Gontowiec Podróżny BLOG

24 kwietnia. Wczoraj z nadmiaru wrażeń zapomniałam napisać, że w nocy z piątku na sobotę padało po raz pierwszy, odkąd wjechaliśmy do Hiszpanii. Nie była to jakaś ulewa, tylko normalny deszcz, ale andaluzyjskie pola są ogromnie spragnione. Każda kropla na wagę zbiorów. Temperatura szybko nadrobiła nocne straty i znów z dnia na dzień będzie cieplej. Odczuliśmy to podczas wczorajszego buszowania po Sewilli. To piękne miasto, ale zwiedzanie go w trzydziestosiedmiostopniowym upale spotęgowanym przez nagrzane mury, naprawdę było wyzwaniem. Ponieważ rozkręca się tam tygodniowa Feria de Abril (Kwietniowy Festyn), ludzi było co najmniej dwa razy tyle, ile normalnie jest mieszkańców (czwarte co do wielkości miasto w Hiszpanii z populacją liczącą 700 tys.). Festyn gwarantuje jednak dodatkowe atrakcje w postaci chętnie pozujących do zdjęć, kolorowo ubranych señoritas i eleganckich caballeros.

Spacerują, posiadują przy kawiarnianych stolikach, rozstawionych w wąskich uliczkach, jeżdżą pięknie zaprzężonymi i udekorowanymi powozami ciągniętymi przez konie lub przystrojone kwiatami muły. Niektóre z tych ślicznych dziewcząt drobią malutkimi kroczkami niczym Japonki w kimonach i nie można się dziwić, bo ściśle dopasowane suknie rozkloszowane bywają dopiero od kolan w dół. Próbowaliście kiedyś chodzić ze związanymi kolanami i jeszcze przy tym wyglądać elegancko i powabnie? One to potrafią! Naprawdę miło popatrzeć.



Z powodu sporych kolejek nie weszliśmy do żadnej z atrakcji, grób Kolumba pozostaje więc nadal jako plan na przyszłość. Moglibyśmy wybrać się tam ponownie w dzisiaj, bo w poniedziałki część zabytków (w tym katedra) dostępna jest bezpłatnie, obawiam się jednak, że chętnych może być jeszcze więcej.

Refren starej hiszpańskiej piosenki głosi: „Kto nie widział Sewilli, ten nigdy nie patrzył z zachwytem”. Patrzyliśmy, zachwycaliśmy się i pewnie kiedyś tu wrócimy. Co do znajdującego się w katedrze masywnego i wystawnego pomnika nagrobnego Kolumba, to chodzą słuchy, że tak naprawdę pochowano w nim szczątki jego syna Diego, a ciało słynnego Krzysztofa prawie na pewno pochowano San Sebastian.

Ponieważ mało nam było łażenia, zdecydowaliśmy się wracać z Sewilii okrężną drogą, przez El Palmar de Troya. To dość intrygujące miejsce, na którego peryferiach znajduje się monumentalna, otoczona wysokim murem katedra Kościoła Palmariańskiego oraz centrum religijne tego wyznania. Jego oficjalna nazwa brzmi: Jeden, Święty, Powszechny, Apostolski i Palmariański Kościół. Biało-brązowe wieże świątyni widoczne są już z daleka, jednak przez uchyloną bramę nikt niepowołany się tam nie dostanie. Ubrany w brązową koszulę spiętą broszą z wizerunkiem Nuestra Madre del Palmar Coronada strażnik, pozwolił mi sfotografować obiekt, ale nawet na pół centymetra nie mogłam przekroczyć granicy wyznaczonej przez bramę. Za szary mur wpuszczani byli tylko identycznie jak on ubrani ludzie (obok mnie swobodnie przejechał może z 12-letni chłopiec na rowerze, oczywiście w brązowej koszuli). Dostałam też ulotkę w jęz. angielskim z krótką historią zgromadzenia i wizerunkiem papieża palmarian Josepha Odermatta, który przyjął imię Piotra III. Przez Watykan uważany jest za antypapieża, a Kościół Palmariański za sektę. „No tengo polaco” – powiedział pan z przepraszającym uśmiechem.

