Urodziła się okręcona pępowiną. Sina. Babcia wykąpała ją w mleku, sądząc, że dzięki temu sinica zniknie. Roma Tłuczek naprawdę ma na imię Stanisława, choć miała nazywać się Romualda Krystyna.

Pierwszą część historii Romy Tłuczek przeczytaj tu: http://www.egorzowska.pl/pokaz,czlowiek,6643,

Pielęgniarka po studiach prawniczych
Od 1 lipca 1967 r. do dziś Roma Tłuczek pracuje w Wielospecjalistycznym Szpitalu SPZOZ w Nowej Soli. Cały czas w jednym miejscu. Była jedną z osób, która tworzyła oddział anestezjologii i intensywnej terapii.
- Pracowałam na tym oddziale, wcześniej na bloku operacyjnym jako pielęgniarka anestezjologiczna, choć zdarzało się, że instrumentowałam przy operacjach. Nie skończyłam jednak studiów pielęgniarskich, bo takich za moich czasów nie było. Skończyłam studia prawnicze, ale nie poszłam w tym kierunku do pracy, choć magisterium napisałam na bardzo dobry, a ostateczną ocenę dostałam dobrą plus - opowiada i dodaje: - Kocham ludzi. Kocham pomagać. Mimo choroby, po roku wróciłam jako wolontariuszka do Caritas. Za swoją pracę zostałam uhonorowana statuetką "Człowiek człowiekowi". Nie rachuję czasu. Chyba mocno bym się postarzała. Wkrótce minie mi 50 lat pracy. Od 1981 jestem na emeryturze, a jednak do 2011 pracowałam na pełnym etacie. Teraz tylko na części - sześć godzin dziennie. Wcześniej na anestezjologii jako pielęgniarka, teraz jako koordynatorka w Przychodni Specjalistycznej.

Pani Roma przyznaje, że nigdy nie zastanawiała się nad tym, że coś może jej dolegać, bo nie chorowała. Miała jednak nadciśnienie, które pulsowało, głowa bolała i trzeba było się zastanowić, skąd to, zbadać i ciśnienie mierzyć.
- Przemądrzała byłam, myślałam, że jestem ze stali - ocenia. - To świadoma i bardzo ciężka, odpowiedzialna praca na oddziale czy bloku operacyjnym, a ja oddana jestem każdemu choremu, potrzebującemu opieki. Nie wyobrażam jednak sobie, że mogłabym odejść od pracy i przestać pomagać. Jak przestałabym pracować, przez pół roku znalazłabym sobie zajęcie, ale potem zaczęłabym się nudzić, bo przecież, np. przez siedem lat chodziłam codziennie do pani Stanisławy. Ciągnie mnie do tego moja wrażliwość i uczynność - podkreśla.

Jest wszędzie, gdzie jej potrzebują. Nie tylko pomaga, ale i bacznie obserwuje. To jej wrażliwość.
- Ktoś pożyczał łóżko i nie mógł złożyć. Prosił, bym przyszła, więc nie zastanawiałam się. Poszłam. Wtedy pojawił się też kolega chorego, z którym wymieniłam "dzień dobry". Zobaczyłam, jak chory pokazuje swojemu koledze obrzęknięte nogi. Pamiętam, że ten kolega, który przyszedł w odwiedziny, miał sztuczną rękę - pozostałość po II wojnie światowej. I tą ręką go głaskał. Nie mogłam na to patrzeć. Poryczałam się. Co mogę zrobić? Od dziecka byłam taka wrażliwa na cudze nieszczęście – dodaje i przytacza wspomnienie z dzieciństwa, ze szkoły, w której biedne dzieci zamykały się w toaletach, bo miały tylko suchy chleb. – Więc jak ktoś był głodny, zawsze się podzieliłam i nigdy sama nie zjadłam.

Wielopokoleniowa rodzina
W rodzinie pani Romy wszyscy są prawnikami: ona, jej mąż, córki: Izabella i Lilla.
- Mieszkamy w wielopokoleniowej rodzinie. Wcześniej z rodzicami męża, ale już nie żyją. Troje dzieci i wnuki kontynuują tę tradycję wspólnego mieszkania, ale czy będą chciały żyć obok tej starej babki? – pyta i zaraz odpowiada. – Myślę, że tak, bo wszyscy byliśmy razem przy śmierci teścia.

Swoją troskę o człowieka pani Roma spełnia również w domu.
- Mam trzyletnią niepełnosprawną wnuczkę, która żyje z rurką tracheotomijną, ponieważ urodziła się z zespołem di George’a, zrośniętym przełykiem. Do zabiegu polegającego na zespoleniu przełyku z żołądkiem, karmiona była bezpośrednio przez gastrostomię do żołądka. Niestety, nie stwierdzono u niej tego problemu w pierwszych trzech dobach życia, dlatego nie odbył się zabieg gastrostomii. Z tego powodu była karmiona do sondy. Dopiero we Wrocławiu wykonali jej zabiegi. Przeszła ich osiem. Obecnie pobrano jej kosteczki z żeber i wykonano rekonstrukcjię krtani. Najważniejsze, żeby była zdrowa - podkreśla i odnosi się do sytuacji osób niepełnosprawnych w Polsce. – Przed 1990 r. byłam w Wuppertalu. Zdziwiło mnie, że tam niepełnosprawni nie uciekali, nie chowali się po domach. Byli wszędzie, na wózkach, o kulach, także dzieci niepełnosprawne z porażeniem. To było cudne. U nas niestety, wciąż się chowają. Owszem, coraz ich więcej, nawet na wsiach to obserwuję, jak jadę. I dlatego, gdy w Sejmie protestowali rodzice osób niepełnosprawnych, to byłam całym sercem z nimi. Oni potrzebują opieki, a miłość ich ojców i matek jest tak duża, że zrobiliby dla swoich dzieci wszystko, ale ta sytuacja zmusza jedno z nich do porzucenia pracy. Dlatego to poświęcenie powinno być im tak płacone, jakby pracowali. Oni otrzymują jakieś pieniądze, ale niewystarczające – podkreśla.
Romana Stanisława Tłuczek to kobieta, jakich mało. Kiedy zaczyna opowieść o sobie, natychmiast zgrabnie mija ten temat i odnosi się do innych. Nawet w sprawie marzeń nie mówi o sobie. A czego potrzebuje? – Humoru, zdrowia, miłości - odpowiada. – Chciałabym, żeby nigdy niczego nie brakowało tym, którzy tego potrzebują, żebym mogła pomagać innym, nie tylko swojej rodzinie.
Przez minione dziesięć lat wciąż chodziła do chorych, znajomych, wypożyczała łóżka, sprzęt medyczny, więc dzień kończyła między 18, a 19. Czasem i po 21. Nie miała czasu dla siebie. Dopiero jesienią 2015 r. pojechała na pielgrzymkę do Medjugorie. W jakim celu?
– Będę się tam za was wszystkich modliła.

Tekst i foto Hanna Kaup


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Piękna muzyka była w spektaklu. Cudownie zaśpiewana piosenka finałowa. <czytaj dalej>

108tys
I durna dająca efekt odwrotny kampania <czytaj dalej>

Dobrze! Bo wiele dobrych koncertów w tym sezonie.
Również w Sali Kameralnej. Także autorskie, naszych filharmoników. Wczoraj np. występ dw� <czytaj dalej>

Jest tak bo zdurnieliśmy..... <czytaj dalej>

Tę kwestię reguluje kościół katolicki
Nauczy się by wybierać dobro.

Ale feministkom temat jest obcy i stąd lewica czyli opieku <czytaj dalej>