Gontowiec Podróżny BLOG

23 lipca to Dzień Włóczykija, a więc wszystkim, którzy odczuwają mniejszą lub większą potrzebę wędrowania pieszo, rowerem, samochodem lub jakimkolwiek innym pojazdem, życzę z całego serca, aby droga Wam się nigdy nie znudziła i pojazdy działały bez zarzutu. Niech pogoda Was rozpieszcza, terenowe ciekawostki dają się łatwo odnaleźć, a zdrowie i dobry humor Was nie opuszczają. Szczególnie ciepło zwracam się do Bodka, który przedwczoraj wywiózł mnie na parę dni na Dolny Śląsk.
- Smutno ci będzie beze mnie – stwierdził. – Nie będziesz miała na kogo krzyczeć.
- Przecież ja nie krzyczę – zaripostowałam. – Ty jesteś zdecydowanie głośniejszy i to ty częściej krzyczysz.
- Bo ja mam bardzo dużo komórek nerwowych.

Włóczykija zamierzamy odwiedzić w przyszłym roku. Jeżeli plany wypalą, z pewnością opowiemy o wrażeniach z Doliny Muminków, natomiast dzisiejszego święta po prostu nie wypada spędzić w fotelu, dlatego wybieramy się razem z moją towarzyszką Hanną na kolejną edycję reaktywowanego siedem lat temu Wrocławskiego Święta Kwiatów, a wieczorem chcemy wrócić do odwiedzonego wczoraj pałacu w Krobielowicach na widowisko plenerowe „Biała dama” (w ramach II Festiwalu Muzycznego Powiatu Wrocławskiego).

Wczorajszy dzień obfitował we wrażenia, chociaż w sumie poruszałyśmy się wkoło komina, ale Dolny Śląsk tak ma. Spróbujcie na przykład ruszyć po jego bocznych dróżkach śladami krzyży pokutnych. Zebrałyśmy już z Hanią niezłą fotograficzną kolekcję tych obiektów. Chociaż większość z nich jest od dawna odkryta i opisana, wcale nie tak łatwo je odszukać. Niektóre chowają się całkiem sprytnie (jak jeden z wczorajszych), a wtedy trzeba być czujnym. Zdeterminowany eksplorator łatwo może dać wywieźć się w pole i dojrzeć cel swoich poszukiwań nawet tam, gdzie go nie ma. Bo trzeba Wam wiedzieć, że krzyże pokutne nie zawsze mają formę oczywistą. Czasami ich ramiona są poobtłukiwane i z ziemi sterczy tylko granitowe nie-wiadomo-co. Dużo potrafią też namieszać „języki”, czyli łapani na podorędziu informatorzy.

Cel naszych poszukiwań ukryty za żywopłotem – nie w krzakach, jak mówili niektórzy – oprócz tajemnicy średniowiecznej zbrodni miał jeszcze parę współczesnych. Dowiedziałyśmy się, że stał co najmniej 70 m dalej, a po przeniesieniu go w aktualne miejsce, zakopano pod nim butelkę z informacjami kto, kiedy i dlaczego to zrobił. Ponieważ z ulicy i tak go nie widać, jego tabliczka informacyjna pieczołowicie zabezpieczona jest w garażu (przeniesienia dokonano kilkadziesiąt lat temu).

Inny z poszukiwanych przez nas krzyży nadal czeka, aż go sfotografujemy, chociaż nigdzie się nie chowa, tylko pręży przy płocie w centrum wsi. Zmyliło nas sformułowania „krzyż pokutny z kościołem w tle”, tymczasem kościół nas zwyczajnie przestraszył, bo przecież nieczęsto widzi się świątynię owiniętą ostrzegawczą biało-czerwoną taśmą (i to wraz z całym przylegającym cmentarzykiem). Okna i wszelkie otwory zatkane folią, dach również zafoliowany, bramki wejściowe zastawione donicami, a w dodatku wszędzie gdzie się da kartki z trupią czaszką i ostrzeżeniem „Niebezpieczeństwo dla życia! Wstęp wzbroniony!”. Poniżej intrygująca treść „Niebezpieczeństwo spowodowane fumigacją i obecnością bardzo toksycznych gazów”. I to się czuło, pomimo opakowania kościoła.

Cóż to takiego jest ta fumigacja? To ostra walka z drewnojadami, które rozpanoszyły się w zabytkowym wnętrzu. Najczęściej są to spuszczele, drążące kanały o dużej średnicy. W celu ich zwalczenia rozkłada się płytki nasączone toksycznym fosforowodorem, który wnika w drewniane elementy i zabija żerujące w nich owady. Całą budowlę okrywa się gazoszczelnymi plandekami (chociaż te, które my widziałyśmy, chyba takie najszczelniejsze nie były, bo dziwny zapaszek w gardło drapał). Fumigacja trwa zazwyczaj 10 dni, potem jeszcze należy wnętrze dobrze wywietrzyć, a to kolejne kilka dni. Zmykałyśmy stamtąd najszybciej, jak się dało.

To tylko fragmencik przygód z wczorajszego kilkugodzinnego wypadu, bo krzyży pokutnych miałyśmy po drodze o wiele więcej. Był też jeden z najwyższych na Dolnym Śląsku pręgierz (z 1555 r.), pyszna kawa i desery w zamku z intrygującą historią (z Waterloo i Nową Zelandią w tle), ciekawe mauzoleum pruskiego dowódcy nazywanego marszałkiem "naprzód", ponieważ taką komendę wydawał najczęściej. Były rzucające się z daleka w oczy kaplice rodowe na niewielkim cmentarzyku (jedna z nich pełni funkcję kościoła i akurat odbywała się w niej msza; zaskakujące wrażenie). Były ponad trzystuletnie nepomuki, zbliżone wiekowo piety, pomniki pierwszowojenne, zrujnowane dwory i pałace, a wśród nich pałac twórcy egzaminu dojrzałości (z arcydziwnym, ale sympatycznym lwem na cokole). Była droga na skróty przez las i cała masa innych ciekawostek.

Tekst i foto Maria Gonta


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Przebudują Ikara

Przetarg na przebudowę ostatniego etapu ulicy Ikara rozstrzygnięty. Kolejna osiedlowa uliczka zostanie w pełni przebudowana. Nowa nawierzchnia ul. Ikara ułatwi codzienne ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Grochówki żadnej tam nie widziałem tylko długa kolejkę po watę cukrową.
Nowy wojewoda nowe porządki.
<czytaj dalej>

Nie ma w Polsce wojska. Piknik 3majowy tylko to dowiódł żadnego czołgu ja płaci grunwaldzkim, bo wszystkie oddaliśmy Ukrainie. 2 taki i 2 Pilice <czytaj dalej>

a w gryfinie była super zabawa <czytaj dalej>

Obchody na "bogato". Już nawet nielegalne, za "tamtej" Polski były z atrakcjami.
Jakieś orkiestry, występy, tance, a tu <czytaj dalej>

Pierwsze zdjęcie od gory:radny Kaczanowski, zobacz, tam jest pomnik Pioniera, nic nie zrobiłeś, aby nie był zaniedbaany. Następna sprawa, ile imp <czytaj dalej>