Z okazji Dnia Dziecka Teatr im. J. Osterwy zrealizował kolejną premierę. Tym razem „Piękna i Bestia” w reżyserii Andrzeja Ozgi zainteresuje nie tylko najmłodszych widzów. Świetnie, a może nawet lepiej niż maluchy, bawić się będą dorośli.

W zapowiedzi spektaklu „Piękna i Bestia”, który miał swoją premierę na deskach Teatru im. J Osterwy w Gorzowie 4 czerwca czytamy:

„Pośród baśni, jedną z najpiękniejszych jest ta o klątwie, która zadufanego w sobie księcia przemieniła w budzącego odrazę dzikiego zwierza i o uwięzionej w jego włościach pięknej dziewczynie, nieświadomej tego, że tylko jej miłość może zdjąć zaklęcie i na powrót przemienić potwora w człowieka. W końcu, od zawsze wiadomo, że miłość bywa lekiem na niejedną ranę, a zwłaszcza na tę magiczną, na którą klątwa została rzucona. Tę pradawną, osnutą nimbem czarów historię znamy dziś wszyscy. To baśń o „Pięknej i Bestii”. Nietrudno też zauważyć, zgodnie z porzekadłem „Jak znacie, to posłuchajcie…”, że lubimy jej słuchać oraz opowiadać ją na różne sposoby. I tak jak przed wiekami wędrowni opowiadacze, tak każdy współczesny „bajarz” – czy to pisarz, kompozytor, czy reżyser – pragnie zrobić to po swojemu, dodając do wielkiej liczby wcześniejszych, kolejną wersję baśni o Pięknej i Bestii...”

I nawet jeśli ktoś pojawił się na przedstawieniu niespecjalnie przekonany do obejrzenia historii, którą zna na wylot, to już w pierwszej minucie przekonał się, że reżyser Andrzej Ozga z całym zespołem realizatorów wciąga go w rzecz niezwykłą. Wciąga, zatrzymuje i nie pozwala ani przez chwilę oderwać oczu i myśli od tego, co dzieje się na scenie, a przecież to nie lada wyzwanie. Wrażenie, którym widz zostaje opleciony, buduje scenografia, światło, muzyka i teksty piosenek (również autorstwa Andrzeja Ozgi), ruch zsynchronizowany jak w najlepszej kreskówce, wykorzystanie obrotowej sceny, stroje bohaterów i ich charakterologiczna wyrazistość oraz to, czego w znanych nam wersjach nie ma: osadzenie akcji w polskich realiach poprzez dodanie postaci z baśni Janiny Porazińskiej – Szewczyka Dratewki (w tej roli jak zawsze świetny Jan Mierzyński), jego Kompanów (Dominik Jakubczak i Oliwer Witek, których drugoplanowe role błyszczą) oraz zamienionych w koty: Mii i Amadeusza. Tu gra Karoliny Miłkowskiej-Prorok i Macieja Kotlarza to rozkosz dla widza. Jest jeszcze dobrze nam znany „tępy gmin” ze swoim równie mało lotnym Wójtem (jakże dobitnie zagranym przez Artura Nełkowskiego). Gmin, który nie lubi nowych, a takimi są Kupiec (dla niektórych nierozpoznany Przemysław Kapsa) i jego piękna córka (Justyna Jeleń, co oczywiste). Poza tym Ojciec Belli ma tylko ją jedną i to dla niej – nieświadom niczego – zrywa białą różę, od czego zaczynają się kłopoty, bo to wyjątkowa róża, której płatki wyznaczają długość życia Bestii. Ta, rozwścieczona, postanawia uwięzić „złodzieja i kłamcę”. Miłość do pozostawionej w samotności córki każe Ojcu prosić o choćby krótki powrót do domu. I wtedy ten okrutny potwór, przed którym drży cała wieś, a który wielokrotnie powtarza, że nienawidzi ludzi, zgadza się. Stawia jednak warunek, że ojciec musi wrócić. Ale zamiast niego, wraca Bella. Uznaje bowiem, że jest sprawczynią całego nieszczęścia, bo to ona chciała, by ojciec przywiózł jej kilka gałązek białej róży, którą miała hodować w swoim ogródku, ponieważ nikt nie chciał kupować od niej czerwonych. Te – jak twierdziły mieszkanki wioski – były niemodne.

