Mówią, że zrobili to raz i wystarczy. Dokonali niemożliwego. Spełnili swoje marzenie. Przepłynęli Amazonkę specjalnie skonstruowanymi rowerami. Bracia pochodzący z Gorzowa: Dawid Andres i Hubert Kisiński 13 marca w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej rozpoczęli cykl spotkań Slajdowisko Multikulti. Promowali książkę "Rowerem po Amazonce" autorstwa dziennikarza i podróżnika, który przed 30. laty jako pierwszy przepłynął kajakiem Amazonkę, Piotra Chmielińskiego.

W 2015 r. bracia z Gorzowa skonstruowali tzw. rower amazoński, a więc coś na kształt katamaranu na płozach, składanego i przystosowanego zarówno do pływania jak i do jazdy po lądzie i swoją podróż zainicjowali kąpielą w jeziorze Ticlla Cocha na wysokości 5142 m, czyli w stałym źródle Amazonki. Stamtąd, przez Andy ruszyli w kierunku Atalaya, gdzie zwodowali rowery i udali się do Iquitos, Manaus i Belém. Mierzyli się ze sztormami na rzece, stawiali czoła piratom, przedzierali się przez amazońską dżunglę i w tych ekstremalnych warunkach wzajemnie się poznawali. 4 marca 2016 r. - pokonawszy w sześć miesięcy 8 tys. km - dotarli do Atlantyku. Ich wyczyn nagrodzono Kolosami za 2015 r. To nagroda przyznawana od 2000 r. za dokonania eksploracyjne.

Inicjatorem i głównym organizatorem wyprawy był starszy brat Dawid Andres. Skąd u niego wzięła się taka pasja? - Nasz dziadek przybył do Gorzowa z Białorusi. Wcześniej był zesłany na Syberię, więc ta pasja nie zrodziła się z tego, że czytałem książki przygodowe i chciałem być jak Tony Halik, ale z tego, że bardzo interesuję się właśnie łagrami, Syberią. Może to zabrzmi dziwnie, ale zazdrościłem ludziom tego, co oni przeżyli i pomyślałem, że też chciałbym coś takiego przeżyć. Kiedy dziadek opowiadał nam o tamtych czasach, słuchaliśmy z otwartymi gębami i wtedy coś we mnie zakiełkowało. Wiem, że to trudno porównać, ale chodzi mi o to, że dzięki tym przeżyciom, ci ludzie byli ciekawi. A ci, z którymi się spotykałem, nie mieli nic do opowiedzenia.

Młodszy brat Hubert Kisiński przyznaje, że do wyprawy w ogóle się nie przygotowywał. Zrobił tylko obowiązkowe szczepienia na żółtaczkę, dur brzuszny i żółtą febrę i pojechał. - Z wolnej stopy pojechałem i nigdy nie zakląłem, że popełniłem błąd. Nie było nigdy nawet chwili zwątpienia - opowiada. - Z Dawidem wiedzieliśmy, że dopłyniemy, martwi czy żywi, ale z nurtem. Takie było założenie. Jedyne, czego się obawialiśmy, to sprzęt. Mogło coś się połamać, popsuć, ale w nas samych nie. Nigdy nie mieliśmy myśli, że wracamy.

Dawid podkreśla, że mieli szczęście, bo nie trafili na złe zdarzenia i złe osoby. - Ludzie są tam bardzo mili łącznie z piratami. Nam się nic złego nie wydarzyło, co mogłoby nas zatrzymać. Nie ukąsiło nic jadowitego, nie napadli nas tak, żebyśmy musieli przerwać wyprawę. Ktoś chyba nad nami tam czuwał - mówi z uśmiechem. Nie chce jednak kusić losu. - Nie jestem podróżnikiem - dodaje. - Chciałem przeżyć wyprawę i przeżyłem. Nie zajmę się podróżami. Wolę życie na stabilnym gruncie. Jeśli miałbym wybrać się teraz w podróż, to mógłbym wsiąść w samolot i polecieć siebie na Majorkę. Tyle w sprawie podróży.

