"Smuteczku mój", "Czerń i biel", "Nie strasz", "Za małe serce" - to tylko niektóre tytuły piosenek z albumu Stanisławy Celińskiej "Atramentowa". Artystka zaśpiewała je przed gorzowską publicznością w niedzielę 5 marca.



Nie trzeba mieć 17 lat ani talii Giny Lollobrygidy w okresie największej świetności, równie dobrze można mieć prawie 70 i ukryć figurę pod szeroką suknią, stanąć na scenie i zawładnąć sercami publiczności tak, jak to zrobiła w Teatrze im. J. Osterwy Stanisława Celińska. W niedzielny wieczór przez dwie godziny dzieliła się z widzami tym, co dla człowieka najważniejsze - życiem wpisanym w słowa poezji. Życiem pełnym emocji, niespodziewanych zwrotów, miłości, radości i łez, odejść, powrotów, nadziei i wybaczania.

Stanisława Celińska przyjechała do Gorzowa na zaproszenie Miejskiego Centrum Kultury. Wystąpiła z piosenkami z wydanej w 2015 r. płyty "Atramentowa". Towarzyszyło jej ośmiu muzyków: perkusista Maciej Muraszko, saksofonista Paweł Pełczyński, gitarzysta Kuba Frydrych, pianista Wojciech Trzciński, basista Krzysztof Samela, wiolonczelista Tomasz Lisiecki oraz na akordeonie ojciec Macieja Janusz Muraszko i na przeszkadzajkach, czyli instrumentach perkusyjnych Maciej Giżejewski.

Artystka wkrótce skończy 70 lat. Jak mówi, wkroczyła w trzeci etap swojego życia, co oznacza, że aktorstwo porzuciła dla śpiewania, bo muzyka jest najdoskonalszą ze sztuk, bo dzięki niej może dawać ludziom radość i nadzieję, a więc dobro, którego tak bardzo potrzebujemy.

- Bardzo wam dziękuję - powiedziała w rozmowie z naszą redakcją. - To było niezwykłe spotkanie. Słuchaliście pięknie. W pewnym momencie stanowiliśmy jeden organizm, razem płakaliśmy, razem śmialiśmy się i zapomnieliśmy chociażby na te dwie godziny o wszystkich troskach.

Tak było. Za wspólny śmiech i śpiew, za ciepłe słowa pod adresem Wojciecha Młynarskiego, za każde o człowieku, za refleksję nad życiem, za taniec, za genialne brzmienie instrumentów i piękną grę świateł publiczność nagrodziła artystkę i jej zespół oklaskami na stojąco. Był też bis, najpierw z suplementu "Atramentowej" - "Pomilczenie" z wybitnym akompaniamentem gitary i wiolonczeli, a już całkiem na pożegnanie "W imię miłości", zaśpiewane wspólnie z publicznością.

Stanisława Celińska prezentowała głównie teksty Macieja Muraszko i Wojciecha Młynarskiego, ale też swoje. Jak nam zdradziła, ma już kolejne na nową płytę. Jeśli zdąży, wyda ją jesienią. Jeśli nie, w przyszłym roku. Obiecała, że jak ją zaprosimy, znów do nas przyjedzie.

Tekst i foto Hanna Kaup
Więcej zdjęć zobacz tu:
http://www.egorzowska.pl/pokaz,galeria,0,0,2017-03-05__bardzo_wam_dziekuje__powiedziala_,

Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Obchody 900-lecia jubileuszu

W sobotę 11 maja br. w Ośnie Lubuskim odbędą się uroczyste obchody z okazji dziewięćsetlecia ustanowienia biskupstwa lubuskiego. Przygotowania do tej ... <czytaj dalej>

Przebudują Ikara

Przetarg na przebudowę ostatniego etapu ulicy Ikara rozstrzygnięty. Kolejna osiedlowa uliczka zostanie w pełni przebudowana. Nowa nawierzchnia ul. Ikara ułatwi codzienne ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

10 Ways To Build Your Starlight Princess Demo Empire slot Starlight princess Demo <czytaj dalej>

Zaczynamy od podwyżki swoich uposażeń, potem "obwąchamy się" poodwiedzamy i....a wy frajerzy, za kolejjne kilka lat będziecie potrzebn <czytaj dalej>

nieroby smierdzące
tylko złożone rączki i kłanianie sie
udając ze są do czegos potrzebni

ani na niczym sie w tym miescie n <czytaj dalej>

Mieliśmy wspólny z Mieczysławem projekt- szkołę kształcącą w rzemiosłach artystycznych: metaloplastyka, konserwacja mebli, witraże itp.. Sz <czytaj dalej>

jak to nowe cos mozna wogole nazywac maturą <czytaj dalej>