Dość często słyszymy diagnozę: migotanie przedsionków. Czy wiemy, co to oznacza?
Co to jest migotanie przedsionków?
Migotanie przedsionków to chaotyczna i szybka (350 do 700/min.) czynność elektryczna przedsionków serca. Przy tak szybkiej i nieskoordynowanej aktywacji przedsionki przestają pompować krew do komór serca, dlatego migotanie przedsionków zmniejsza rzut serca (objętość krwi przepompowywanej w ciągu minuty) nawet o 20 do 30 proc. Migotanie przedsionków powoduje, że komory serca pobudzane są nieregularnie z różną częstością, zależnie od stanu układu przewodzącego impulsy z przedsionków.
Jak powstaje migotanie przedsionków?
Migotanie przedsionków powstaje na skutek zaburzenia „elektrycznych mechanizmów” w przeciążonych i uszkodzonych przedsionkach serca na skutek m.in. nadciśnienia tętniczego, wad serca, choroby niedokrwiennej serca, zapalenia serca, nadczynności tarczycy, infekcji, chorób płuc, toksyn (w tym alkoholu), leków, zaburzeń elektrolitowych, napięcia układu nerwowego. Migotanie przedsionków może także mieć tło genetyczne i wrodzone.
Częstość występowania migotania przedsionków
Migotanie przedsionków to najczęstsza po skurczach dodatkowych arytmia serca. Migotanie przedsionków występuje coraz częściej z wiekiem i uszkodzeniem mięśnia serca. Występuje ono u około 1-2 proc. dorosłych ludzi, a po 80. r. ż. aż u co dziesiątej osoby. Szacuje się, że w Polsce na chorobę tę cierpi ok. 400 000 osób. Schorzenie to staje się więc poważnym problemem dla publicznego systemu ochrony zdrowia, gdyż dotyka ono około 4,5 miliona osób w Europie i jest odpowiedzialne za jedną trzecią wszystkich hospitalizacji z powodu arytmii serca w Unii Europejskiej.
Rodzaje migotania przedsionków
Migotanie przedsionków dzielimy na: napadowe, które ustępuje najczęściej w ciągu doby; przetrwałe – trwa >7dni i nie ustępuje samoistnie; oraz migotanie przedsionków utrwalone.
Migotanie przedsionków może wystąpić jako pojedynczy epizod, jednak zwykle obserwuje się nawroty z tendencją do utrwalenia po pewnym czasie. Migotanie przedsionków, zwłaszcza napadowe bywa bardzo dokuczliwe, choć niektóre osoby nie odczuwają żadnych dolegliwości. Migotanie przedsionków powoduje uczucie szybkiej (rzadziej wolnej) i nieregularnej czynności serca, silnego bicia serca, osłabienie, zawroty głowy, omdlenia, niepokój i inne. Choroba ta może prowadzić do rozwoju niewydolności serca zarówno ostrej, jak i przewlekłej. Migotanie przedsionków może powodować powstawanie skrzeplin w przedsionkach serca, które z prądem krwi mogą dostawać się do różnych narządów, powodując m.in. niedokrwienny udar mózgu.
Jak rozpoznać migotanie przedsionków?
Migotanie przedsionków rozpoznaje się w zapisie EKG. W przypadkach, gdy występuje rzadko i trwa krótko potrzebny jest długotrwały zapis – np. Holter EKG. Migotanie przedsionków wymaga oceny przyczyny leżącej u jego podłoża. Dlatego należy wykonać dodatkowe badania w celu oceny stanu serca i płuc (ciśnienie tętnicze, ECHO serca, RTG klatki piersiowej), badania krwi, a w przypadku podejrzenia choroby niedokrwiennej serca należy rozważyć test wysiłkowy i KORONAROGRAFIĘ.
Leczenie
Postępowanie lecznicze zależy nie tylko od objawów, ale przede wszystkim od skutków i zagrożenia, jakie stwarza migotanie przedsionków u konkretnego pacjenta. Migotanie przedsionków wymaga leczenia przede wszystkim przyczyny, następnie należy wybrać strategię leczenia samej arytmii. U części chorych należy przywrócić prawidłowy rytm serca, a następnie starać się go utrzymać. Można to osiągnąć lekami antyarytmicznymi (niektórzy chorzy wymagają stałego podawania leków, a inni tylko w czasie napadu), kardiowersją (elektryczną lub przy pomocy doraźnie stosowanych leków, czyli tzw. kardiowersją farmakologiczną), a w wybranych przypadkach ablacją. Jeśli migotanie przedsionków występuje sporadycznie można zastosować strategię pigułki w kieszeni, tzn. chory przyjmuje lek, jak tylko poczuje, że wystąpiło migotanie przedsionków. U pozostałych chorych, u których migotanie przedsionków przeszło w formę utrwaloną, można ograniczyć leczenie do utrzymania średniej częstości pracy komór serca w przedziale 70-90/min w spoczynku i <120/min w czasie wysiłku. U chorych, u których praca komór w przebiegu migotania przedsionków jest bardo zwolniona, należy rozważyć wszczepienie rozrusznika serca. U wszystkich chorych należy ocenić ryzyko zakrzepowo-zatorowe (udar mózgu, zatorowość płucna), jakie stwarza migotanie przedsionków i zastosować odpowiednie leczenie przeciwzakrzepowe. W przypadku znacznego ryzyka wystąpienia zakrzepu stosuje się doustne leki przeciwkrzepliwe, w ryzyku umiarkowanym stosuje się kwas acetylosalicylowy, a w przypadku bardzo niskiego ryzyka można nie stosować żadnej profilaktyki przeciwzakrzepowej.
Materiał przygotowany w oparciu o stronę www.kardioserwis.pl
Oni tu zostają
„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ...
<czytaj dalej>Pielgrzymki
Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia.
Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ...
<czytaj dalej>200 lat dla pani Zofii
Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ...
<czytaj dalej>Prezydent w ministerstwie
Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
- Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ...
<czytaj dalej>