Gontowiec Podróżny BLOG

13 kwietnia. Kiedy przedwczoraj szykowaliśmy się do snu na parkingu przy autostradzie, wróble tłumnie darły dzioby tak niemożliwie głośno, że jeden ze zdesperowanych kierowców zaczął na nie gwizdać. O poranku także przyśpiewywały, ale już znacznie ciszej. Do Walencji mieliśmy stamtąd jakieś 170 km, autostradą, w większości wzdłuż Morza Śródziemnego. Kilkanaście km od miejsca noclegu udało nam się zatankować LPG. Stacja paliwowa położona była malowniczo nad szerokim i wypełnionym wodą korytem rzeki Ebro. Tyle wody w rzece to tutaj rzadkość. Często widujemy koryta suche jak pieprz albo skaliste, z wąską strużką przesiąkająca w niektórych tylko miejscach.

Droga do Walencji wiodła wzdłuż gajów pomarańczowych, migdałowych, oliwkowych i innych. Cała prowincja nosząca tę samą nazwę, co jej stolica, od starożytności pozostaje jedną z najżyźniejszych krain Hiszpanii (nawet cztery zbiory w roku). Maurowie uważali ją za raj na ziemi, a w samej Walencji już 1000 lat działa Trybunał Wodny, pilnujący, by rolnicy racjonalnie tę wodę wykorzystywali. System kanałów zbudowany jeszcze przez Rzymian liczy sobie już 2000 lat. Każdy rolnik może w określonych godzinach zużyć określoną ilość wody. Wykroczenia przeciw temu porządkowi, karane są grzywną wyznaczaną przez wspomniany trybunał, który zbiera się w każdy czwartek w samo południe.

Nie planowaliśmy buszowania po Walencji. Chciałam tylko znaleźć koci domek, będący hołdem dla ulicznych kotów z Walencji, mający przypominać o ostatnich czterech kotach, które cudem przetrwały w mieście po rozkazie eksterminacji w 1094 r. (uważano je wtedy za symbol zła). Cóż... upał 33°C nie zachęcał do ponad dwukilometrowej wędrówki (bo samochodem nijak dojechać się nie dało). Zajrzeliśmy tylko na niesamowity, pięknie odrestaurowany dworzec Estación del Norte. Z daleka skojarzył mi się z miejskim ratuszem. Stara poczekalnia wyłożona płytkami azulejos jest jedyna w swoim rodzaju (jej fragment na zdjęciu), a fasada ozdobiona rzeźbionymi pędami pomarańczy po prostu zachwyca.


Na Plaza del Merkado pojechaliśmy specjalnie na tamtejsze ogromne targowisko. Budynek przepiękny, stragany bajecznie kolorowe i pachnące, rozstawione na ośmiu tysiącach metrów kwadratowych (jedno z największych takich targowisk w Europie). 99% z nich oferowało żywność. Napatrzyliśmy się do woli, ale zakupy postanowiliśmy zrobić innym raem na jakimś skromniejszym targowisku, niekoniecznie pod dachem. Tutaj ceny były odpowiednie do rangi i wyglądu miejsca.
Z Walencji wyruszyliśmy do miasta Cuenca, wpisanego na Listę UNESCO i tym sposobem znaleźliśmy się w Kastylii-La Manchy. Krajobrazy zupełnie inne, drogi proste jak strzelił, lasy dość rzadkie i niskie w porównaniu z naszymi, ale jednak lasy. I nawet sarny były. Poza tym dużo czerwonej ziemi, winnic i unoszącego się wszędzie piasku. Ani jednego parkingu przez ponad 100 km. Tym sposobem dotarliśmy na nocleg aż do samego miasta i tym razem szumią nam do snu zielone wody rzeki Júcar. Słynne wiszące domy (casas colgadas) obejrzymy dzisiaj.

A tak w ogóle, to z czym kojarzy się Wam 13 kwietnia? Mnie z serialem „Czterej pancerni i pies” oraz Gustlikową ciotką, której było na imię Hermenegilda („Hermenegilda wychodzi w morze”). Hermenegilda to także niezapomniana rola Ireny Kwiatkowskiej w „Teatrzyku Zielona Gęś” Gałczyńskiego:
„Kociubińska pachnie dorszem,
Kociubińska Hermenegilda -
i pisze wiersze coraz gorsze,
i tych wierszy nikt nie wyda(…)”

Historia natomiast zna św. Hermenegildę, córkę króla Kentu Earconberta i św. Seksburgi z Ely. Jako małżonka króla Wulferyka z Murcji zajmowała się „pokojowym wykorzenianiem resztek pogaństwa z ludów anglo-saksońskich”, a kiedy owdowiała – została mniszką.

Żył też ongiś w Hiszpanii św. Hermenegild królewicz, którego po śmierci ogłoszono patronem Sewilli i konwertytów (osób zmieniających wyznanie w obrębie religii chrześcijańskiej lub przechodzących z innej religii na chrześcijaństwo). Wzywa się go w także obronie przed suszą, powodziami, burzą.

Maria Gonta
foto Bogdan Gonta

Dodaj komentarz:

Przebudują Ikara

Przetarg na przebudowę ostatniego etapu ulicy Ikara rozstrzygnięty. Kolejna osiedlowa uliczka zostanie w pełni przebudowana. Nowa nawierzchnia ul. Ikara ułatwi codzienne ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Grochówki żadnej tam nie widziałem tylko długa kolejkę po watę cukrową.
Nowy wojewoda nowe porządki.
<czytaj dalej>

Nie ma w Polsce wojska. Piknik 3majowy tylko to dowiódł żadnego czołgu ja płaci grunwaldzkim, bo wszystkie oddaliśmy Ukrainie. 2 taki i 2 Pilice <czytaj dalej>

a w gryfinie była super zabawa <czytaj dalej>

Obchody na "bogato". Już nawet nielegalne, za "tamtej" Polski były z atrakcjami.
Jakieś orkiestry, występy, tance, a tu <czytaj dalej>

Pierwsze zdjęcie od gory:radny Kaczanowski, zobacz, tam jest pomnik Pioniera, nic nie zrobiłeś, aby nie był zaniedbaany. Następna sprawa, ile imp <czytaj dalej>