Gontowiec Podróżny BLOG

Wspinając się do Jacy, która leży na wysokości 820 m n.p.m., pokonaliśmy, jeden po drugim, siedem tuneli o łącznej długości 8.312 m, naszym celem jednak był ósmy – najdłuższy w całej Hiszpanii tunel Somport, ale wcześniej jeszcze wizyta na wyjątkowym dworcu kolejowym o nazwie Canfranc Estación.

Dworzec to wyjątkowej urody, otoczony górskimi szczytami i absolutnie nie dziwią nadane mu ongiś przydomki „eleganckie gniazdko Pirenejów” czy „lśniące gniazdko secesji”. Uroczystego otwarcia dokonano w 1928 r., ale jego historia sięga 1853 r., kiedy podjęto decyzję o budowie połączenia kolejowego Madryt – Paryż przez Pireneje Aragońskie i najpierw trzeba było wybudować tunel. Budynek stacyjny w stylu art déco jest nie tylko piękny, jest także ogromny. W Europie gabarytami ustępuje tylko dworcowi w Lipsku. Ma 241 m długości, 12 m szerokości, 365 okien (po jednym na każdy dzień roku), 150 drzwi (po 75 z każdej strony), salony, bary, restauracje i luksusowy hotel… dopóki się tego nie zobaczy na własne oczy, to nawet trudno sobie wyobrazić.

Długość budynku spowodowana była względami praktycznymi, podobnie jak jego szerokość, a ściślej – wąskość, bowiem cóż znaczy 12 m wobec 241 m. Z uwagi na bliskość granicy była to stacja międzynarodowa i musiała zapewnić podróżnym wszelkie możliwe usługi związane z jej przekraczaniem, tymczasem tory francuskie miały rozstaw europejski wynoszący 1.435 mm, a tory hiszpańskie – rozstaw iberyjski o szerokości 1.668 mm. Wybudowano więc dwa tory, po jednym z każdej strony budynku, z odpowiednią liczbą peronów, dojazdów i usług wewnętrznych stacji. Pasażerowie musieli się przesiadać, korzystając po jednej stronie z hiszpańskich, a po drugiej z francuskich kas biletowych, kantorów wymiany walut, urzędów celnych, komisariatów policji, poczty, hotelu i nie mam pojęcia czego jeszcze.

Secesyjne cacko niestety, szczęścia nie miało. Już osiem lat po otwarciu zostało zamknięte z powodu hiszpańskiej wojny domowej (Francuzi zamknęli po swojej stronie tunel, aby zapobiec ewentualnemu najazdowi). W czasie II wojny krążyły tędy na zmianę pociągi z wolframem (z Galicii do fabryk czołgów w Niemczech; Franco odwdzięczał się w ten sposób za niemiecką pomoc w czasie wojny domowej); a w drugą stronę z niemieckimi łupami transportowanymi via Portugalia do Ameryki Południowej (udokumentowano przewóz przez Canfranc ok. 90 ton złota). Wśród cywilnych pasażerów sporo było agentów wywiadu alianckiego i członków francuskiego ruchu oporu, organizujących przerzuty ludzi przez granicę. Do 1942 r. z okupowanej Europy uciekali tędy również Żydzi, później Gestapo zintensyfikowało wyłapywanie uchodźców.

Po wojnie stacja Canfranc nie odzyskała już świetności, chociaż ciągle budziła zainteresowanie swoją urodą. W latach 60. XX w. kręcono tu sceny do „Doktora Żywago” z Omarem Shariffem, ale po wypadku pociągu towarowego, który zniszczył w 1970 r. most po stronie francuskiej, rozpoczęła się jej stopniowa degradacja. Opuszczony, niszczejący budynek nie przestał jednak imponować, ściągając rzesze miłośników urbexu (z ang. urban exploration – forma aktywności polegająca na eksplorowaniu opuszczonych, zrujnowanych, zapomnianych, niedostępnych czy ukrytych budynków i instalacji stworzonych przez człowieka). To przez nich został nazwany „Titanikiem w górach”. Na szczęście jego los się odwrócił i dziś można go nazwać Feniksem, choć niezupełnie z popiołów się odrodził.