Celowo na końcu wymieniam Mikołaja Kwiatkowskiego, któremu przypadła rola Bestii, bo to chyba rola jego dotychczasowego aktorskiego życia. Ukryty pod zaprojektowaną przez Joannę Sapkowską maską zamienionego w potwora księcia gra tak, że kiedy zostaje odczarowany, widz tęskni do jego poprzedniego wcielenia. Aż trudno uwierzyć, że ten łagodny i przyjazny młodzieniec potrafi pomieścić w sobie takie pokłady niechęci do ludzi, złości i żalu. Nie tylko chrapliwym głosem, ale i każdą cząstką obcego mu potwornego ciała krzyczy swój ból, nieszczęście i samotność. Na dnie serca kryje jednak ludzkie uczucia, które ożywia w nim Bella. To do niej po raz pierwszy mówi „przepraszam” i wtedy wszystko się zmienia. Co prawda nie na długo, bo szansę na odwrócenie złego losu psuje przebiegły Dratewka, który robi wszystko, by odnieść osobisty sukces, wyprowadzić w pole i głupich mieszczan, i naiwnego ojca dziewczyny, i samą Bestię. Gdy jednak pojmanego i uwiezionego w lochach zamku potwora w ludzkiej skórze uwalnia Piękna, pan wpada w szał. Ta scena to przerażający ładunek prawdziwych ludzkich uczuć, których nie można okiełznać. Nie są w stanie uspokoić ich również wierni: Mia i Amadeusz, których każdorazowe pojawienie się to prawdziwa gratka. Wreszcie scena, gdy Dratewka odkrywa tajemnicę płatków róży i z niekłamaną radością zrywa jej pąki, co powoduje przeszywający ból Bestii i zbliża jego niechybną śmierć, dopełnia walory aktorskie Mikołaja Kwiatkowskiego. W tym momencie rozgrywa się prawdziwy dramat. Piękna zaczyna rozumieć, że jednak kocha i już wie, że w miłości nie jest ważna powierzchowność, ale serce, tęskni za Bestią i za nic nie chce jego utraty. Tak więc wszystko kończy się dobrze, a aktorzy otrzymują zasłużone brawa.

Nie ma się co dziwić, że "Pięna i Bestia" to jedna z ciekawszych realizacji w naszym teatrze. Przecież Andrzej Ozga w swoim reżyserskim życiu wystawił już ponad 100 sztuk. Tę tak aktorsko dopracowaną – że zauważyli to również goście ze Szczecina, także zachwyceni samym teatrem – trzeba polecać nie tylko dzieciom. To prawdziwa uczta, również muzyczna, za co należą się brawa Markowi Zalewskiemu. To przyjemność obserwowania efektów pracy scenografki, autorki kostiumów i animacji gorzowianki Joanny Sapkowskiej, która świetnie wykorzystała obrotową scenę. To wreszcie możliwość przypomnienia sobie, że w życiu człowieka miłość - nie nienawiść i zło - powinna triumfować. Ja żałuję, że jeszcze tylko kilka razy w czerwcu „Piękna i Bestia” zagości na scenie. Koniecznie oglądajcie, zanim przed wakacjami zejdzie z afisza.

--------------------------
„Piękna i Bestia” na motywach baśni Jeanne-Marie Leprince de Beaumont
Scenariusz, reżyseria, teksty piosenek Andrzej Ozga
Muzyka Marek Zalewski
Choreografia Tomasz Tworkowski
Scenografia, kostiumy i animacje Joanna Sapkowska
Reżyseria światła Monika Sidor
Obsada:
Bella Justyna Jeleń
Bestia Mikołaj Kwiatkowski
Szewc Dratewka Jan Mierzyński
Mia Karolina Miłkowska-Prorok
Amadeusz Maciej Kotlarz
Ojciec Belli Przemysław Kapsa
Kompani Dratewki: Dominik Jakubczak i Oliwer Witek
Wójt Artur Nełkowski
Mieszkanki Wioski, Służba Bestii: Magdalena Dwurzyńska, Magdalena Kasperowicz
Mieszkanki Wioski: Beata Chorążykiewicz, Edyta Milczarek
Młodzież ze Studia Teatralnego
Premiera 4 czerwca 2022