Gontowiec Podróżny BLOG

Wypogodziło się, wcześniejsze szarości ustąpiły miejsca błękitom, temperatura – można rzec – rozgorączkowała się na całego. Kto tylko mógł skorzystać z dobrodziejstw długiego weekendu, na pewno dotarł już na swoje wymarzone miejsce wypoczynku, bo kolumny samochodów na drogach wyraźnie się skróciły. Cały czas zastanawia mnie, dlaczego w kraju trzydziestostopniowy upał znoszę kiepsko, a czterdziestostopniowy w Hiszpanii spływał po mnie jak woda po kaczce? Bodek jest wytrzymalszy. No, ale skoro mowa o iberyjskim żarze z nieba, to zapraszam dzisiaj w pustynne krajobrazy Bardenas Reales, na pogranicze Nawarry i Aragonii.

Nawet jeżeli traficie tam po raz pierwszy i widoki wydadzą się Wam dziwnie znajome, to nie déjà vu, tylko moc kinematografii. Ten wyjątkowy obszar szczególnie upodobali sobie filmowcy. Kręcono tutaj sceny do ponad 20 filmów. My przejeżdżaliśmy obok już kilka lat temu. Wtedy nie było czasu, by zjechać na szutrowe drogi rezerwatu (jest kilka tras, którymi można się poruszać samochodem), więc tym razem pojechaliśmy tam specjalnie. Byliśmy jeszcze przed sezonem i w normalny dzień tygodnia, więc mogliśmy poruszać się w miarę swobodnie, bo chociaż to teren poza głównymi szlakami, chętnie odwiedzają go turyści. Nie można się temu dziwić, bo jest naprawdę wyjątkowy.

Wyrzeźbiony przez erozję rozległy obszar (42 tys. ha) jest na tyle niegościnny, że stanowił w średniowieczu fragment naturalnej granicy pomiędzy światem chrześcijańskim a muzułmańskim. Pozostały jeszcze gdzieniegdzie ruiny dawnych zamków, trudno jednak odróżnić je od otoczenia, za to widywane sporadycznie opuszczone domostwa, to dawne chaty pasterzy lub zagrody przeznaczone dla zwierząt. Im bliżej krańców tego obszaru, tym ich więcej.

Przedziwne twory przyrody o fantastycznych kształtach to dzieło Matki Natury. Piaskowiec, glina i gips od tysięcy lat rzeźbione są cierpliwie przez temperaturę, rzadkie, lecz gwałtowne opady i cierzo – północny wiatr osiągający w porywach do 100 km/h. Woda opadowa tylko w minimalnym stopniu wsiąka w podłoże, a spływając, żłobi charakterystyczne szczeliny. Suchy i chłodny cierzo, z zawrotną prędkością pędzący drobiny piasku, dopełnia pracy twórczej.

Natura to mistrz nad mistrze. Nikt nie jest w stanie jej prześcignąć. Niesamowite kształty skalnych ostańców nie są w Bardenas Reales czymś stałym i w każdej chwili mogą się zmienić. Wiatru, choć nie zawsze aż tak silnego, doświadcza się niemal przy każdej wizycie na tym obszarze. Swobodnie wznosi tumany pyłu przypominające piaskową burzę. Zresztą, sama jazda po szutrowych traktach wystarczyła, by nasz Fredek zrudział na trasie całkowicie. Doszorowanie go potem do jego autentycznej barwy było prawdziwą sztuką, ale nie żałujemy godzin spędzonych wśród oszałamiających widoków, przedziwnych kształtów i barw.

Przemieszczaliśmy się tylko trasami przeznaczonymi dla samochodów, ale oznakowano tutaj łącznie ponad 700 km szlaków dostępnych pieszo, rowerem, konno lub samochodem. Warto trzymać się znaków, bo nawet w bardziej płaskich obszarach Bardenas Reales pojawiają się znienacka głębokie szczeliny i kaniony wyschniętych rzek. Poza tym część półpustynnego terenu zajęta jest przez poligon wojskowy utworzony jeszcze w czasach reżimu gen. Franco ( w 1951 r.). Tam wstępu nie ma.

W części centralnej Bardenas Reales (tzw. Bardena Blanca) nie znajdziecie praktycznie żadnej roślinności. To tutaj podziwiać można cabezos – charakterystyczne wzniesienia z wierzchołkami jak ze snu, które sąsiadują z mesas – płaskimi jak stół płaskowyżami o rzeźbionych krawędziach. Tego obszaru nie powinno się zwiedzać podczas obfitego deszczu. Kaniony szybko wypełniają się rwącymi potokami a błoto uniemożliwia podróż.

W miarę oddalania się od tego terenu, coraz częściej pojawiają się płaskie zagłębienia terenu wypełnione gliniastym błotkiem (pozostałość po opadach). Pojawiają się też krzaki rozmarynu i jałowca, jakieś wysuszone trawy, nawet kępy karłowatych sosenek, najbardziej jednak zaskakuje widok zbożowych pól. Nie są wprawdzie wielkie, ale… jakże to tak? Na pustyni? To znak, że dotarliśmy do Bardena Negra, obszaru o największym zagęszczeniu roślinności. Tu także można natknąć się na stada kóz i owiec, a wjeżdżając od tej strony na teren Parku Narodowego Bardenas Reales, na pewno nie przeoczycie pomnika Pasterza.

I jeszcze jedna ciekawostka. Pustynne i półpustynne obszary Bardenas Reales otoczone są przez pola ryżowe. To dopiero kontrast!

Maria Gonta
foto Gontowiec Podróżny


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Obchody na "bogato". Już nawet nielegalne, za "tamtej" Polski były z atrakcjami.
Jakieś orkiestry, występy, tance, a tu <czytaj dalej>

Pierwsze zdjęcie od gory:radny Kaczanowski, zobacz, tam jest pomnik Pioniera, nic nie zrobiłeś, aby nie był zaniedbaany. Następna sprawa, ile imp <czytaj dalej>

Zakład Analizy Nieliniowej Wydział Matematyki niestety tylko to będzie zamiast potomstwa i wychowywania. Będę wychowywał swoje teorie. Jeżeli <czytaj dalej>

internet to pożyteczny wynalazek
ale steve jobs zje..ał ludzkosc tymi ifonami.
ludzie nie rozmawiają już ze sobą tylko sie gapią w te <czytaj dalej>

To nie kwestia dobra czy zła tylko odpowiedzialności i wolnej woli. Zdejmujemy z naszych dzieci odpowiedzialność. Mówimy "to są dzieci wię <czytaj dalej>