28 lutego. Wczorajsza mgła pozostała z nami aż do dzisiaj. Późnym popołudniem słońce próbowało się przez nią przebić, jednak nie do końca mu się to udało. Wieczorem woalka wyraźnie zgęstniała, o poranku zaczęło się przecierać, jednakowoż widokom ciągle brak ostrości. Niebo nad miastem błękitnieje, jest więc szansa, że słoneczne promienie w końcu rozprawią się z nieprzejrzystością.

Nocne temperatury też wyraźnie spadły, przez co oglądane wczoraj krajobrazy pozornie straciły całą swoją dotychczasową wiosenność. Dlaczego pozornie? Bo chociaż końcówki traw i gałązek pokryły się ostrymi białymi igiełkami, to setki wyłaniających się z mgły żurawi zagrały zimie na nosie.

Obserwowaliśmy je już w połowie stycznia, ale wtedy była to jedna zwarta gromada. Tym razem na podmyśliborskich polach trudno je było policzyć. Były dosłownie wszędzie, w którąkolwiek stronę by się nie obrócić. Nietrudno sobie wyobrazić, jak lecą, ciągnąc za sobą transparent z hasłem „Po lutym marzec śpieszy, koniec zimy wszystkich cieszy.”

Nieuchronnie kończy się też karnawał. Pojutrze już Środa Popielcowa i festiwal dań ze śledziem w roli głównej, tymczasem dziś Dzień Sufletu Czekoladowego oraz dla równowagi smakowej Dzień Sosu Tatarskiego.

Kto czuje się zmęczony po weekendzie, może poświętować Dzień Spania w Miejscu Publicznym. Radzę nie celebrować dziś pod chmurką, bowiem pomimo słoneczniejącego z każdą chwilą dnia, temperatury nie zachęcają do drzemki w otwartych przestrzeniach. Można za to przymknąć na chwilę oko w autobusie lub tramwaju.

W niektórych krajach obchodzony jest właśnie Dzień Wróżki Zębuszki. Maluchy świętują go raczej z każdym wypadniętym mleczakiem. Dodam tutaj ciekawostkę z doby koronawirusa. Otóż kiedy w Argentynie wprowadzono ograniczenia w przemieszczaniu się, z przestrzegania nakazu zwolniona była jedynie świętująca dziś wróżka.

… a zdjęcie oczywiście żurawiowe.

Tekst i foto Maria Gonta