zygmunt_marek_piechocki BLOG

Sobota, 14 grudnia 2013, przedwieczornie.

Na ekranie laptopa pusta biała kartka Worda. I tak chciałbym ładnie zapisać ostatnie dni. W szczególności wieczory: czwartkowy i piątkowy i Muzykę, która nimi zawładnęła.

Bo oto w czwartek wybrałem się do Filharmonii Gorzowskiej na próbę spektaklu Usta Milczą, Dusza Śpiewa. Trafiłem na przerwę, więc kilka rozmów z Muzykami. Lubię sobie z Nimi niezobowiązująco popeplać. Ale już przez głośniki wołają wykonawców na estradę. Mogę z bliska zobaczyć, ukłonić się Panu dyrygentowi Andrzejowi Straszyńkiemu, a za chwilę zobaczyć Jego pracę z naszą orkiestrą, solistami. Pan Andrzej całym sobą pokazuje Muzykę, która ma być grana. I na tyle idzie dobrze, że już nie zarządza generalnej na piątek.

Panią Beatę Gramzę mam przyjemność znać od dwóch, trzech lat. I to jest naprawdę przyjemność – zawsze uśmiechnięta, miła w rozmowie, kontaktowa. A przecież nie musiałaby. Więc pozytywna osobowość. O zdolnościach wokalnych nie mi się – profanowi – wypowiadać, czy o aktorskich, które przecież zaistnieć muszą podczas odgrywania śpiewanych scen. Mój Boże! Pełna dystynkcja, pokazanie uczuć, dramatyzmu, jaki kryje się za słowami arii. I sądzę, że jest to w Niej naturalne, bo przecież na próbie wcale nie musiała odsłaniać wszystkich atutów gry.

Miłą dla mnie niespodzianką było poznanie Pana z głosem jak dzwon – to baryton – Leszek Skrla (ciekawym jak się odmienia to nazwisko). Otóż w czasie, kiedy Pani Beata śpiewała partię solową, Pan Leszek podszedł do mnie siedzącego w ostatnim rzędzie filharmonijnych krzesełek, przywitał się i zupełnie naturalnie zapytał: „Jak było mnie słychać?” Rozmawialiśmy po cichutku chwilę. A później, po próbie, moim maleńkim suzuki przemierzaliśmy ulice Gorzowa już to dla pokazania miasta, już to dla zakupów, które Pan chciał poczynić. I sądzę, że dobre wrażenia gdańszczanin z Gorzowa wywiezie!

No i piątek! Koncert! Sala Filharmonii Gorzowskiej zapełniona prawie w 100 proc. Cóż to znaczy? Że taka Muzyka, takie jej prezentacje są po prostu potrzebne, pożądane! Więc dobrze, że w okresie przełomu 2013/2014 kilka ich podobnych sobie!

Cudnie, jako introdukcja koncertu, zabrzmiała Uwertura do Wesela Figara Wolfganga Amadeusza Mozarta. Jakież brzmienie, barwa. Nooo, ciary przechodziły! A już po niej arie, duety wzbudzające aplauz widowni, później w czasie przerwy przyjemne, pochwalne, pełne zachwytu komentarze melomanów.

A zaczęła, po Uwerturze, Pani Beata Gramza Arią Hrabiny z II aktu Wesela Figara – tekstem, piękną kantyleną, prosząc Amora, by powrócił jej serce coraz to bardziej unikającego a jednocześnie zazdrosnego małżonka (Porgi amor). Po brawach Pan Leszek Skrla w Arii Hrabiego z III aktu, po niej już duet z aktu trzeciego.
A za chwilę znów duet, teraz z Traviatty Giuseppe Veridego – bardzo długi, wyczerpujący – Duet Violetty i Georgesa Germonta z II aktu. I tak już do końca, śpiew, muzyka. Wszystko w najlepszym wydaniu. Owszem! Bisowano! Śpiewany na koniec koncertu Duet Hanny i Daniła z III aktu Wesołej Wdówki Franciszka Lehara – Usta milczą dusza śpiewa, kochaj mnie!

I tu może anegdota odnośnie tytułu te opery. Otóż miało być tak (a cytuję za Wikipedią): „tytuł wymyślił przez nieporozumienie sam Lehár. Pewnego dnia, gdy siedział w teatrze w biurze Steiningera i poprawiał partyturę, wszedł jeden z pracowników teatru i poinformował Steiningera, że przyszła wdowa po radcy Hintermayerze i prosi o dwa darmowe miejsca, które zawsze dostawał jej mąż. Sekretarz zirytowany odparł: – Daj jej jeszcze dzisiaj te bilety, ale gdy znowu przyjdzie, wyrzuć tę natrętną (lästige) wdowę. Na co Lehár, który nie usłyszał dokładnie, miał zapytać: – Co powiedziałeś? Wesołą (lustige) wdowę? No i dzisiaj mamy Wesołą Wdówkę! Na rozbawienie, poprawienie humoru!

A tak poważnie, to sądzę, że dyrekcja Filharmonii Gorzowskiej bardzo mądrze opracowała program koncertowy – już to gdzieś sobie pisałem: dla każdego coś dobrego. Ja i wielu moich znajomych mieliśmy swoje symfonie, teraz ci, którzy lubią operę, operetkę – nieco lżejszą Muzykę i będą ją mieli przez prawie dwa miesiące.

I dobrze! Co nie znaczy, że nie będę do filharmonii przychodził! Nie, nie! Bo Muzyka, to Muzyka. Zatrzymuje chwile, pozwala zapomnieć o tym, co się zostawia za drzwiami, choćby tylko ze szkła, jak w naszej Filharmonii.

Więc Wykonawcom mój i wielu, wielu osób ukłon dziękczynny!

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

Remont schodów

Nowe schody na Piaskach, obok lecznicza zieleń. Rusza remont schodów przy ul. Bohaterów Westerplatte, zejście do ul. Sczanieckiej. Skarpa przy schodach ... <czytaj dalej>

Obchody 900-lecia jubileuszu

W sobotę 11 maja br. w Ośnie Lubuskim odbędą się uroczyste obchody z okazji dziewięćsetlecia ustanowienia biskupstwa lubuskiego. Przygotowania do tej ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Znowu " sami swoi". A wogóle czym oni się zajmują??? <czytaj dalej>

Tak miasto twój wójt sp...ł, że faktycznie rowerem lepiej jeździć, ale powstaje kolejne pole do....nadużyć/?/ Na początek, obowiązkowe kaski <czytaj dalej>

To proponuję jeszcze do każdego roweru, silnik odrzutowy, zestaw Wi-Fi, talerz satelitarny i co tam jeszcze w koszta można wrzucic :-) <czytaj dalej>

Ale pitolenie. Ani słowa o kolejce do "znachora" o bólu w krzyżu, o polityce i innych przyjemnościach wątpliwych u będących starymi l <czytaj dalej>

Starość

Widziałem ją wczoraj

Stała u drzwi werandy

Lewa ręką trzymała laskę
prawą chciała nacisnąć <czytaj dalej>