Gontowiec Podróżny BLOG

Czy wiecie, co to jest Cante Alentejano? To po prostu „śpiew z Alentejo” – druga, obok fado, muzyczna wizytówka Portugalii. Obie zdecydowanie różnią się od siebie, ale też obie są wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.

Melancholijne fado wywodzi się z biednych dzielnic portowych (głównie Lizbony) i bywa nazywane portugalskim bluesem (fado = los, przeznaczenie). Pieśń wykonywana jest przez jednego wokalistę przy akompaniamencie dwóch gitar, przy czym w Lizbonie śpiewają fado i kobiety, i mężczyźni, a w Coimbrze – wyłącznie mężczyźni.

Natomiast pieśni alenteżańskie (Alentejo wymawia się jako alenteżu) brzmią trochę jak skrzyżowanie gregoriańskiego chorału z muzyką arabską (w końcu Maurowie przebywali na tych terenach przez 400 lat). To muzyka wiejska, opowiadająca o codziennych trudach, miłości, tęsknocie za rodzinnym domem. Jej tradycję przekazywano kiedyś wyłącznie ustnie, śpiewano spontanicznie podczas prac w polu, na procesjach, na weselach i zabawach tanecznych, dziś najlepszą okazją do ich posłuchania są festiwale folklorystyczne i fiesty.

Fachowcy określają Cante Alentejano jako śpiew polifoniczny, czyli z wieloma liniami melodycznymi, wykonywany a capella przez kilka osób. Zespoły złożone są z kobiet lub mężczyzn (nigdy nie są to grupy mieszane). Liczą one od trzech do trzydziestu osób.
Mieszkańcy Alentejo są dumni ze swojej tradycji. W wielu miejscach krainy można się natknąć na pomniki poświęcone wykonawcom tych głęboko zakorzenionych w kulturze pieśni. Wprawdzie Monumento ao Cante Alentejano widzieliśmy tylko dwa, ale z pewnością jest ich więcej i obok żadnego z nich nie da się przejść obojętnie.

Z pierwszym zetknęliśmy się w Odemirze, na południu Alentejo, kiedy zjechaliśmy na popas nad rzekę o wdzięcznej nazwie Mira. Zaintrygowała nas wtedy widoczna wysoko na wzgórzu biała rzeźba przedstawiająca grupę ludzi. Pojęcia wtedy nie mieliśmy, kogo ma przedstawiać, dziś już wiem, że to monumentalne dzieło (12,5 m długości, 6 m wysokości i ponad 14,5 t wagi) przedstawia męski chór wykonujący Cante Alentejano. Odsłonięto ją stosunkowo niedawno, bo w listopadzie 2022 r.

Drugi pomnik podziwialiśmy w północnym Alentejo. Ustawiono go w 2015 r. na punkcie widokowym w pobliżu Monsaraz. Z jednej strony rozległa przestrzeń z wyjątkową panoramą zalewu Alqueva, z drugiej równie spektakularny widok na kolejne orle gniazdo, o którym opowiem jutro, a pomiędzy nimi, na specjalnie zbudowanym schodkowym cokole, trzy rzędy męskich sylwetek w lokalnych kapeluszach. Od razu widać, że śpiewają. Jestem przekonana, że wiatr wygrywa na nich przeróżne melodie.

Maria Gonta
foto Gontowiec Podróżny


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Komentarze:

W sprawie granicy polsko-niemieckiej

Publikujemy list marszałka województwa lubuskiego Marcina Jabłońskiego do minister spraw wewnętrznych RFN. Pani Nancy Faeser Minister Spraw Wewnętrznych Republiki Federalnej Niemiec Szanowna Pani Minister, Województwo Lubuskie ... <czytaj dalej>

Nowy szynobus

– Wiążemy z tym pojazdem wielkie nadzieje z poprawą jakości i stabilności połączeń kolejowych, zwłaszcza tutaj, na północy województwa – ... <czytaj dalej>

Bezrobocie bez zmian

Pod koniec ubiegłego roku stopa bezrobocia w Gorzowie była taka sama jak pod koniec 2023 roku i wynosiła 2,4% – ... <czytaj dalej>

Nie daj się oszukać

Uwaga! Oszuści podszywają się pod Krajową Administrację Skarbową. Ostrzegamy przed fałszywymi e-mailami, których autorzy podszywają się pod Krajową Administrację Skarbową. Wiadomości wysyłane ... <czytaj dalej>

Jaki był 2024 w Gorzowie Wielkopolskim?

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Myślałem, że Jabłoński poprosił o wspólny kraj, a tu zonk. Może pomocy w połączeniach kolejowych Krzyż Kostrzyn trzeba było poprosić, nie <czytaj dalej>

Wzruszenie i mokre oczy. Piękne <czytaj dalej>

Żadne słowa nie oddadzą tego co się czuje słuchając tego utworu, oglądając teledysk. My, gorzowianie, jesteśmy dumni. Bardzo! Ktoś kiedyś n <czytaj dalej>

A najsmieszniejsze jest to że to jest w koncu nieduze miasto. Posprzątać mozna by w zasadzie od reki tak, że dało by się jeść z ulicy.
<czytaj dalej>

Nie pisowska armia tylko polska armia.
<czytaj dalej>