa Kieślowskiego Wilhelmina Rother.

Jestem dumna, że ta szkoła istnieje
Urodziła się w miejscowości Zaprosie 15 sierpnia 1944 r. w 15. dniu powstania warszawskiego, jednocześnie w Święto Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny. Stąd na drugie imię dano jej Maria.

Wilhelmina Maria Rother, z domu Leszkiewicz, herbu Leliwa, pochodzi z kresowej szlachty. Pierwsze imię odziedziczyła po babce, która dostała je na cześć królowej duńskiej.

TRUDNA HISTORIA
– Ja byłam w domu Halinka, tak na mnie mówiono, ale imię Wilhelmina dostałam po mojej świętej pamięci babce, czyli matce mojego ojca, która została zamordowana przez Niemców – wraz ze swoim mężem i córką, czyli moją ciocią – za polskość na Kresach. Tam rodzinnie, 11 listopada 1942 r. zorganizowali w swojej posiadłości w Sitnickim Dworze spotkanie z okazji Dnia Niepodległości. Ktoś doniósł o tym Niemcom i oni 15 listopada przyjechali, otoczyli wieś, dziadków jako organizatorów wyprowadzili pierwszych i całą osadę, 480 osób, spędzili do lasu. Wcześniej wybrali mężczyzn, którzy wykopali dół, czyli ich mogiłę i tam ich rozstrzelali. Dla mnie to zawsze jest trauma. Do dzisiaj myślę, jak idą: moja babcia, mój dziadek i moja ciocia – wtedy 11-letnia dziewczynka – w stronę tego lasu i wiedzą, że tam zostaną rozstrzelani. Mój ojciec przez wiele lat nie chciał tam jechać. Ja nie wiedziałam, dlaczego. Nie wiedziałam też, dlaczego w jakimś tam dniu nie wolno mi było wchodzić do salonu, kiedy tata wracał z pracy. Ale później jako dziecko poszłam i zobaczyłam go. Ten wysoki, rosły mężczyzna klęczał, płakał i się modlił. I to było zawsze 15 listopada, kiedy oni zostali zamordowani. I tak co roku. Co roku tak się działo.

Mój ojciec został sam, bo wszystkich Niemcy wymordowali. A dlaczego on się uratował? Wyjechał z domu do szkoły do Mikaszewicz, gdzie mieszkał na stancji. W związku z tą sytuacją ciągle miał wyrzuty sumienia, bo siostra go prosiła, żeby ją ze sobą zabrał, a ojciec powiedział do niej: „Linka, ty zostajesz, teraz są jeszcze prace jesienne, są ludzie, to będziesz trochę pomagała i nadzorowała w kuchni, żeby podać jedzenie. Zostań, następnym razem cię wezmę. I potem opowiadał, że idzie po tych Mikaszewiczach i widzi, że Niemcy pędzą konie. Dziadek kawalerzysta miał ponoć piękne konie. Ojciec je rozpoznał i już wiedział, że coś się stało. Chciał jechać. Ludzie odwiedli go od tej myśli i dlatego przez przypadek nie zginął.

Hanna Kaup

Dodaj komentarz:

W sprawie granicy polsko-niemieckiej

Publikujemy list marszałka województwa lubuskiego Marcina Jabłońskiego do minister spraw wewnętrznych RFN. Pani Nancy Faeser Minister Spraw Wewnętrznych Republiki Federalnej Niemiec Szanowna Pani Minister, Województwo Lubuskie ... <czytaj dalej>

Nowy szynobus

– Wiążemy z tym pojazdem wielkie nadzieje z poprawą jakości i stabilności połączeń kolejowych, zwłaszcza tutaj, na północy województwa – ... <czytaj dalej>

Bezrobocie bez zmian

Pod koniec ubiegłego roku stopa bezrobocia w Gorzowie była taka sama jak pod koniec 2023 roku i wynosiła 2,4% – ... <czytaj dalej>

Nie daj się oszukać

Uwaga! Oszuści podszywają się pod Krajową Administrację Skarbową. Ostrzegamy przed fałszywymi e-mailami, których autorzy podszywają się pod Krajową Administrację Skarbową. Wiadomości wysyłane ... <czytaj dalej>

Jaki był 2024 w Gorzowie Wielkopolskim?

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Myślałem, że Jabłoński poprosił o wspólny kraj, a tu zonk. Może pomocy w połączeniach kolejowych Krzyż Kostrzyn trzeba było poprosić, nie <czytaj dalej>

Wzruszenie i mokre oczy. Piękne <czytaj dalej>

Żadne słowa nie oddadzą tego co się czuje słuchając tego utworu, oglądając teledysk. My, gorzowianie, jesteśmy dumni. Bardzo! Ktoś kiedyś n <czytaj dalej>

A najsmieszniejsze jest to że to jest w koncu nieduze miasto. Posprzątać mozna by w zasadzie od reki tak, że dało by się jeść z ulicy.
<czytaj dalej>

Nie pisowska armia tylko polska armia.
<czytaj dalej>