Gontowiec Podróżny BLOG

11 lipca. Poniedziałek pod znakiem Olandii. Nie tej, którą natychmiast podpowiadają polskie wyszukiwarki, leżącej w wielkopolskim Prusimiu (skądinąd bardzo fajne miejsce), tylko szwedzkiej wyspy Öland. To druga co do wielkości wyspa w tym kraju, połączona z lądem Mostem Olandzkim (Ölandsbron), który z kolei jest najdłuższym położonym całkowicie na terenie Szwecji mostem i jednym z najdłuższych w Europie. Ma 6.072 m długości i wspiera się na 156 filarach. Jego zachodni kraniec (przed zjazdem na wyspę) wznosi się na 36 m, aby umożliwić swobodną żeglugę przez Cieśninę Kalmarską. Z kolei, wjeżdżając na most w Kalmarze, można zauważyć poprowadzony po jego prawej stronie drewniany mostek pieszo-rowerowy. Można się nim dostać na wysepkę Svinö (popularne miejsce spacerów mieszkańców miasta, jest tam kilka plaż, rezerwat przyrody i ruiny dawnej reduty). Most nad Sundem łączący Kopenhagę i Malmö, jest dłuższy od Ölandsbron (7.845 m), ale nie leży w całości na terenie Szwecji.

Olandia ma 137 km długości i 16 km szerokości. Legenda głosi, że wyspa tak naprawdę jest ogromnym motylem, któremu odpadły skrzydła i wpadł do morza. Latem odwiedzają ją miliony turystów i trzeba przyznać, że wczoraj tego doświadczyliśmy. Długi sznur samochodów na drodze dojazdowej na most poruszał się sprawnie, ale już na wyspie droga korkowała się przed rondami i tak było, dopóki nie opuściliśmy dużych miast. Duże to one były tylko w lokalnym znaczeniu, bowiem dwa największe olandzkie miasta nie mają nawet 10 tys. mieszkańców. Najważniejszy jest Borgholm (ok. 4 tys. mieszkańców), w którym znajdują się m.in. okazałe ruiny dawnego zamku i kameralna letnia siedziba obecnej rodziny królewskiej (Solliden ). Nieco większe Färjestaden liczy 6 tys. mieszkańców.

Natłok turystów widoczny jest także na piaszczystych plażach na jej północno-wschodnim krańcu i zapełnionych, żeby nie powiedzieć, zatkanych kempingach. Niełatwo nam było znaleźć miejsce na nocleg, oj niełatwo. Wprawdzie mieliśmy tu zarezerwowany jeszcze wczesną wiosną domeczek, niestety jego właściciel odwołał rezerwację, zostawiając nas z przysłowiową ręką w nocniku. O ile sam Fredek zdołałby się jeszcze gdzieś wcisnąć, to o ustawieniu obok namiotu, nie było nawet co marzyć. Przez cały niemal dzień córka próbowała rozwiązać ten problem, udało się tuż przed 19:00. Spaliśmy wygodnie na najprawdziwszej olandzkiej farmie, znajdującej się w Störlinge – drugiej co do wielkości wsi na tej wyspie. W dawnym budynku gospodarczym urządzono tu trzy pokoiki. W tym, który oddano do naszej dyspozycji, zmieściłyby się trzy ostatnie domki.

Postanowiliśmy wrócić kiedyś na Olandię w mniej turystycznym terminie, ponieważ wczoraj zaledwie liznęliśmy temat. Z myślą o Marcysi odwiedziliśmy piaszczystą bałtycką plażę przy wsi Böda, przy której znajduje się też największe miejscowe pole kempingowe, basen, spa, pole golfowe i inne atrakcje. Ominęliśmy je wszystkie, podjeżdżając na cichutki parking Lyckesand. Niestety, z samej plaży dość szybko wygoniły nas zimne podmuchy, postanowiliśmy więc zobaczyć najdalej wysunięty na północ przylądek Olandii (Ölands norra udde) i stojącą na nim latarnię morską Długi Eryk (Långe Erik). Uznaną za pomnik narodowy 32-metrową latarnię zbudowano w 1845 r. na wysepce Stora grundet, połączonej krótkim mostkiem z resztą wyspy. Od 1976 r. jest bezobsługowa, ale w sezonie letnim można się na nią wspinać po 138 stopniach. My zadowoliliśmy się podziwianiem setek kamiennych trolli, stojących u jej podnóża. Sami nawet ułożyliśmy kilka nowych (najwięcej wyprodukowała Marcelina).

Z czubka Olandii wracaliśmy jej zachodnim brzegiem, bo bardzo chciałam zobaczyć inną plażę, o której mawiają, że wygląda jak z innej planety i – trzeba przyznać – mają rację. Polami Neptuna (Neptuni åkrar) nazwał ją już w 1741 r. sam Carl von Linné (Linneusz). Ciągnące się kilometrami skalne półki, stopniowo niknące w wodzie, pełne skamieniałości i usiane odciskami po nich, robią wrażenie. W południowej części Pól Neptuna, na kamienistej równinie ponad nimi znajduje się ciekawe miejsce o nazwie Forgalla skepp. To spore cmentarzysko, na którym zlokalizowano ok. 50 grobów mężczyzn, kobiet i dzieci (wszystkie z darami z epoki wikingów). Jeden z nich został zinterpretowany jako ustawienie statku o nazwie Forgalla.



Tekst i foto Maria Gonta

Dodaj komentarz:

Przebudują Ikara

Przetarg na przebudowę ostatniego etapu ulicy Ikara rozstrzygnięty. Kolejna osiedlowa uliczka zostanie w pełni przebudowana. Nowa nawierzchnia ul. Ikara ułatwi codzienne ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Grochówki żadnej tam nie widziałem tylko długa kolejkę po watę cukrową.
Nowy wojewoda nowe porządki.
<czytaj dalej>

Nie ma w Polsce wojska. Piknik 3majowy tylko to dowiódł żadnego czołgu ja płaci grunwaldzkim, bo wszystkie oddaliśmy Ukrainie. 2 taki i 2 Pilice <czytaj dalej>

a w gryfinie była super zabawa <czytaj dalej>

Obchody na "bogato". Już nawet nielegalne, za "tamtej" Polski były z atrakcjami.
Jakieś orkiestry, występy, tance, a tu <czytaj dalej>

Pierwsze zdjęcie od gory:radny Kaczanowski, zobacz, tam jest pomnik Pioniera, nic nie zrobiłeś, aby nie był zaniedbaany. Następna sprawa, ile imp <czytaj dalej>