Gontowiec Podróżny BLOG

Dzień budził się z hukiem. Ze snu wybił nas głośny trzask zamykających się okien i drzwi. Od strony zachodniej wietrzysko gięło drzewa niemal do samej ziemi, od strony wschodniej błyskało w oddali. Słońce, wyciągnięte z łóżka podobnie jak my, miało czas, by przygotować ceremonię porannego wstawania. Starało się. Podbarwiło na złoto baranki na niebie, rozjaśniło przestrzeń tak wyraźnie, że nawet na sąsiedniej budowie robotnicy zaczęli stukać już krótko po szóstej. Nie spodobało się to Pani Burzy, bo zaraz zaczęła grzmieć. I to jak! Złote baranki ze strachu zszarzały i ścisnęły w jedną chmurę, jednak nie tak wielką, by przeszkodzić słońcu w obserwacji, wystawiło więc nos ponad sąsiedni wieżowiec i przyglądało się zdziwione deszczowym kroplom. Myślałam, że zaraz obudzi tęczę, a ono nagle zrobiło w tył zwrot. Nie wiem, czy pozowało komuś do zdjęć za kotarą z nagle ściemniałych chmur, ale flesze błyskały często.

Taka pogoda idealnie pasowałaby do obchodzonej wczoraj 340 rocznicy wiktorii wiedeńskiej (12.09.1643), którą warto było uczcić konsumpcją bajgli. Te bułki z dziurką były – według jednej z legend – wzorowane na strzemieniu, czyli części końskiego rzędu. Po raz pierwszy miał je upiec żydowski piekarz, by wyrazić królowi Sobieskiemu swą wdzięczność za odparcie Turków pod Wiedniem.

Pomału się wypogadza, więc i czas najwyższy zmienić temat. Dziś zapraszam do Andaluzji, do niedużej, niespełna trzytysięcznej miejscowości o nazwie El Palmar de Troya oddalonej o 46 km od Sewilli. Wiadomo, że była tu osada w czasach rzymskich, istnieją też przesłanki do nazwania jej jedną z „Torre vigia del Guadalguivir” (wież strażniczych Gwadalkiwiru), bowiem do dziś zachowała tam jedna z wież wchodzących w skład zespołu umocnień chroniących przed Maurami dolinę rzeki Gwadalkiwir, jednak jej współczesną historię należy wiązać z majątkiem Troya i otaczającą go plantacją palm (niewiele ich zostało). Założono osadę dla pracowników rolnych, potem dołączyli do nich robotnicy budujący zbiornik Torre del Águila i tak ukształtowało się współczesne El Palmar de Troya.

Nas ściągnęła tam widoczna z daleka ogromna czarno-złota świątynia. Im bliżej niej byliśmy, tym mniej mogliśmy zobaczyć. Otaczał ją wysoki, jednolity, betonowy mur, a furtka w ogromnej bramie uchylała się tylko wtedy, kiedy podchodził do niej ktoś ubrany w charakterystyczny sposób. Na zewnątrz muru, blisko bramy, znajdował się otoczony białym ogrodzeniem niewielki teren z ustawionym centralnie wysokim białym krzyżem, dwoma świątkami i mnóstwem kwiatów dookoła. Kiedy zbliżyłam się do tablicy przy wejściu, żeby przeczytać cóż to za świątynia tak szczelnie zasłonięta przed niepożądanym spojrzeniem obcych, furtka uchyliła się. Ubrany w brązową koszulę strażnik zachęcił mnie gestem do podejścia bliżej. Pozwolił stanąć w bramie (ani kroku dalej) i wykonać kilka zdjęć.
Świątynia była ogromna. Wale nie czarno-złota lecz beżowo-brązowa, z ogromną liczbą wieżyczek, kopuł, rzeźb. Teren przed nią obsadzony palmami, ujęty w alejki, a ludzie, których zdołałam zauważyć, ubrani w identyczne brązowo-czarne stroje. Wszyscy jak jeden mąż. Nie da się ukryć, że moja ciekawość sięgnęła zenitu. Od strażnika otrzymałam wizytówkę obiektu: La basílica catedral de Nuestra Señora del Palmar Coronada – Bazylika Katedralna Matki Bożej Palmariańskiej, główna świątynia i jednocześnie główna siedziba Kościoła Palmariańskiego. To jeden z największych obiektów sakralnych w Hiszpanii.
Palmariański Kościół Chrześcijański Karmelitów Świętej Twarzy, którego oficjalna nazwa brzmi: Jeden, Święty, Powszechny, Apostolski i Palmariański Kościół, powstał w 1978 r. po objawieniach, jakich od 1968 r. doznawał w El Palmar de Troya agent ubezpieczeniowy Clemente Domínguez y Gómez. Stosując się do wskazówek otrzymanych w objawieniach, Domínguez założył własną wspólnotę religijną, został nawet „ważnie, ale niegodnie” wyświęcony na biskupa (przez jednego z katolickich arcybiskupów, który – nawiasem mówiąc – został za to ekskomunikowany). Po śmierci papieża Pawła VI ogłosił się jego następcą, przyjmując imię Grzegorza XVII.

