Gontowiec Podróżny BLOG

13 kwietnia. Kiedy przedwczoraj szykowaliśmy się do snu na parkingu przy autostradzie, wróble tłumnie darły dzioby tak niemożliwie głośno, że jeden ze zdesperowanych kierowców zaczął na nie gwizdać. O poranku także przyśpiewywały, ale już znacznie ciszej. Do Walencji mieliśmy stamtąd jakieś 170 km, autostradą, w większości wzdłuż Morza Śródziemnego. Kilkanaście km od miejsca noclegu udało nam się zatankować LPG. Stacja paliwowa położona była malowniczo nad szerokim i wypełnionym wodą korytem rzeki Ebro. Tyle wody w rzece to tutaj rzadkość. Często widujemy koryta suche jak pieprz albo skaliste, z wąską strużką przesiąkająca w niektórych tylko miejscach.

Droga do Walencji wiodła wzdłuż gajów pomarańczowych, migdałowych, oliwkowych i innych. Cała prowincja nosząca tę samą nazwę, co jej stolica, od starożytności pozostaje jedną z najżyźniejszych krain Hiszpanii (nawet cztery zbiory w roku). Maurowie uważali ją za raj na ziemi, a w samej Walencji już 1000 lat działa Trybunał Wodny, pilnujący, by rolnicy racjonalnie tę wodę wykorzystywali. System kanałów zbudowany jeszcze przez Rzymian liczy sobie już 2000 lat. Każdy rolnik może w określonych godzinach zużyć określoną ilość wody. Wykroczenia przeciw temu porządkowi, karane są grzywną wyznaczaną przez wspomniany trybunał, który zbiera się w każdy czwartek w samo południe.

Nie planowaliśmy buszowania po Walencji. Chciałam tylko znaleźć koci domek, będący hołdem dla ulicznych kotów z Walencji, mający przypominać o ostatnich czterech kotach, które cudem przetrwały w mieście po rozkazie eksterminacji w 1094 r. (uważano je wtedy za symbol zła). Cóż... upał 33°C nie zachęcał do ponad dwukilometrowej wędrówki (bo samochodem nijak dojechać się nie dało). Zajrzeliśmy tylko na niesamowity, pięknie odrestaurowany dworzec Estación del Norte. Z daleka skojarzył mi się z miejskim ratuszem. Stara poczekalnia wyłożona płytkami azulejos jest jedyna w swoim rodzaju (jej fragment na zdjęciu), a fasada ozdobiona rzeźbionymi pędami pomarańczy po prostu zachwyca.


Na Plaza del Merkado pojechaliśmy specjalnie na tamtejsze ogromne targowisko. Budynek przepiękny, stragany bajecznie kolorowe i pachnące, rozstawione na ośmiu tysiącach metrów kwadratowych (jedno z największych takich targowisk w Europie). 99% z nich oferowało żywność. Napatrzyliśmy się do woli, ale zakupy postanowiliśmy zrobić innym raem na jakimś skromniejszym targowisku, niekoniecznie pod dachem. Tutaj ceny były odpowiednie do rangi i wyglądu miejsca.
Z Walencji wyruszyliśmy do miasta Cuenca, wpisanego na Listę UNESCO i tym sposobem znaleźliśmy się w Kastylii-La Manchy. Krajobrazy zupełnie inne, drogi proste jak strzelił, lasy dość rzadkie i niskie w porównaniu z naszymi, ale jednak lasy. I nawet sarny były. Poza tym dużo czerwonej ziemi, winnic i unoszącego się wszędzie piasku. Ani jednego parkingu przez ponad 100 km. Tym sposobem dotarliśmy na nocleg aż do samego miasta i tym razem szumią nam do snu zielone wody rzeki Júcar. Słynne wiszące domy (casas colgadas) obejrzymy dzisiaj.

A tak w ogóle, to z czym kojarzy się Wam 13 kwietnia? Mnie z serialem „Czterej pancerni i pies” oraz Gustlikową ciotką, której było na imię Hermenegilda („Hermenegilda wychodzi w morze”). Hermenegilda to także niezapomniana rola Ireny Kwiatkowskiej w „Teatrzyku Zielona Gęś” Gałczyńskiego:
„Kociubińska pachnie dorszem,
Kociubińska Hermenegilda -
i pisze wiersze coraz gorsze,
i tych wierszy nikt nie wyda(…)”

Historia natomiast zna św. Hermenegildę, córkę króla Kentu Earconberta i św. Seksburgi z Ely. Jako małżonka króla Wulferyka z Murcji zajmowała się „pokojowym wykorzenianiem resztek pogaństwa z ludów anglo-saksońskich”, a kiedy owdowiała – została mniszką.

Żył też ongiś w Hiszpanii św. Hermenegild królewicz, którego po śmierci ogłoszono patronem Sewilli i konwertytów (osób zmieniających wyznanie w obrębie religii chrześcijańskiej lub przechodzących z innej religii na chrześcijaństwo). Wzywa się go w także obronie przed suszą, powodziami, burzą.

Maria Gonta
foto Bogdan Gonta

Dodaj komentarz:

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

Remont schodów

Nowe schody na Piaskach, obok lecznicza zieleń. Rusza remont schodów przy ul. Bohaterów Westerplatte, zejście do ul. Sczanieckiej. Skarpa przy schodach ... <czytaj dalej>

Obchody 900-lecia jubileuszu

W sobotę 11 maja br. w Ośnie Lubuskim odbędą się uroczyste obchody z okazji dziewięćsetlecia ustanowienia biskupstwa lubuskiego. Przygotowania do tej ... <czytaj dalej>

«	marzec 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Znowu " sami swoi". A wogóle czym oni się zajmują??? <czytaj dalej>

Tak miasto twój wójt sp...ł, że faktycznie rowerem lepiej jeździć, ale powstaje kolejne pole do....nadużyć/?/ Na początek, obowiązkowe kaski <czytaj dalej>

To proponuję jeszcze do każdego roweru, silnik odrzutowy, zestaw Wi-Fi, talerz satelitarny i co tam jeszcze w koszta można wrzucic :-) <czytaj dalej>

Ale pitolenie. Ani słowa o kolejce do "znachora" o bólu w krzyżu, o polityce i innych przyjemnościach wątpliwych u będących starymi l <czytaj dalej>

Starość

Widziałem ją wczoraj

Stała u drzwi werandy

Lewa ręką trzymała laskę
prawą chciała nacisnąć <czytaj dalej>