Pierwszemu w tym roku numerowi czasopisma literackiego Pegaz Lubuski pod redakcją Agnieszki Kopaczyńskiej-Moskaluk towarzyszy hasło: Choroba/Niemoc.

Na 68 stronach, które rozpoczyna jak zawsze niezwykle celny wstępniak na temat, autorstwa redaktorki naczelnej, znalazły się teksty poetyckie i prozatorskie, recenzje, relacje, felieton, a także oprawa zdjęciowa, którą stanowią zdjęcia z Hospicjum im. bł. Michała Sopoćki w Wilnie – ongiś prezentowane na wystawie Hanny Kaup „Jak siebie samego” – oraz fotografie natury Waldemara Gwizdały.

Od razu powiem, że numer poświęcony niechcianej części naszego życia, koniecznie trzeba przeczytać. A ponieważ promocja Pegaza została zaplanowana w Wielkim Tygodniu, tym bardziej trafiony to temat i pomysł.

Pośród wierszy m.in. ks. Jerzego Hajdugi, Janiny Jurgowiak czy Z. Marka Piechockiego, których analizę pozostawiam czytelnikom, pragnę wyróżnić prozę, która w sposób szczególny mnie dotknęła.

Przede wszystkim pierwszy trzyczęściowy „Traktat o podróży” Renaty Paligi, to rzecz wyjątkowa. Profanum, Sacrum i Homo Animalis czytałam, a właściwie połykałam każde słowo, którym autorka buduje świat przedstawiony, czyniąc narratorem to pałeczkę dżumy, to naturę, to tych, którym „eleganccy oprawcy” co to „…lubili psy. Karmili psy. Dbali o psy” okrutnie odebrali życie. To pisanie przejmująco mądre, refleksyjne, zakończone zdaniem: „Ludzie szukają początku i końca, jakby istniał jakikolwiek początek i koniec”. Czytajcie koniecznie.

Zaraz potem poznajcie nadzwyczajną historię o nadzwyczajnym związku dwojga ludzi. Opowiadanie Jerzego Alskiego „Hania” o chorej na raka kobiecie, o uczuciu nie do prostego nazwania, kończy wzruszająca wypowiedź córki bohaterki, która zwraca się do jej przyjaciela słowami: „To ty byłeś morfiną mamy – powiedziała. – Nie potrzebowała żadnej innej. Zazdroszczę wam…” Po czym odwróciła się do jego syna i ujmując jego twarz w obie ręce powiedziała: – Obiecaj, że dasz mi to samo. Żeby mnie nigdy nie bolało”.

Z kolei Beata Igielska, bohaterką delikatnie snutych „Przebiśniegów” czyni Tereskę, której pierwsze prawdziwe uczucie i marzenia o ukochanym zbiegły się z wybuchem wojny. Znajdziecie w tej opowieści atmosferę minionych bezpowrotnie czasów i wciąż to samo zderzenie dwojakiego myślenia, z jednej strony ludzi żyjących tu i teraz, odrzucając od siebie dobiegające sygnały i najgorsze myśli oraz tych, którzy – obserwując tę samą rzeczywistość – przeczuwają nadchodzące zło.

Aneta Gizińska-Hwozdyk w „Kawałku nieba” opowiada o chorej na raka pani Marii, która otrzymała w darze jeszcze trochę życia. Krótka historia pełna słów o silnym znaczeniu, nie bez powodu otrzymała wyróżnienie w konkursie.

Wreszcie Mariusz Sobkowiak w historii „O chłopcu, który w niedzielę spacerował ze swoim tatą, zaraz po mszy” pokazuje los dziecka uwikłanego w ojcowskie uzależnienie. Gdy dźwigając go pijanego na swych niedojrzałych barkach, skończył tę swoistą krzyżową drogę przez wieś i dotarł do domu, tam: ”… jego bracia próbowali nakłonić Ojca, by położył się do łóżka. Obnażyli go z szat. Przybili do krzyża”.

I jeszcze jedno opowiadanie Helki Cąkały, na które chcę zwrócić uwagę. „30 kwietnia 1997” to wspomnienie czasów sprzed pół wieku, spowodowane spotkaniem ulicznego grajka. Wspomnienie – niczym krótkometrażowy film o tym, jakim jest człowiek dla innego człowieka. O autorze/autorce nic nie wiemy, bo chce zachować anonimowość. Można się więc domyślać, a ponieważ czas temu służy, zachęcam.

Choroba/Inność/Cierpienie – bardzo potrzebny temat o ludzkich doświadczeniach. I jak napisała we wstępniaku Agnieszka Moskaluk „NIEktórzy jednak potrafią to doświadczenie ubierać w NIEzwykłe słowa. One dziś. Tu.”.

Czytajcie więc. Koniecznie. Całość. Czas Wielkiego Tygodnia sprzyja lekturze jak żaden inny.

Spotkanie promocyjne w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej odbędzie się 28 marca o 17.00. Wstęp wolny. Egzemplarze nowego numeru będzie można otrzymać bezpłatnie.

W drugiej części organizatorzy zapraszają na rozmowę z Z. Markiem Piechockim, który w tym roku otrzymał Wawrzyn Lubuski za walory edytorskie "Listów po czasie" oraz dyplom za całokształt twórczości.

Tekst i foto Hanna Kaup




Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Jest tak bo zdurnieliśmy..... <czytaj dalej>

Tę kwestię reguluje kościół katolicki
Nauczy się by wybierać dobro.

Ale feministkom temat jest obcy i stąd lewica czyli opieku <czytaj dalej>

Zlikwiduje się wszelkie dyktaty i nakazy unijne, cofnie się unijne imunitety, bo za dużo zasłaniają. Generalnie unia przestanie mieć cokowliek <czytaj dalej>

Jedni mówią , że życie zaczyna się po "pięćdziesiątce", a inni że dopiero po drugiej.
Wszystkiego dobrego Pani Zofio ... <czytaj dalej>

Język taki a nie inny dla podkreślenia bezsilności. Mam dokładnie takie samo zdanie. Zakleilismy się w skorupie narodowej martylologii i nie wyle <czytaj dalej>