Składanie życzeń świątecznych już dawno nie było takie trudne. To, co dzieje się w Polsce, wymyka się zdrowemu rozsądkowi i dzieli. Nie będę pisała, że to sprawka rządzących czy opozycji. Napiszę, że to "zasługa" polityki, którą dajemy się karmić, choć jest coraz bardziej niestrawna i zatruta. I to ona niszczy nam relacje, które do tej pory łączyły. Teraz dzielą.

Nie jestem aż tak naiwna, by wierzyć, że święta to zmienią. One, co najwyżej, przerwą tę narodową jatkę na chwilę. Takie zawieszenia broni doskonale zna historia. Później znów skoczymy sobie do gardeł. Być może będą ofiary. Niestety, są tacy, którym na nich zależy. To oni skrzętnie manipulują zwykłym obywatelem, by stanął przeciwko niedawnemu koledze, by zrobił zadymę, by nie tylko krzyczał, ale i użył siły. Już na forach internetowych ogólnopolski hejt sięga granic wyobraźni, przekraczając wszelkie dozwolone w cywilizowanych kulturach normy. Jak więc składać życzenia tym, którzy dziś potrafią użyć nieparlamentarnych słów wobec jednych, by wyrzucić swoją złość i pokazać solidarność z innymi? Jak życzyć miłości, gdy króluje nienawiść? Jakich użyć słów, by być dobrze zrozumianym?

Coraz trudniej o takie. Dlatego należałoby najpierw zrobić osobisty rachunek sumienia i przyznać się, że to my jesteśmy winni. Że każdy z nas dołożył swój kamyk do moralno-społecznej ruiny Polaków. Że górę bierze w nas duma. Że brak nam pokory. Że zbyt często, choć nie wiemy, zabieramy głos, a gdy trzeba temat zgłębić, spojrzeć na niego z różnych stron, odpuszczamy. Nie chce się nam. Bo - czyniąc dalej swój rachunek - trzeba powiedzieć, że jesteśmy leniwi. Kochamy awantury, gdyż te pozwalają nam rzucać wielkimi słowami. I nie krępuje nas, że rzucamy je na wiatr. Nie znamy umiaru. Poprzekraczaliśmy wszelkie granice. Rozpiera nas pewność, że to my jesteśmy skarbnicą wszelkiej mądrości. Krzycząc i domagając się demokracji, lżymy tych, którzy mają inne niż my zdanie. Ubliżamy nie tylko władzy, ale policji, lekarzom, nauczycielom i oczywiście dziennikarzom, jeśli piszą nie po naszej myśli, choć protestujemy nawet nocą i podpisujemy petycje w obronie wolnych mediów.

I tak można w nieskończoność. Tak bowiem wygląda nasza codzienność. Tak dzieje się od zarania, o czym pisze w "Traktacie o łuskaniu fasoli" Wiesław Myśliwski: "Młodym zawsze się wydaje, że zbudują nowy, lepszy świat. Wszystkim młodym. Nowym młodym, starym młodym. A i tak wszyscy zostawiają po sobie taki świat, że nie chce się na nim żyć."

Wypada więc życzyć, byśmy na nowo się odnaleźli, odkryli wszystkie wymiary człowieczeństwa, a nie tylko cielesny, byśmy stanęli przed sobą i w lustrze własnej twarzy dostrzegli twarz innego człowieka i znaleźli dla niego - tak jak znajdujemy dla siebie - życzliwość, serdeczność i zrozumienie.
Życzę każdemu gościowi, który zabłądzi dzisiaj w te strony, by odkrył w sobie tę odrobinę dobra, która pozwoli mu choć raz odpuścić komuś wrogą odzywkę, obelgę czy wyzwisko; by zrozumiał, że nie ma tylko dobrych i tylko złych ludzi, że inni są podobni do nas, że mają te same wady i zalety. Życzę, by odważył się powiedzieć dobre słowo, nauczył słuchać i pytać z szacunkiem dla siebie i rozmówcy. Życzę umiejętności przepraszania i radości wybaczania.

Chciałabym w tym odchodzącym roku podziękować każdemu, z kim dane mi było planować, pracować czy odpoczywać. Nie da się jednak wymienić ich tu z osobna, niech więc wszyscy, którzy nawet przypadkiem zetknęli się ze mną, wiedzą, że to podziękowania także dla nich. Niech najmniejsze choćby wspomnienie oznacza, że byliśmy cząstką wspólnego życia. Dziękuję za Waszą obecność w różnych sytuacjach, za gotowość współpracy, otwarcie i uśmiech, za odrobinę szaleństwa, możliwość pogadania, za muzyczne refleksje, wspólne redakcyjne przygody, za niedoskonałość i serce, za otwarcie na sprawy ludzkie, za projekty i ich realizacje, za punktualność, terminowość i odpowiedzialność. Dziękuję za artystyczne wrażenia, nocne rozmowy w sprawach ważnych i niecierpiących zwłoki, za uśmiech, radę i zaufanie.

Oby święta były odpoczynkiem, a nowy rok przyniósł jak najwięcej dobrych dni.

Hanna Kaup

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

Remont schodów

Nowe schody na Piaskach, obok lecznicza zieleń. Rusza remont schodów przy ul. Bohaterów Westerplatte, zejście do ul. Sczanieckiej. Skarpa przy schodach ... <czytaj dalej>

Obchody 900-lecia jubileuszu

W sobotę 11 maja br. w Ośnie Lubuskim odbędą się uroczyste obchody z okazji dziewięćsetlecia ustanowienia biskupstwa lubuskiego. Przygotowania do tej ... <czytaj dalej>

«	lipiec 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Znowu " sami swoi". A wogóle czym oni się zajmują??? <czytaj dalej>

Tak miasto twój wójt sp...ł, że faktycznie rowerem lepiej jeździć, ale powstaje kolejne pole do....nadużyć/?/ Na początek, obowiązkowe kaski <czytaj dalej>

To proponuję jeszcze do każdego roweru, silnik odrzutowy, zestaw Wi-Fi, talerz satelitarny i co tam jeszcze w koszta można wrzucic :-) <czytaj dalej>

Ale pitolenie. Ani słowa o kolejce do "znachora" o bólu w krzyżu, o polityce i innych przyjemnościach wątpliwych u będących starymi l <czytaj dalej>

Starość

Widziałem ją wczoraj

Stała u drzwi werandy

Lewa ręką trzymała laskę
prawą chciała nacisnąć <czytaj dalej>