Ciąg dalszy rozmowy z gorzowskim skrzypkiem Adamem Bałdychem

Kontunuujemy spotkanie z gorzowskim muzykiem Adamem Bałdychem.

Część pierwszą rozmowy można przeczytać tu: http://www.egorzowska.pl/pokaz,kultura,2788,

Kreujesz muzykę sam i współtworzysz ją z muzykami światowej sławy. Na dzisiejsze spotkanie przyszedłeś elegancki. Raz masz designerską fryzurę, a potem jesteś stonowany. Chcę zapytać, czym jest w twoim życiu styl? Masz własny, czy ktoś ci go dyktuje?
– Wydaje mi się, że w stylu ubierania się czy życia, kieruję się naturalnie tym, co odzwierciedla moją osobę i to, jak się czuję. Często może to być coś bardzo burzliwego albo stonowanego, bo te emocje się we mnie ścierają. Uważam, że trzeba być sobą, tym, co się rodzi wewnątrz. Jeśli tego nie ma, to nie ma stylu. On jest częścią mojej wypowiedzi. Moja ekspresja muzyczna czy to, co staram się mówić, to jest ekspresja tego, co myślę. Ubieranie się, auta, to też jest część tego. Nie wyobrażam sobie mieć jakiejkolwiek części życia bez stylu. To jest coś, czym się otaczam, co mnie inspiruje. Ja coś tworzę, by potem tego słuchać, oglądać, tak samo jest z autem. Chcę nim jeździć, bo sprawia mi to przyjemność i tym stylem się otaczam. Ale nigdy nie robiłbym niczego na pokaz, bo to zawsze widać, że jest sztuczne. Dobrze się z tym czuję, jeśli mój styl pojawia się w wielu częściach mojego życia, nie tylko w samej muzyce.

Na co wydałbyś każde pieniądze?
– Zdecydowanie wydałbym na bardzo dobre jedzenie i bardzo dobre ubrania. To są rzeczy, na które nigdy nie poskąpiłem pieniędzy. Jeśli coś ma styl, a jedzenie potrafi go mieć, to naprawdę uwielbiam to robić, bo to jest dla mnie wielką inspiracją.

Ja myślę, że świat jeszcze nie wie, co kocha jeść Adam Bałdych?
– Nie wie.

To powiedzmy mu.
– Ja uwielbiam odkrywać nowe smaki. Bardzo cenię sobie sushi, bo to jest właśnie danie, które potrafi ścierać różne smaki w jednym. Często, żeby odkryć dno smaku sushi, trzeba w nim zmieszać różne smaki.

Da się porównać sushi do gry na skrzypcach?
– Da się. Bo żeby przygotować dobre sushi, należy przez wiele lat uczyć się tego. Odkryć tradycje tej kuchni. To daje też możliwości używania swojej wyobraźni, kreatywności, by odkrywać nowe przestrzenie smaku. To danie musi też dobrze wyglądać. Tu chodzi i o sposób podania, i jedzenia. Więc sushi zdecydowanie przypomina mi grę na skrzypcach.

Czyli nie zachwycasz się tą potrawa, bo jest taka moda?
– To naprawdę mi smakuje. Ja się nią zafascynowałem dawno temu. Nie pamiętam, czy ta moda wtedy już u nas była. Ja sobie znajduję własną modę na swoje rzeczy. Często odkrywam te, które stają się modne, ale dobre dla mnie są także takie, które wyszły już z mody albo dopiero wejdą.

Mówiłeś o czerpaniu z wartości. Gdzie jest ten świat? Co stanowi twój kręgosłup moralny?
– Mogę szczerze powiedzieć, że ponieważ wychowałem się w wierze katolickiej, to ona dla mnie stanowi ten kręgosłup moralny. Ale podróżując po całym świecie, zrozumiałem, że jest tak wiele kultur, że trzeba poznać różne rzeczy, by móc odpowiednio odebrać ludzi, zrozumieć, że oni mogą mieć różne wartości. To sprowadza się do tego, by szanować drugiego człowieka. I tu ważny jest szacunek do siebie i potem do drugiej osoby. Jeśli jest się otwartym na to, żeby obdarzyć ludzi dookoła taką zwykłą miłością, która jest rodzajem szacunku, to wtedy ta energia zaczyna wracać i nie wyrządza się ludziom nic złego. Moja muzyka jest też sposobem, by zainspirować, obdarzyć swoim talentem ludzi, którzy dają mi swoje emocje. Jeśli tak to działa, to to inspiruje do dobrych rzeczy, do sięgania w głąb. I wtedy moja muzyka ma sens. To się bierze też ze świata moich wartości, w którym się wychowałem.

