Gontowiec Podróżny BLOG

2 czerwca. Przyzwyczaiłam się do codziennych relacji, a tu zrobiło się stacjonarnie, przynajmniej chwilowo. Chociaż obawialiśmy się, że będzie nam trudno przyzwyczaić się do spania w zdecydowanie obszerniejszej i jaśniejszej od wnętrza Fredka sypialni, daliśmy radę bez schodzenia na parking przed blokiem. Wcześniej braliśmy żartem pod uwagę opcję, że pójdziemy spać do auta. Nie wiem, kto wymyślił takie powiedzenie, ale było nam tam jak w uchu – przytulnie i wyjątkowo wygodnie. Dwa miesiące na wysokich obrotach wcale nie oznaczają, że teraz można już spocząć na laurach. Chociaż już nie jesteśmy w trasie, zajęć huk. Fredek czekał na rozpakowanie, rozmontowanie wyposażenia podróżnego i wypucowanie. Zasłużył, bo spisał się świetnie. Trzeba też było zabrać się za pranie i przygotowanie do wyprawy skandynawskiej oraz uzupełnić domowe zapasy. Wprawdzie nowa trasa będzie krótsza, jednak tym razem liczniejsza (czteroosobowa) i całkiem inaczej zorganizowana, ale o tym dopiero, jak się zacznie. Tymczasem mam dylemat co robić dalej.

Kalendarz świąt wszelakich prowadziłam sumiennie w ubiegłym roku i jeszcze w poprzednim, więc chyba sensu nie ma powtarzać go po raz kolejny. Jeżeli ktoś chce poczytać o dzisiejszym Dniu Wolnych Kołnierzyków i historii krawata, to zapraszam do tego wpisu https://www.egorzowska.pl/pokaz,Gontowiec_Podrozny,11642, natomiast my jeszcze przed południem wyruszamy do stolicy Wielkopolski, bo dzisiejsza jubilatka-sześciolatka czeka z niecierpliwością, a i my się stęskniliśmy. Zanim jednak to zrobimy, kilka zabawnych spostrzeżeń powyjazdowych:
- Kiedy dotarliśmy pod wieżę mieszkalną, rozpoczęło się poszukiwanie domowych kluczy. Kompletnie wyleciało nam z głów, gdzie je schowaliśmy (ale kod do domofonu nie uleciał w nieznane). Potrzebna była burza mózgów i jakoś się udało. Strachu wielkiego nie było, bo komplet kluczy mają nasi wspaniali sąsiedzi, którzy zawsze doglądają mieszkania, odbierają pocztę i podlewają nasze kwiatki, jednak ten fakt wyraźnie pokazuje, jak dokładnie oderwaliśmy się od codzienności.

- Nie zrobiliśmy jeszcze zestawienia kosztów, ale po stronie plusów na pewno można wymienić dietę pomarańczową i dużo ruchu, które spowodowały, że ubyło nam po dziesięć kilogramów; mogłoby tak zostać.

- Zdarzało się i wcześniej, że po dwu-trzytygodniowych intensywnych wyjazdach wyłączały się nasze wewnętrzne lokalizatory i kiedy po powrocie do domu budziliśmy się w środku nocy, trzeba się było głęboko zastanowić, w jakim kierunku należy maszerować do toalety. Tym razem osobisty Bodkowy GPS wysiadł wcześniej, bo małżonek już tydzień temu kilkakrotnie pytał mnie nad ranem, dokąd płyniemy. To akurat okazało się snem proroczym, ale jeszcze wtedy nie wiedzieliśmy, że będziemy uczestniczyć w dwugodzinnej wycieczce po Jeziorze Bodeńskim. Mój lokalizator zepsuł się dopiero dzisiejszej nocy i chociaż docierało do mnie, że nie śpię we Fredku, w głowie miałam jakąś rzekę i góry wokół. Rzeka wprawdzie jest (Warta), do gór jednak daleko. Mało tego, przypomniało mi się, że nie wysłałam naszej córce lokalizacji noclegu, a przecież co wieczór umieszczałam na GoogleMap pinezkę w miejscu, gdzie śpimy (w ten sposób wirtualnie podróżowała z nami). Chcąc to naprawić, nie mogłam zrozumieć dlaczego smartfon uparcie pokazuje mi pobliską księgarnię. Nawet go zresetowałam…nie pomogło.

- Wiemy już, jakie poprawki wprowadzić na przyszłość w naszym Fredku-Amperze, żeby było jeszcze funkcjonalniej.

- Dwa miesiące bez telewizora wystarczyły, żeby Bodek całkowicie zapomniał o kolejności programów w naszym telepatrzydle (mnie to nigdy nie interesowało). Wrażeń mieliśmy tyle, że żaden film ani program telewizyjny nie był nam potrzebny. Dopiero zaczynamy układać je w głowach, a ja powinnam zabrać się też za porządkowanie zdjęć, bo wcześniej tylko zrzucałam je do laptopa. Teraz czas na usunięcie tych, które się nie udały lub przedstawiają nie to, co chciałam. No i na prezentację ciekawych miejsc. Jeżeli zdążę przed wyjazdem, wrzucę mały album jeszcze dziś, natomiast dzisiejsza fotografia jest jedną z nielicznych, na których widać nas oboje. Uwieczniliśmy się na niej w Zamku Gali, muzy mistrza Dalego, a sam zamek znajduje się w hiszpańskim Pubol.



Tekst i foto Maria Gonta

Dodaj komentarz:

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Zlikwiduje się wszelkie dyktaty i nakazy unijne, cofnie się unijne imunitety, bo za dużo zasłaniają. Generalnie unia przestanie mieć cokowliek <czytaj dalej>

Jedni mówią , że życie zaczyna się po "pięćdziesiątce", a inni że dopiero po drugiej.
Wszystkiego dobrego Pani Zofio ... <czytaj dalej>

Język taki a nie inny dla podkreślenia bezsilności. Mam dokładnie takie samo zdanie. Zakleilismy się w skorupie narodowej martylologii i nie wyle <czytaj dalej>

Jeżeli zapotrzebowanie na takie odruchy "narodowościowe" rośnie, znaczy że w społeczeństwie coś się psuje. Staje się sfrustrowane, <czytaj dalej>

Gumofilce na traktory i do Warszawy. Żoliborz wam pomoże. <czytaj dalej>