Gontowiec Podróżny BLOG

21 stycznia. Pięknie zapowiada się w tym roku świętowanie babciowo-dziadkowych dni. Z przytupem. A wszystko przez przypadający dziś pierwszy tegoroczny nów. Oznacza to, że w różnych częściach świata miliony ludzi świętować będą jutro początek Nowego Roku Księżycowego.
Będzie to Rok Wodnego Królika. Słońce weszło właśnie w znak Wodnika, który w niebiańskim zwierzyńcu Chin nosi nazwę Królika, ale tamtejszym zodiakiem rządzą też żywioły. Nie pytajcie, dlaczego tym razem przyporządkowano Królikowi żywioł wody, kompletnie się w tym nie wyznaję. Wiem natomiast, że kiedyś w Chinach celebracja Nowego Roku trwała tydzień. Seollal – Koreański Nowy Rok – świętowano przez trzy dni, również kilkudniowe były obchody Tết – Wietnamskiego Nowego Roku, a mieszkańcy Kambodży obchodzą nadejście Nowego Roku aż trzykrotnie: pierwszy raz – pierwszego stycznia, drugi raz – według kalendarza księżycowego (czyli teraz) i trzeci raz – według kalendarza khmerskiego, w połowie kwietnia.

Chociaż wydaje się to nieprawdopodobne, ludowe porzekadło głosi, że dzisiejsza „Święta Agnieszka wypuszcza skowronka z mieszka”. Skowronki? Na śniegu i mrozie? Zawsze mnie intrygowało, czy jest to w ogóle możliwe i… okazuje się, że jak najbardziej. Mamy w kraju gatunek skowronka zwany górniczkiem, o którym znawcy mówią, że jest „nielicznie przelotny i zimujący”. Górniczki zazwyczaj pojawiają się w mniejszych lub większych grupkach. Zdarza się, że ich stada mogą liczyć i czterysta sztuk. Kiedy tak przysiądą się na śniegu, to faktycznie można to przyrównać do wypuszczania ich z jakiejś sakwy.

W związku z prognozowanymi śnieżycami (których my w północno-zachodniej części kraju raczej nie zobaczymy), warto też przypomnieć kolejne porzekadło: „Jak Święta Agnieszka wypuści śnieg z mieszka, to go nie powstrzyma ani do Franciszka”, ale w sumie nie jest tak źle, bo Franciszka będzie już za trzy dni.

Św. Agnieszka nie tylko o śniegu i skowronkach opowiadała, udzielała także porad gospodarskich, tylko takich niezbyt precyzyjnych, raczej z gatunku „na dwoje babka wróżyła”:
- „Agnieszka li łaskawa – wkrótce w polu zabawa, Agnieszka li nielusa (czyli ospała) – jeszcze zimie pokusa”,
- „Od świętej Agnieszki sprzątaj z drzewa liszki, a jeśli mróz tęgi – sczep gonty i dęgi, radź o drzewie i stodole, a nawozy wywieź w pole”.

Od najmłodszych lat mamy zakodowane, że 21 stycznia przypada Dzień Babci. Czy wiecie, że w naszym kraju osiągnął on już wiek prawdziwie babciowy? Niedługo stuknie mu siedemdziesiątka, ale on się tym nie przejmuje. Jest radosny, bo taki być powinien. Pomysł utworzenia tego święta miał się pojawić na łamach tygodnika „Kobieta i Życie” w 1964 r., jednak na dobre zagościło ono w naszych kalendarzach dopiero w roku 1966. Po drodze był jeszcze rok 1965 i poznańskie występy Mieczysławy Ćwiklińskiej. Artystka skończyła właśnie 85 lat, nie przeszkadzało to jej jednak występować gościnnie w sztuce „Drzewa umierają stojąc”. Grała oczywiście rolę babci, za co poznaniacy uhonorowali ją wielkim tortem „Dla Babci”, wyjaśniając trochę na wyrost i niezbyt zgodnie z rzeczywistością, że w ich mieście właśnie w tym dniu obchodzone jest święto wszystkich babć. W następnym roku warszawki „Express Wieczorny” podchwycił temat i tak trwa aż po dzień dzisiejszy.

Ponieważ babcie uwielbiają przytulać swoje wnuki, nie powinno nikogo dziwić, że w dzisiejszym kalendarzu figuruje również Dzień Przytulania, a ponadto mamy przewygodny Dzień Spodni Dresowych oraz Dzień Doceniania Wiewiórek, w skrócie Dzień Wiewiórki. Wszystkie trzy mają dopisek Międzynarodowy.

Na zdjęciu pomnik jednej z najbardziej znanych babć, bohaterki powieści Boženy Němcovej zatytułowanej „Babička“ (Babunia). Pomnika szukać należy w Czechach, raptem kilkanaście kilometrów od przejścia granicznego Kudowa Słone-Náchod. Babunia w otoczeniu wnucząt stoi sobie w pobliżu pałacu w Ratibořicach, nad rzeką Upa. Bohaterem drugiego planu jest pewien znany niektórym dziadek, niezwiązany z resztą towarzystwa (poza robiącą tę fotę). Ratibořice są częścią miasta Česká Skalice.


Nadrzeczna dolinka, w której toczyła się akcja powieści „Babička“, nosi dziś dźwięczną nazwę Babiččino údolí (Dolina Babuni). Zachęcam do wypadu w tamte strony, chociażby przy okazji pobytu w Kotlinie Kłodzkiej. Jako ciekawostkę dodam, że pałac w Ratibořicach należał do księżnej Wilhelminy Żagańskiej, a o autorce powieści, z racji jej niezwykłego podobieństwa do księżnej, mawiano, że mogła być jej nieślubną córką. Traf chce, że właśnie dzisiaj jest też 161 rocznica śmierci Boženy Němcovej (zmarła w Pradze 21.01.1862 r.)

Tekst i foto Maria Gonta

Dodaj komentarz:

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

langsam langsam ganz einfach <czytaj dalej>

Zlikwiduje się wszelkie dyktaty i nakazy unijne, cofnie się unijne imunitety, bo za dużo zasłaniają. Generalnie unia przestanie mieć cokowliek <czytaj dalej>

Jedni mówią , że życie zaczyna się po "pięćdziesiątce", a inni że dopiero po drugiej.
Wszystkiego dobrego Pani Zofio ... <czytaj dalej>

Język taki a nie inny dla podkreślenia bezsilności. Mam dokładnie takie samo zdanie. Zakleilismy się w skorupie narodowej martylologii i nie wyle <czytaj dalej>

Jeżeli zapotrzebowanie na takie odruchy "narodowościowe" rośnie, znaczy że w społeczeństwie coś się psuje. Staje się sfrustrowane, <czytaj dalej>