Uczennica II LO w Gorzowie Julia Nowak najlepiej napisała dyktando i zdobyła pióro Wojewody Lubuskiego.

21 lutego przypada Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. Z tej okazji, w miniony piątek o 12.00, wojewoda lubuski Marcin Jabłoński zorganizował dyktando. Nagrodę – pióro – otrzymała Julia Nowak z II LO.

Kiedy wojewoda otworzył kopertę z tekstem dyktanda, a potem je czytał, co jakiś czas żartem zapewniał, że jest on napisany po polsku i co jakiś czas miewał kłopoty z odczytaniem niektórych wyrazów. Językową niespodziankę przygotowała bowiem sama rektor PWSZ w Gorzowie, profesor Elżbieta Skorupska-Raczyńska. Ortograficzne prace ocenili nauczyciele poloniści z II LO pod okiem Małgorzaty Jach z Wojewódzkiego Ośrodka Metodycznego.

W auli II LO ustawiono około 60 krzeseł, które zajęły dwie drużyny: młodzież szkolna oraz gorzowskie VIP-y. Wśród nich zasiedli m.in.: kurator lubuski Bogna Ferensztajn, dyr. wydziału oświaty Adam Kozłowski, dyr. wydziału kultury Ewa Pawlak, lubuski inspektor sanitarny Dorota Konaszczuk, pracownicy straży i policji oraz dziennikarze.

Wygrała młodzież, która napisała najwięcej prac z najmniejszą liczbą błędów. Wyrózniono również Krzysztofa Bukowskiego. Wśród VIP-ów najlepiej wypadł Dariusz Barański z „Gazety Wyborczej” oraz Agata Sałatka z Komendy Wojewódzkiej Policji w Gorzowie.

Okazuje się jednak, że nie ma ludzi nieomylnych, bo w dyktandzie pojawiły się błędy. Otóż pierwszy dotyczył niewłaściwego zapisu tytułu gazety. W tekście widniała nazwa „Na skróty”, podczas gdy zgodnie z Uchwałą Ortograficzną Nr 18 Rady Języka Polskiego w sprawie zapisu tytułów czasopism i cykli wydawniczych (przyjęta na XXIX Posiedzeniu Plenarnym dn. 8 grudnia 2008 r.): „W tytułach – odmiennych i nieodmiennych – czasopism i cykli wydawniczych oraz w nazwach wydawnictw seryjnych piszemy wielką literą wszystkie wyrazy (z wyjątkiem przyimków i spójników występujących wewnątrz tych nazw), np. Gazeta Wyborcza, Tygodnik Powszechny, Polityka, Język Artystyczny, To i Owo, Biblioteka Wiedzy o Prasie, Typy Broni i Uzbrojenia, Listy z Teatru, Mówią Wieki, Po Prostu, A To Polska Właśnie.
Spójniki i przyimki występujące wewnątrz takich tytułów piszemy małą literą”.

Drugą moją wątpliwość wzbudził zapis partykuły „nie” z przymiotnikiem (w tekście: „nie krótki”), który trudno odczytać z kontekstu jako zaprzeczenie. W zdaniu chodziło o tekst „nie za długi, ale też i nie krótki”, więc powinno się napisać „niekrótki”, ponieważ oba określenia oznaczają po prostu, że tekst był: niedługi i niekrótki. Nie ma tam zaprzeczenia, dlatego zapis powinien być inny. Zresztą, Słownik Języka Polskiego wyjaśnia, że „niekrótki” to: 1. „mający dość duży wymiar wzdłuż” 2. „nietrwający krótko”.

Myślę, że warto dyskutować o języku, bo jest żywy i nieustannie się zmienia. A piątkowe spotkanie udowodniło jeszcze jedną szczególnie ważną dla mnie wartość: Nikt nie ma patentu na nieomylność. Dyskutujmy więc na argumenty. Nie tylko w przypadku dyktanda.

Tekst i foto Hanna Kaup

Fotorelacja:

http://www.egorzowska.pl/pokaz,galeria,0,0,2013-02-23_pioro_dla_julii_czyli_nie_ma_ludzi_ni,