Gontowiec Podróżny BLOG

5 lipca. Pogoda się popsuła. Deszcz przyszedł przedwczoraj i nie chce nas opuścić. Na szczęście dogonił nas już po tym, jak w miejscu pierwszego noclegu (Sjöboholms Sätesgård) zdążyliśmy przedłużyć naszego Fredka o namiot mocowany do klapy bagażnika. Nawet grzmiało w oddali. My już wtedy spokojnie konsumowaliśmy kolację przy rozstawionym w namiociku stole. Solidnie padało przez całą noc, rano też nie chciało przestać, więc wczorajsze poranne pakowanie było sztuką samą w sobie. Daliśmy radę. Tym razem jest nas czworo, więc we wnętrzu samochodu trudniej się zmieścić. W autku śpią trzy panie M, reprezentujące trzy pokolenia rodziny - w kolejności od najmłodszej: Marcelina, Magdalena i Maria. Bodek wylądował na materacu we wspomnianym wyżej namiocie i bardzo to sobie chwali.


Program wczorajszego dnia raczej na luzie: zwiedzanie w przerwach pomiędzy kolejnymi opadami. Na pierwszy ogień poszło Laholm – położone nad rzeką Lagan najmniejsze i najstarsze miasto w regionie Halland. Już w VIII w. była tu osada i targ. Prawa miejskie uzyskało Laholm w XIII w. W pobliżu zbudowanej w 1932 r. elektrowni zachowały się ruiny Lagaholm – średniowiecznego duńskiego zamku obronnego, którego zadaniem była kontrola ruchu drogowego przez rzekę. Kiedy po 1645 r. Hallandia (Zachodnie Wybrzeże) przeszła w ręce Szwedów, zamek stracił na znaczeniu i został rozebrany.

Do elektrowni oczywiście zjechaliśmy (taki rodzinny bzik realizowany zawsze, ilekroć mamy jakąś po drodze). Statkraft jest 18 z kolei i ostatnią już na rzece Lagan elektrownią. Można ją zwiedzać, jednak w 2023 r. jest wyłączona z ruchu turystycznego. Za to okolica idealnie nadaje się na przerwę w podróży, są tam nawet stoły piknikowe. Chociaż sami nie piknikowaliśmy, to Marcelina miała uciechę, puszczając kaczki na wodę. Gumowe. I gumowe rybki. Wszystko na specjalnym torze wyścigowym, w którym przepływ wody można regulować za pomocą zastawek. Dobra zabawa nawet dla dorosłego.

Zatrzymaliśmy się też w niezwykle wietrznej stolicy Hallandii, w Halmstad. Miasto założono w XIV w. i niegdyś było bardzo ważnym miejscem spotkań władców i delegatów trzech północnych królestw. Do 1645 r. w granicach Danii. Spore wrażenie robi renesansowy zamek zbudowany nad brzegiem rzeki Nissan (można wejść tylko na dziedziniec i do dawnych ogrodów zamkowych).

Trochę wcześniej i nieco później pogoda nie zachęcała do spacerów, nie przeszkadzało nam to jednak w zachwytach nad otaczającymi nas krajobrazami, zwłaszcza kiedy zjechaliśmy z główniejszych tras na te boczne, pokryte charakterystycznym czerwonym asfaltem. Do miejsca kolejnego noclegu jechaliśmy w żółwim tempie, podziwiając urocze domki malowane na czerwono, biało, żółto, zielono i niebiesko, niektóre z werandami, inne bez. Soczyście zielone lasy, a w nich dużo miłych naszym sercom brzózek, ogromną ilość różnej wielkości kamieni poutykanych we wzgórza niczym rodzynki w ciasto, jeziora, jeziorka, jezioreczka.

Gdzieś po drodze mignęła nam plantacja truskawek, przy której parkowało co najmniej kilkanaście samochodów. Pomimo deszczu, pomiędzy krzaczkami uwijali się dorośli i dzieci z wiaderkami w dłoniach. Z ogromnego banneru wywnioskowałam, że właściciel plantacji umożliwił chętnym wyzbieranie reszty owoców, bo i tak się już zmarnują. Ale największą zabawę mieliśmy, fotografując niewielkie, najwyraźniej prywatne znaki drogowe. Cuda można na nich zobaczyć: na przykład trzy koty, dziecko ze ślimakiem-zabawką na sznurku, gromadkę kur, kaczek, koni i krów albo kolejne dziecko, tym razem na rowerze. Wszystkie opatrzone są odpowiednim tekstem, proszącym o zachowanie ostrożności. Słodkie to. U nas pewnie niedozwolone, ponieważ w pasie drogowym mogą stać tylko urzędowe znaki.

Na drugi szwedzki nocleg dojechaliśmy do miejscowości Sjötofta. Urzekła nas, a domki natychmiast skojarzyły się z „Anią z Zielonego Wzgórza” (wiem że akcja „Ani” działa się tysiące kilometrów stąd, skojarzenia jednak funkcjonują niezależnie od naszej woli i wiedzy). W pobliżu tej wsi mieliśmy zaklepany wcześniej przez córkę mikro-domeczek jak z bajki. Malutki, ale wszystko w nim było. Na dodatek fajne widoki i biegające na wyścigi zające. W przerwach między deszczami zdołaliśmy wysuszyć namiot (kolejne dwa noclegi również w domeczku, tylko daleko dalej na północ).

Pospacerowaliśmy też po okolicy, a spacer z wnuczką to przecież najlepszy czas na sprzedawanie jej wiedzy o świecie:
- Babciu, co to za dziwna roślinka?
- Chrobotek reniferowy.
- Mogę pokazać mamie?
- No jasne.
- Mamusiu zobacz co mam. To chorobek leniwy.

Tekst i foto Maria Gonta

Dodaj komentarz:

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

Remont schodów

Nowe schody na Piaskach, obok lecznicza zieleń. Rusza remont schodów przy ul. Bohaterów Westerplatte, zejście do ul. Sczanieckiej. Skarpa przy schodach ... <czytaj dalej>

Obchody 900-lecia jubileuszu

W sobotę 11 maja br. w Ośnie Lubuskim odbędą się uroczyste obchody z okazji dziewięćsetlecia ustanowienia biskupstwa lubuskiego. Przygotowania do tej ... <czytaj dalej>

«	październik 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Znowu " sami swoi". A wogóle czym oni się zajmują??? <czytaj dalej>

Tak miasto twój wójt sp...ł, że faktycznie rowerem lepiej jeździć, ale powstaje kolejne pole do....nadużyć/?/ Na początek, obowiązkowe kaski <czytaj dalej>

To proponuję jeszcze do każdego roweru, silnik odrzutowy, zestaw Wi-Fi, talerz satelitarny i co tam jeszcze w koszta można wrzucic :-) <czytaj dalej>

Ale pitolenie. Ani słowa o kolejce do "znachora" o bólu w krzyżu, o polityce i innych przyjemnościach wątpliwych u będących starymi l <czytaj dalej>

Starość

Widziałem ją wczoraj

Stała u drzwi werandy

Lewa ręką trzymała laskę
prawą chciała nacisnąć <czytaj dalej>