Chciałabym kiedyś, już po latach, jeszcze raz, tylko raz, wrócić tu, do tych dni. Chciałabym kiedyś, grzebiąc w datach, trafić też na ten dzień, który nam minął dziś – te słowa Jacka Fedorowicza, śpiewane przez Piotra Szczepanika, brzmiały mi w sercu, gdy w piątek tuż przed północą wychodziłam z gorzowskiego Amfiteatru. <czytaj dalej>

Czasami dziennikarz opuszcza swoje miejsce i jedzie w świat, by sprawdzić, jak można spędzić wolny czas. Chce potem podzielić się swoimi wrażeniami z resztą świata. Tak jak ja. <czytaj dalej>

Czasami dziennikarz opuszcza swoje miejsce i jedzie w świat, by sprawdzić, jak można spędzić wolny czas. Chce potem podzielić się swoimi wrażeniami z resztą świata. Tak jak ja. <czytaj dalej>

Czasami dziennikarz opuszcza swoje miejsce i jedzie w świat, by sprawdzić, jak można spędzić wolny czas. Chce potem podzielić się swoimi wrażeniami z resztą świata. Tak jak ja. <czytaj dalej>

Co to się działo, co się działo? Ale dali jazzu! Po ostatnim koncercie z cyklu Gorzów Jazz Celebrations emocje wciąż trzymają i trudno coś więcej powiedzieć. To trzeba było przeżyć. <czytaj dalej>

No to, jak było na koncercie światowej sławy saksofonisty Kennego Garretta? Dla jednych szał. Dla innych szał i rozczarowanie. – Mistrz takiej klasy nie powinien robić takich rzeczy na scenie. <czytaj dalej>

Noc sylwestrowa za nami. Bawiliśmy się według upodobań, chęci i możliwości. Jedni na balach, inni na prywatkach – czy jak kto woli domówkach – jeszcze inni przed telewizorami. Nasz sylwester miał trzy odsłony: filharmonijną, filarową i bulwarową. <czytaj dalej>

Kiedy budynek Filharmonii Gorzowskiej pustoszał po galowym koncercie noworocznym, Jazz Club Pod Filarami zapełniał się grupą znajomych i przyjaciół, którzy uznali, że w tę jedyną noc potrzebują czegoś innego. Spotkania bez spinki, czyli na luzie. <czytaj dalej>

Największą publiczność w noc z 31 grudnia 2012 na 1 stycznia 2013 miał w Gorzowie koncert Patrycji Markowskiej. <czytaj dalej>

Czego może chcieć od jazzu taki ktoś jak ja? Na pewno takiego grania, które daje zapomnienie, wypełnia emocjami i dowodzi, że można poczuć nie tylko prawdziwą radość uczestnictwa w muzycznym wydarzeniu, ale też zachwyt nad ludzkim talentem i tęsknotę za tym, co chwilę temu brzmiało, a jest już wspomnieniem. <czytaj dalej>