Coraz częściej koncertujesz w Polsce i na świecie. Jak przyjmują cię gorzowianie?
– Mało widuję ludzi z Gorzowa na świecie. Ale kiedy publikujemy jakieś informacje na Facebooku albo pojawiają się w prasie tam, gdzie jestem, to widzę, że włączają się gorzowianie, którzy są dumni, że ich reprezentuję, że jestem towarem eksportowym z Gorzowa. Ja też zawsze przyznaję się do tego, mówię, że stąd pochodzę, mówię, że Gorzów jest częścią mojego życia i miło mi się robi, gdy ktoś mówi, że jest z Gorzowa. I przyznam szczerze, że jak jestem za granicą, to często zerkam, co się w Gorzowie dzieje.

Chyba coraz rzadziej bywasz w Gorzowie.
– To fakt. Ja już stąd wyjechałem. Od trzech, czterech lat jestem tu rzadko i nie będę tu żył na stałe. Jak planuję swoje życie, to wiem, że muszę być w większych ośrodkach, w których coś się dzieje, w których mogę się rozwijać, spotykać kreatywnych ludzi. W Gorzowie jakoś trudno takich ludzi spotkać i to mnie trochę boli.

Gorzów to taka wylęgarnia talentów, które szybko stąd wyjeżdżają?
– Wyjeżdżają albo może się nie uaktywniają. Albo łączą się w takie grupy, w których potem trudno z tymi ludźmi cokolwiek zrobić. Chowają się tam albo są wystraszeni, nieotwarci na współpracę. Ale do Gorzowa będę zawsze wracał. Mam tu swoją rodzinę, swoje miejsca, teraz swoje mieszkanie. Więc na pewno będę tu przyjeżdżać, trochę posiedzieć.

Kiedy spotkałeś po raz pierwszy Leszka Możdżera?
– Pierwszy raz spotkałem go we Wrocławiu. Ja wygrałem Jazz na Odrą, on grał swój koncert. Spotkaliśmy się w klubie Rura, który nie istnieje już. Tam rozmawialiśmy po raz pierwszy. Kilka lat później spotkałem go na Expo w Saragossie, gdzie grałem z moim zespołem, Urszulą Dudziak i Miką Urbaniak. Wtedy rozmawialiśmy, że powinniśmy coś wspólnie zrobić i kilka miesięcy później tak się stało. Zrobiliśmy muzykę do „Skarbu rodu Arne” prezentowanego na Era Nowe Horyzonty.

To był taki moment startu w wielki świat?
– Nie, to było coś, co musiałem odnotować w swoim życiorysie i cieszę się, że Leszek zaprosił mnie do swojego projektu, ale to nie jest coś, co nazwałbym takim kamieniem milowym, momentem wielkiej zmiany w moim życiu. Takich momentów było parę, np. zespół Up to Date, z którym zacząłem wygrywać konkursy. Wtedy rzeczywiście po raz pierwszy pokazałem, że ktoś taki jak Adam Bałdych w ogóle istnieje. Później była współpraca z Markiem Raduli, który wprowadził mnie na różne festiwale i zespół Squad z Wojtkiem Pilichowskim i Wojtkiem Olszakiem. Potem takim ważnym momentem były już moje autorskie składy, m.in. projekt Damage Control, który odbił się lekkim echem w Polsce i obecnie nagranie dla ACT Music.

Cdn.

Rozmawiała Hanna Kaup
Foto Bartosz Maz

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

200 lat dla pani Zofii

Nieczęsto zdarza się, aby tradycyjnie śpiewane „sto lat”, z racji chwili, modyfikowano w sekwencji życzeń na lat „dwieście”. Tak właśnie ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

«	maj 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Grochówki żadnej tam nie widziałem tylko długa kolejkę po watę cukrową.
Nowy wojewoda nowe porządki.
<czytaj dalej>

Nie ma w Polsce wojska. Piknik 3majowy tylko to dowiódł żadnego czołgu ja płaci grunwaldzkim, bo wszystkie oddaliśmy Ukrainie. 2 taki i 2 Pilice <czytaj dalej>

a w gryfinie była super zabawa <czytaj dalej>

Obchody na "bogato". Już nawet nielegalne, za "tamtej" Polski były z atrakcjami.
Jakieś orkiestry, występy, tance, a tu <czytaj dalej>

Pierwsze zdjęcie od gory:radny Kaczanowski, zobacz, tam jest pomnik Pioniera, nic nie zrobiłeś, aby nie był zaniedbaany. Następna sprawa, ile imp <czytaj dalej>