W styczniu 2023 r., prawie sto lat po inauguracji i 53 lata po zamknięciu dla ruchu, budynek międzynarodowego dworca kolejowego w Canfranc znów otworzył podwoje. Dziesięć lat wcześniej rząd Hiszpanii odsprzedał dworzec władzom Aragonii, które rozpoczęły rewitalizację. Obecnie działa w nim luksusowy hotel. Pięciogwiazdkowy Royal Hideaway ma 104 pokoje, bibliotekę i strefę wellness z podgrzewanym basenem oraz… niemałe ceny. W stojących obok wagonach kolejowych jest restauracja, a hotelowe lobby przypomina kasę biletową. Lobby jest zresztą jedynym miejscem, które można zwiedzać. Kojarzy się trochę z fikcyjnym filmowym hotelem Grand Budapest, znajdującym się w wymyślonym przez Wesa Andersona europejskim państwie Zubrowka.

Odbudowano też całą infrastrukturę Canfranc Estación. Stare tory zostały zlikwidowane (na ich miejscu jest spory parking), część terenów starego obszaru kolejowego przekształcono w duży plac publiczny, zbudowano także nową stację dla pociągów regionalnych, kursujących na trasie Saragossa – Canfranc. Popularnie nazwano je Canfranero.

Kiedy powstawała Canfranc-Estación, wokół niej powstało też nowe miasteczko, oddalone o cztery kilometry na północ od pierwotnego miasta Canfranc. Dziś liczy ono ok. 600 mieszkańców. Zachowały się niektóre z dawnych domów, a uwagę zwraca współczesny kościół Matki Bożej z Pilar (La iglesia de Nuestra Señora del Pilar de Canfranc Estación), uważany za cenny przykład tzw. ruchu nowoczesnego w architekturze, opartego na funkcjonalności. Zaprojektował go w 1965 r. uznany hiszpański architekt Miguel Fisac, który starał się zintegrować jego bryłę ze środowiskiem naturalnym i trzeba przyznać, że doskonale mu się to udało. Świątynia ma plan wachlarza, symbolicznie nawiązując do muszli pielgrzyma, kamienne ściany nie różnią od otoczenia, a w aluminiowym dachu odbija się niebo. W skromnym wnętrzu ołtarz przesunięto ukośnie, by uzyskać wrażenie większej głębi, a snop światła pada przez okno na okazały krucyfiks z Ukrzyżowanym, który pochodzi z opuszczonego kościoła w opuszczonym miasteczku San Miguel de Tiermas.

Kiedy już nasyciliśmy oczy piękną budowlą i jej nie mniej wspaniałym otoczeniem naturalnym, ruszyliśmy do Francji zbudowanym obok niej prawie dziewięciokilometrowym tunelem. Jazda z zalecaną prędkością 80km/h trwała 10 minut. Tunel Somport zaczyna się w Hiszpanii na wysokości 1180 m n.p.m., a kończy we Francji na wysokości 1.116 m n.p.m. Dzięki niemu nie trzeba się wspinać na przełęcz położoną na wysokości 1.632 m n. p. m.

Maria Gonta
foto Gontowiec Podróżny


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

Remont schodów

Nowe schody na Piaskach, obok lecznicza zieleń. Rusza remont schodów przy ul. Bohaterów Westerplatte, zejście do ul. Sczanieckiej. Skarpa przy schodach ... <czytaj dalej>

Obchody 900-lecia jubileuszu

W sobotę 11 maja br. w Ośnie Lubuskim odbędą się uroczyste obchody z okazji dziewięćsetlecia ustanowienia biskupstwa lubuskiego. Przygotowania do tej ... <czytaj dalej>

«	czerwiec 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Ale pitolenie. Ani słowa o kolejce do "znachora" o bólu w krzyżu, o polityce i innych przyjemnościach wątpliwych u będących starymi l <czytaj dalej>

Starość

Widziałem ją wczoraj

Stała u drzwi werandy

Lewa ręką trzymała laskę
prawą chciała nacisnąć <czytaj dalej>

internat wybudowano dzięki pieniądzom przekazanym z rządu pisu warto podkreslić

podobnie jak szkołę muzyczną i plastyczną przy kwar <czytaj dalej>

korolewicz sie znowu udziela na forum.
jak nie zmiana miasta na bez wualkepe
to z tym lotniskiem wyimaginowanym.

komęt natomiast <czytaj dalej>

Wybuduj se pod blokiem a nie w naczynie lotnisko <czytaj dalej>