Gontowiec Podróżny BLOG

29 kwietnia. Z naszym samochodem wszystko w porządku. Fredek-Amper spędził godzinkę w warsztacie, my w tym czasie wędrowaliśmy po Maladze. Lżejsi o 100 euro, ale zadowoleni z fachowo wykonanej usługi, zatankowaliśmy autko gazem pod sam korek i ruszyliśmy ku nowej przygodzie.

Morze Śródziemne pokazało nam kolejne ze swoich oblicz. Już nie jadowicie niebieskie, jak pierwszego dnia i nie zamglone, jak dnia drugiego. Wczoraj z wysoka podziwialiśmy toń w odcieniach zieleni. W ciągu dnia mieliśmy i duszące 37 stopni bez żadnego powiewu i chwilę potem ogrom wiatru, wręcz burzę piaskową. Nawet trzykrotnie spadły po trzy krople deszczu, czyli miesięczny limit wyczerpany.

Odwiedziliśmy dwie miejscowości z zupełnie innych bajek.

Pierwsza to Soportújar, miasteczko zamieszkałe przez 300 osób, położone wysoko, już ponad przekraczającym 1800 m n.p.m. pasmem Sierra de Lújar. Nad nim wznoszą się ośnieżone szczyty Sierra Nevada. Soportújar nazywane jest miastem czarownic w Alpuharze, a swoją markę zbudowało właśnie na wiedźmach i czarodziejach.

Druga miejscowość – Guadix – ewidentnie kojarzy się z jaskiniowcami i tylko patrzeć, jak zza rogu wyjedzie swoim chodowozem Fred albo Wilma.


Do Soportújar wspinaliśmy się drogą zaplątaną w ciasne ósemki, czasami pod bardzo ostrym kątem, ale uliczki w samym miasteczku okazały się tak strome, że wyposażono je w poręcze. Plątać się po nich można tylko pieszo, próbując wcześniej upchnąć samochód na którymś z niewielkich parkingów na początku miejscowości. W bardzo wielu zakątkach czyhają na spacerowicza a to wiedźmy (z kotem, sową lub solo), a to smoki, węże, pająki, a to sama miotła zaparkowana na szczycie schodów, domek czarownicy na kurzej stopce, domek Jasia i Małgosi (Hanzel i Gretel)… nogi można sobie uchodzić, ale warto. Naprawdę warto, bo czas biegnie tutaj zupełnie innym, niż zazwyczaj, torem. No i można przecisnąć się bokiem jedną z najwęższych uliczek w całej Hiszpanii (48 cm szerokości).

Skąd tutaj tyle magii? Podobno gdy w XVI w. wygnano stąd ostatnich morysków (muzułmanie, którzy przyjęli chrześcijaństwo), opustoszałe miasto zaludnili przybysze z północnych prowincji Hiszpanii, mający korzenie celtyckie, a Celtowie bez czarów, eliksirów i nadprzyrodzonych mocy po prostu nie istnieją. Uprawiali więc swoje praktyki w tajemnicy, żeby nie ściągnąć na siebie uwagi Inkwizycji, ale i tak okoliczna ludność widywała przelatujące nad górami los brujos (czarownice). Podobno do dziś większość mieszkańców ma do czynienia z magią. Sama tego doświadczyłam, bo jakże inaczej wytłumaczyć fakt, że zrozumiałam każde słowo, wypowiedziane do mnie po hiszpańsku przez przygarbioną, wyglądającą na 200 lat soportújankę.

Guadix to zupełnie inna miejscowość, choć także znajdująca się w prowincji Granada. Przede wszystkim jest dużo większa i dużo starsza od Soportújar. To w ogóle jedno z najstarszych miast Półwyspu Iberyjskiego o historii sięgającej co najmniej tysiąca lat przed Chrystusem i może się poszczycić kilkoma bardzo godnymi zabytkami, nas jednak przyciągnęło to coś, co bywa nazywane dzielnicą troglodytów. To Barrio de las Cuevas – dzielnica wydrążonych przed wiekami mieszkań-jaskiń nazywanych tu casas cueva. Te bardziej zadbane mają białą fasadę i pojedyncze wejście prowadzące w głąb skały, a tam kilka pokoików, salon, kuchnię, łazienkę, spiżarnię. Na dachu ogródek lub trawnik, z którego sterczy walcowany komin. Porozrzucane nieregularnie, naprawdę wyglądają jak z bajki. Zostaliśmy nawet zaproszeni do środka jednego z takich jaskiniowych domów. Bardzo ciekawy i całkiem współczesny.

Przed zachodem słońca zdążyliśmy jeszcze odwiedzić wnętrza dwóch dolmenów w Antequerze (to już prowincja Malaga). Miasto to skupia ponad pięćdziesiąt zabytków i stanowisk archeologicznych o niezwykłym znaczeniu. Antequera Dolmens (Menga, Viera i El Romeral) wpisane są na Listę Dziedzictwa UNESCO (wstęp bezpłatny, ale trzeba odebrać gratisowe bilety w nowoczesnym gmachu muzeum).

Przyznaję, że coraz mniej mam czasu na zaglądanie w kalendarze i wyszukiwanie świąt, dlatego postanowiłam, że wrócę do szperania, kiedy już osiądziemy na miejscu, czyli… za jakiś czas.

Tekst i foto Maria Gonta

Dodaj komentarz:

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

Remont schodów

Nowe schody na Piaskach, obok lecznicza zieleń. Rusza remont schodów przy ul. Bohaterów Westerplatte, zejście do ul. Sczanieckiej. Skarpa przy schodach ... <czytaj dalej>

Obchody 900-lecia jubileuszu

W sobotę 11 maja br. w Ośnie Lubuskim odbędą się uroczyste obchody z okazji dziewięćsetlecia ustanowienia biskupstwa lubuskiego. Przygotowania do tej ... <czytaj dalej>

«	czerwiec 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Znowu " sami swoi". A wogóle czym oni się zajmują??? <czytaj dalej>

Tak miasto twój wójt sp...ł, że faktycznie rowerem lepiej jeździć, ale powstaje kolejne pole do....nadużyć/?/ Na początek, obowiązkowe kaski <czytaj dalej>

To proponuję jeszcze do każdego roweru, silnik odrzutowy, zestaw Wi-Fi, talerz satelitarny i co tam jeszcze w koszta można wrzucic :-) <czytaj dalej>

Ale pitolenie. Ani słowa o kolejce do "znachora" o bólu w krzyżu, o polityce i innych przyjemnościach wątpliwych u będących starymi l <czytaj dalej>

Starość

Widziałem ją wczoraj

Stała u drzwi werandy

Lewa ręką trzymała laskę
prawą chciała nacisnąć <czytaj dalej>