Po roku od powrotu braci do Gorzowa ukazała się książka Piotra Chmielińskiego "Rowerem po Amazonce". Jej autor był swoistym opiekunem wyprawy, a w 1986 jako pierwszy człowiek na świecie przepłynął kajakiem Amazonkę od źródeł do ujścia. Uczestniczył też w słynnej polskiej ekspedycji Canoandes’79 nagrodzonej Super Kolosem za trzyletnią wyprawę kajakiem po obu Amerykach.

Piotr Chmieliński na ponad 370 stronach utrwalił niezwykły wyczyn braci z Zawarcia. - Kiedy dowiedziałem się, co chcą zrobić, pomyślałem, że to wariactwo nie do zrealizowania. Nawet nie do zaczęcia - opowiada. - Nie wierzyłem, że im się uda, nie ze względu na nich, ale właśnie na ten rower. Gdyby to był kajak czy jakaś mocna łódź, to nie byłoby sprawy, ale w tym wypadku nie wierzyłem w konstrukcję i że coś takiego wytrzyma na wielkich falach dużej Amazonki. Dopiero przekonywałem się w trakcie, bo na początku zaczyna się płynąć małą rzeką na 500 m szerokości, ale przy delcie trzeba przepływać szerokość 15-20 km. Wystarczyło więc trochę podmuchu wiatru i te fale stawały się falami oceanicznymi, czyli zagrożenie było ciągłe. Ale mieliśmy cały czas kontakt esemesowy. Każdego dnia dostawałem informacje, gdzie się znajdują, więc nawet jak w dżungli się pomylili i skręcili gdzieś na zachód, a powinni jechać na wschód, to mogłem im wysłać informację: "Panowie, chyba chcecie wrócić do Pacyfiku. Atlantyk jest po drugiej stronie." To było dla mnie cholerną przyjemnością. A oni traktowali mnie jak trzeciego członka wyprawy.

Pytany o koncepcję książki, Piotr Chmieliński odpowiada: - Koncepcja ułożyła się sama, ponieważ zaczyna się rozmową przez Skype lub telefon, a następnie dzieje się akcja. Wplatam ich kłótnie, ich zadowolenie, problemy, wplatam życie, które się dzieje, tam gdzie byli, czyli w Peru, Brazylii oraz te ciekawe miejsca, przez które się przemieszczali: Andy, Arequipa, Kanion Colca, Machu Picchu... To tworzy ciągłość nieustannego przesuwania się aż do Atlantyku i to właśnie stworzyło książkę - wyjaśnia P. Chmieliński, podkreślając, że ważne dla niego było przekazanie informacji o samej Amazonce, ale najważniejsze - o wyczynie dwóch braci i osobistej sprawie dotyczącej wyciągnięcia Huberta z uzależnienia narkotykowego. - Hubert sam powiedział: "Jeżeli to może pomóc choćby jednej osobie zrozumieć, że trzeba się nawrócić, zmienić swoje życie i uratować, to warto o tym napisać". I to jest chyba najważniejsza część książki. Dlatego zapraszam do jej czytania - zachęca autor.

------------------------------
Piotr Chmileiński, Rowerem po Amazonce. Bracia Dawid Andres i Hubert Kisiński w podróży po największej rzece świata. Historia jest bogato ilustrowana, ma 20 rozdziałów, które poprzedza korespondencja esemesowa między uczestnikami wyprawy a autorem. Całość zaczyna się Prologiem, a kończy Epilogiem. Prapremiera wydawnictwa odbyła się 10 marca na Kolosach w Gdyni, a premiera 15 marca w Warszawie. Książkę można nabyć w księgarniach.

Tekst i foto Hanna Kaup

Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

langsam langsam ganz einfach <czytaj dalej>

Zlikwiduje się wszelkie dyktaty i nakazy unijne, cofnie się unijne imunitety, bo za dużo zasłaniają. Generalnie unia przestanie mieć cokowliek <czytaj dalej>

Jedni mówią , że życie zaczyna się po "pięćdziesiątce", a inni że dopiero po drugiej.
Wszystkiego dobrego Pani Zofio ... <czytaj dalej>

Język taki a nie inny dla podkreślenia bezsilności. Mam dokładnie takie samo zdanie. Zakleilismy się w skorupie narodowej martylologii i nie wyle <czytaj dalej>

Jeżeli zapotrzebowanie na takie odruchy "narodowościowe" rośnie, znaczy że w społeczeństwie coś się psuje. Staje się sfrustrowane, <czytaj dalej>