W opozycji do Soboru Watykańskiego II palmarianie zwołali własny sobór trwający od 1980 r. do 1992 r., podczas którego ustalili doktrynę i liturgię swojego kultu, która radykalnie odróżnia ich od Kościoła Katolickiego i wszelkich innych wyznań. Ustanowiono wtedy szereg sztywnych norm – od odprawiania mszy po łacinie, przez konserwatywny ubiór i zakaz noszenia zegarków, po zakaz chodzenia do kina, oglądania telewizji, czytania prasy i zakaz kontaktów z ludźmi spoza wspólnoty.

Od początku lat 80. msze palmariańskie są najkrótsze na świecie – trwają niecałe pięć minut, ale czasami bywają odprawiane w cyklach obejmujących dziesięć mszy pod rząd. Palmarianie mają własną Biblię, która została ukończona w latach 2000-2001, wierzą też w istnienie planety Maryja, na której nie ma grzechu.

Budowę katedry rozpoczęto niemal od razu po ukonstytuowaniu się ruchu palmariańskiego i ukończono w 2004 r. W zamierzeniach miała przyćmić Bazylikę św. Piotra. Z nielicznych opisów budowli wyczytałam, że zaprojektowano ją w stylu zbliżonym do renesansowego, natomiast we wnętrzach pozwolono sobie na mieszankę stylów neogotyckiego,
neoromańskiego, neorenesansowego i neobarokowego. Mnóstwo tam bogatych zdobień, zwłaszcza w złoconym w całości ołtarzu głównym o formach przedsoborowych.

Obszar katedry obejmuje nie tylko świątynię z piętnastoma kaplicami bocznymi, ale także kilka rezydencji palmariańskiego papieża i dworu papieskiego. Koszt budowy zbliżył się do stu milionów euro. Pozyskano je z datków członków ruchu, zapisów testamentowych oraz sprzedaży mieszkań organizacji.

Maria Gonta
foto Gontowiec Podróżny


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Przebudują Ikara

Przetarg na przebudowę ostatniego etapu ulicy Ikara rozstrzygnięty. Kolejna osiedlowa uliczka zostanie w pełni przebudowana. Nowa nawierzchnia ul. Ikara ułatwi codzienne ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Grochówki żadnej tam nie widziałem tylko długa kolejkę po watę cukrową.
Nowy wojewoda nowe porządki.
<czytaj dalej>

Nie ma w Polsce wojska. Piknik 3majowy tylko to dowiódł żadnego czołgu ja płaci grunwaldzkim, bo wszystkie oddaliśmy Ukrainie. 2 taki i 2 Pilice <czytaj dalej>

a w gryfinie była super zabawa <czytaj dalej>

Obchody na "bogato". Już nawet nielegalne, za "tamtej" Polski były z atrakcjami.
Jakieś orkiestry, występy, tance, a tu <czytaj dalej>

Pierwsze zdjęcie od gory:radny Kaczanowski, zobacz, tam jest pomnik Pioniera, nic nie zrobiłeś, aby nie był zaniedbaany. Następna sprawa, ile imp <czytaj dalej>