Wszystko zaczęło się w 1968 r., kiedy hiszpański agent ubezpieczeniowy doznał w El Palmar de Troya kilku objawień, które Stolicy Apostolskiej do gustu nie przypadły (w efekcie swoich wizji Clemente Domínguez y Gómez był przekonany, że większość księży i biskupów to apostaci, a ówczesny papież Paweł VI poddawany jest działaniu narkotyków i siłą przetrzymywany w Watykanie). Nie będę opowiadać wszystkich detali, bo można je odnaleźć w Internecie, powiem tylko, że Clemente po wyświęceniu na biskupa („ważnie, ale bezprawnie”) obwołał się pierwszym papieżem palmarian, po czym kanonizował Krzysztofa Kolumba i dyktatora Franco. Wspólnota ma swoje zgromadzenia w Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Włoszech, Kanadzie, USA, Kolumbii, Brazylii, Argentynie i Nigerii, nazywa siebie prawdziwym Kościołem i uważa, że poza nim nie ma zbawienia.

W kalendarzach świąt wszelakich dzisiaj tłoczno. Przede wszystkim mamy właśnie Europejski Dzień Śniadania i proszę pamiętać, że to najważniejszy posiłek w całym długim dniu. Od 1957 r. świętujemy też Międzynarodowy Dzień Solidarności Młodzieży, a od 2018 r. – ustanowiony przez ONZ Międzynarodowy Dzień Multilateralizmu i Dyplomacji dla Pokoju (multilateralizm to w politologii praktyka koordynowania polityki przez co najmniej trzy państwa). Mamy również Światowy Dzień Zwierząt Laboratoryjnych, który ustanowiono w 1980 r. w proteście przeciwko wykorzystywaniu zwierząt w eksperymentach laboratoryjnych, edukujący Światowy Dzień Zapalenia Opon Mózgowo-Rdzeniowych oraz rozpoczynający się właśnie Światowy Tydzień Działań na rzecz Edukacji i Światowy Tydzień Szczepień. Niektóre kalendarze dodają jeszcze do kompletu Światowy Dzień Krzyku, dlatego przypominam, że od ponad 2000 lat medycyna Wschodu promuje jego zdrowotne właściwości. Kontrolowany krzyk pozwala bezpiecznie uwolnić nadmiar emocji i dziś można sobie swobodnie powrzeszczeć.

Z ciekawostek: 24.04.1964r. kopenhaska Mała Syrenka straciła głowę i to dosłownie. Odcięli ją sytuacjoniści, czyli grupka artystów popularnego wówczas ruchu – skupiającego artystów i studentów głównie z Danii, Belgii, Francji, Holandii i Włoszech – wyznającego zasadę, że dźwignią rewolucji społecznej jest przewrót w świadomości zbiorowej. Głowy nigdy nie odnaleziono i musiano ją odtworzyć. Bezpośredni sprawca czynu (Jørgen Nash) przyznał się do jego popełnienia dopiero w 1997 r. Oświadczył, że zrobił to w proteście przeciwko społeczeństwu konsumpcyjnemu, a głowę wrzucił do jednego z kopenhaskich stawów.

Tekst i foto Maria Gonta

Dodaj komentarz:

Przebudują Ikara

Przetarg na przebudowę ostatniego etapu ulicy Ikara rozstrzygnięty. Kolejna osiedlowa uliczka zostanie w pełni przebudowana. Nowa nawierzchnia ul. Ikara ułatwi codzienne ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Grochówki żadnej tam nie widziałem tylko długa kolejkę po watę cukrową.
Nowy wojewoda nowe porządki.
<czytaj dalej>

Nie ma w Polsce wojska. Piknik 3majowy tylko to dowiódł żadnego czołgu ja płaci grunwaldzkim, bo wszystkie oddaliśmy Ukrainie. 2 taki i 2 Pilice <czytaj dalej>

a w gryfinie była super zabawa <czytaj dalej>

Obchody na "bogato". Już nawet nielegalne, za "tamtej" Polski były z atrakcjami.
Jakieś orkiestry, występy, tance, a tu <czytaj dalej>

Pierwsze zdjęcie od gory:radny Kaczanowski, zobacz, tam jest pomnik Pioniera, nic nie zrobiłeś, aby nie był zaniedbaany. Następna sprawa, ile imp <czytaj dalej>