Gontowiec Podróżny BLOG

Szczelnie otoczone murami Óbidos to kolejne miasteczko na naszej trasie związane z Elżbietą (po portugalsku Isabel) Aragońską, prawnuczką naszej Jadwigi Śląskiej. Królowa otrzymała je w prezencie ślubnym od króla Dionizego I.
Był rok 1282, Izabela miała dopiero 11 lat, jej mąż – o 10 więcej. My spotkaliśmy się już z jej postacią w marmurowym miasteczku Estremoz, gdzie Dionizy wybudował, a właściwie przebudował dla niej zamek (w którym, nawiasem mówiąc, zakończyła swój żywot w 1336 r.), ale do Óbidos przyciągnęła nas ginjinha (czyt. żinżinia) – słodkawa, niezbyt mocna nalewka wiśniowa podawana w czekoladowych kieliszkach. Jej lokalna odmiana nazywana po prostu ginja, czyli wiśnia (ale wymawia się żinżia), to lokalny sztandarowy produkt do zdobycia dosłownie co krok, prosto z wychodzącego na ulicę okienka. I nie chodzi tu wcale o nabycie całej butelki, tylko o sączenie trunku na wąskiej uliczce, z kieliszka, który potem należy zjeść. Sączysz niespiesznie, słuchając ulicznego grajka, przyglądając się wystawom zapełnionym rękodziełem, kotom wylegującym się na słońcu, kolorowemu tłumowi wędrującemu w tę i z powrotem, i czujesz, jakby czas stanął w miejscu. Nieocenione uczucie.

O mały włos, a wszystko to by nas ominęło. Najpierw GPS zaprowadził nas karkołomną drogą gruntową pod samą zamkową bramę, tyle że z tej strony do zamku wjazdu nie było (chyba że konno). Zmieniliśmy cel z „castle” na „igreja”… i znowu pudło. Do Óbidos nijak nie można było wjechać, a sporej wielkości parking pod murami był całkowicie zapełniony. Kiedy właściwie już się poddaliśmy, Bodek zauważył wolne, tyle że zastawione pachołkami miejsca inwalidzkie. Nasze karty parkingowe po raz kolejny okazały się przydatne, bo pachołki zostały na chwilę odstawione przez pilnującą terenu panią i mogliśmy ruszyć na wędrówkę po miasteczku.

Stare miasto jest faktycznie tylko dla piechurów. Pierwszą przeszkodą dla pojazdów jest już podwójna, kolankowa brama Porta da Vila, która została zaprojektowana tak, żeby zapobiec atakowi kawalerii. Jej część została ozdobiona barokową okładziną ceramiczną ze scenami biblijnymi. Na pięterku, za balkonikiem znajduje się oratorium (kapliczka) Nossa Senhora do Piedade (Matki Bożej Miłosierdzia), patronki Óbidos. Wchodzących witali dwaj muzykanci.

Starówka wtłoczona w Muralhas da Cidade (mury miejskie) ma wyjątkowo dużo uroku. Murami można obejść je dookoła, a po uliczkach trzeba chodzić slalomem, bo kafejkom, restauracyjkom, czekoladeriom i różnym sklepikom jest zwyczajnie za ciasno we wnętrzach starych domów. O mikroskopijnych lokalikach z ginją już wspominałam. Często obok nich można spotkać pojedynczy uchylny stolik z dwoma uchylnymi krzesełkami. Kiedy nikt na nich nie siedzi, przyklejone do muru nie przeszkadzają nikomu. W sklepikach można znaleźć cuda: od różnorodnych win i nalewek z wiśniówką na czele, przez czekoladę z miejscowych wytwórni, po portugalską ceramikę (w tym słynną serię owocowo-warzywną marki Bordello Pinheiro, o którym opowiadałam przy okazji wizyty w Caldas da Rainha), miniaturki kultowego lizbońskiego tramwaju oraz rękodzieło. Jeżeli chodzi o to ostatnie, to największe wrażenie zrobił na nas sklepik z filigranem.

Filigran to jedna z najstarszych technik złotniczych. Nazwa pochodzi od łacińskich słów „filum” (nitka) oraz „granum” (ziarno), a wyroby są precyzyjnie skonstruowane z cieniutkich złotych lub srebrnych drucików ułożonych w ażurową siateczkę. We wnętrzu tego sklepu można było się poczuć trochę jak w skarbcu egzotycznej księżniczki, a trochę jak w warsztacie jubilerskim (na ekranie prezentowany był film wyjaśniający tajniki produkcji). Manufaktury czekolady też warte są wspomnienia, ponieważ miasteczko słynie z organizowanego w marcu Óbidos Chocolate Festival, na który zjeżdżają cukiernicy z całego świata, a prezentowane przez nich czekoladowe konstrukcje potrafią zadziwić każdego.

Óbidos to prawdziwa perełka i można o niej opowiadać godzinami, ale na zakończenie kilka słów o historii ginji. Jedna z legend głosi, że drzewka wiśniowe pojawiły się tu dzięki Rzymianom; inna uważa, że rosły już o wiele wcześniej, a prawda, jak zwykle, tkwi pośrodku. Niezależnie od tego, kto posadził pierwsze drzewka, likier wiśniowy zaczęto najpierw wytwarzać w klasztorach jako… syrop na kaszel. Ginja powstaje z niedrylowanych wiśni macerowanych w ginjinha aguardente, czyli spirytusie winnym uzyskiwanym z wytłoków winogron, do którego dodaje się cukier, czasami laskę cynamonu. Alkohol ma moc między 17 a 23%. Jest pyszny, zwłaszcza spożywany z czekoladowego kieliszka.

Maria Gonta
foto Gontowiec Podróżny


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Przebudują Ikara

Przetarg na przebudowę ostatniego etapu ulicy Ikara rozstrzygnięty. Kolejna osiedlowa uliczka zostanie w pełni przebudowana. Nowa nawierzchnia ul. Ikara ułatwi codzienne ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

jak to nowe cos mozna wogole nazywac maturą <czytaj dalej>

A synowiec tam po co w radzie miasta skoro nie chodzi na sesje.
Paluch po tak durni mieszkańcy wybrali
Jeszcze wierchowicza brakuje tylko d <czytaj dalej>

Grochówki żadnej tam nie widziałem tylko długa kolejkę po watę cukrową.
Nowy wojewoda nowe porządki.
<czytaj dalej>

Nie ma w Polsce wojska. Piknik 3majowy tylko to dowiódł żadnego czołgu ja płaci grunwaldzkim, bo wszystkie oddaliśmy Ukrainie. 2 taki i 2 Pilice <czytaj dalej>

a w gryfinie była super zabawa <czytaj dalej>