W drugim dniu 38. Gorzowskich Spotkań Teatralnych mieliśmy do czynienia z tym, co w teatrze jest najważniejsze: prawdziwym aktorstwem, słowem, które znaczy i z emocjami, które przykuwają uwagę i wzmacniają ostrość widzenia. Uczyniła to Ewa Ziętek w monodramie „Nieostrość widzenia.”

Nie jest tajemnicą, że monodram to wyjątkowo wymagający gatunek teatralnej ekspresji. Jak powiedziała sama aktorka – nie jest jakimś problemem nauczenie się tekstu na pamięć, ale to, co się z nim zrobi, czyli jak się go poda odbiorcy. I to podanie w jej wykonaniu czyniło sobie widza posłusznym, skupionym i nienasyconym.

Sama koncepcja monodramu, w który zostały wplecione dwie historie dwóch aktorek, jest interesująca. Trudno sobie nawet wyobrazić, jak można zagrać w jednym czasie, na jednaj scenie życiorysy tyleż bliskie, co odległe. Po pierwsze tytułowa „Nieostrość widzenia” wzięła się z tragicznych losów polskiej aktorki, Zofii Książek-Bregułowej, która jako łączniczka w czasie powstania zostaje ranna i ostatecznie traci wzrok. Ale tej urodzonej 14 marca 1920 r. w Kielcach kobiecie, która po latach osiadła w Katowicach i tam dożyła sędziwego wieku, towarzyszy autobiograficzna opowieść Ewy Ziętek, urodzonej również w marcu, lecz 33 lata później, właśnie w Katowicach. Obie marzyły o aktorstwie, obie też skończyły szkoły teatralne w Warszawie. Ich losy, pozornie nieporównywalne, zazębiają się, tworząc wyjątkowo wzruszającą opowieść o pragnieniach i próbach ich spełnienia, o porażkach i sukcesach, o lęku i odwadze.

90-minutowa historia o Zofii Książek-Bregułowej powstała dzięki przyjaźni z córką osoby, której ta niezwykle doświadczona kobieta uratowała życie. Spektakl miał mieć premierę z okazji 100. rocznicy urodzin aktorki – z uwagi na pandemię została przesunięta na 9 kwietnia 2022 – oraz 50. rocznicy pracy scenicznej Ewy Ziętek. Tekst Remigiusza Grzeli wyreżyserował Wawrzyniec Kostrzewski. Ascetyczna scenografia Anny Adamek to krzesło, biurko i kamera, która rejestruje podwójną opowieść z życia. Grę aktorską uzupełnia światło i dźwięk.

W „Nieostrości widzenia” Ewie Ziętek udaje się po kawałku skradać serce widza. Wzruszenie przeplata z humorem, opowieści o cierpieniu z walką o życie i przebłyskami nadziei na powrót do tego, co aktorka kocha najbardziej – grania na scenie.

Piękny, uniwersalny spektakl, który gorzowska publiczność oklaskiwała na stojąco.

13 listopada o 15.30 i 19.00 zobaczymy drugą propozycję warszawskiego Teatru Kwadrat „Małżeństwo do poprawki”.

Tekst i foto Hanna Kaup

Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

Remont schodów

Nowe schody na Piaskach, obok lecznicza zieleń. Rusza remont schodów przy ul. Bohaterów Westerplatte, zejście do ul. Sczanieckiej. Skarpa przy schodach ... <czytaj dalej>

Obchody 900-lecia jubileuszu

W sobotę 11 maja br. w Ośnie Lubuskim odbędą się uroczyste obchody z okazji dziewięćsetlecia ustanowienia biskupstwa lubuskiego. Przygotowania do tej ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Wybuduj se pod blokiem a nie w naczynie lotnisko <czytaj dalej>

każdy chce żyć wygodnie, w Warszawie kroi się już trzecie lotnisko. <czytaj dalej>

zdaje się, że w Gorzowie budowano już dwa lotniska. Baczyna, nikt nie wziął tego wariant pod uwagę. <czytaj dalej>

Czesław Miłosz
„Do polityka” z tomu „Światło dzienne” - 1953

Kto ty jesteś człowieku – zbrodniarz czy bohater?
T <czytaj dalej>

niech dalej liczą...... <czytaj dalej>