Za nami majówkowy długi weekend. Jedni spędzili go w Gorzowie, inni w kraju, a jeszcze inni poza granicami. Jeśli nie macie dosyć podróżowania - a nie powinniście - już we wtorek możecie udać się do Chin i Nepalu. I to całkiem za darmo.

Znany w Gorzowie przedsiębiorca i podróżnik Stefan Piosik ma za sobą kolejną podróż. Na przełomie sierpnia i września 2017 r. odwiedził Chiny. Teraz przygotowuje wystawę fotograficzną, którą tradycyjnie pokaże w czasie Nocnego Szlaku Kulturalnego. Ale już we wtorek 8 maja w klubie Na Zapiecku opowie o tej niezwykłej wyprawie.

Barbara Schroeder serdecznie zaprasza do sali Inneko przy ul. Teatralnej, jak zawsze o 17.00. Wstęp wolny.

A tu kilka słów podróżnika:

"Od zawsze interesowałem się kulturą i religią Chin, która inspirowała mnie swoimi osiągnięciami w zakresie spojrzenia na życie i świat, wyciszenia się i unikania agresji, a co za tym idzie - stresu. Wtedy lepiej człowiekowi się żyje, inaczej widzi rzeczywistość i jest zdrowszy. Interesowało mnie życie mnichów w klasztorach. Tym bardziej że na Syberii, a później w Mongolii zetknąłem się z szamanizmem, jedną z odnóg religii buddyjskiej. Trzeba mieć na uwadze, że Tybet od 1959 r. jest włączony do Chin. Przedtem było to niezależne państwo, nad którym władzę sprawował Dalajlama.

Brokatowe Miasto
Wielkim przeżyciem jest pierwsze zetknięcie się z chińską ulicą. Tego doznałem w Chengdu. To ośmiomilionowe miasto, stolica prowincji Syczuan. Ulica tam jest jedną wielką wystawą towarów, rzemiosła, wytworów artystycznych: malarzy, rzeźbiarzy, tkaczy jak również gastronomii.
Architektura starego miasta jest szczególna. W wielu miejscach znajdują się bogato zdobione mandale - motywy artystyczne harmonijnie połączone kształtami koła i kwadratu. Ich zdobienie oparte jest na filozofii znaczeń odnoszących się do kolorów i kształtów.

Leshan
150 km od Chengdu leży Leshan - miasto prowincji Syczuan. Przy zlewisku rzek Dadu He i Min Jiang znajduje się 70-metorwa figura - Posąg Wielkiego Buddy - Da Fo wyrzeźbiona w skale 1300 lat temu. W 1996 r. została z pobliską górą Emei wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jak na owe czasy to arcydzieło sztuki rzeźbiarskiej. Ten niewyobrażalnie wielki posąg jest świadectwem przetrwania religii, ale i dziełem ludzkiego talentu i uporu.

Lhasa
Do stolicy Autonomii Tybetańskiej Lhasa lecieliśmy samolotem. Na wysokości ok. 3,7 tys. m n.p.m. zwiedziliśmy świątynię Jokhang oraz ulicę Barkhor. Byliśmy w miejscu urzędowania Dalajlamy, czyli w zbudowanym w 637 r. Pałacu Potala. To 13-kondygnacyjna budowla z kamieni, gliny i drewna. Do jej budowy nie użyto gwoździ ani innych metalowych elementów. Liczy ponad 1300 lat.

Sigatse
Inną siedzibą Panczenlamy jest buddyjski zespół klasztorny Tashilhunpo w Shigatse, należący do szkoły Gelug. Znajduje się w prowincji U-Tsang i uznawany jest jako jeden z sześciu najważniejszych centrów tradycji Gelugpa. Założył go Świątobliwość Dalajlama I Gyalwa Geduna Drup w 1447 r. i wtedy stał się największym i najbardziej prężnym klasztorem w Tybecie.

Lhasa - Xining
Ogromne wrażenie robi jazda pociągiem, którym pokonaliśmy 1900 km. Nocowaliśmy w czteroosobowym przedziale przystosowanym do spania, niczym w naszym wagonie sypialnianym. Łazienki znajdowały się na zewnątrz przedziału. W drodze otrzymaliśmy posiłek podobnie przygotowany jak w samolotach. Również trasa z Lhasy do Xining wiedzie przez przebite tunelami góry. To pozwala skrócić drogę i rozwinąć prędkość między 150 a 200 km na godzinę. Wagony są klimatyzowane, a co ciekawe, do każdego przedziału dochodzi specjalna rurka, bowiem jedziemy na dużych wysokościach. Dzięki niej w przedziale podnosi się zawartość tlenu.

Xian
W pierwszej stolicy Chin - Xian na uwagę przede wszystkim zasługuje Muzeum Terakotowej Armii z III w. p.n.e. oraz Pagoda Dzikiej Gęsi - Dayan Ta - gdzie przechowywane są starodruki buddyjskich pism.
Armia Terakotowa to figury żołnierzy i koni, czyli zbiór ponad 8 tys. postaci naturalnej wielkości wykonanych z terakoty, czyli wypalonej gliny. Kiedyś pomalowane, dziś widać na nich wpływ działania powietrza. Te, które są odsłonięte, straciły intensywną barwę, pozostałe ją zachowały. W rowach, w szyku bojowym stoją naturalnej wielkości - od 1,62 do 2,02 m - piechurzy, łucznicy, kusznicy, generałowie, urzędnicy, a nawet akrobaci, muzycy, tancerze, medycy i pracownicy cywilni. W mauzoleum znajdują się też figury zwierząt - poza końmi - bocianów, żurawi czy kaczek. Żołnierze wyposażeni w autentyczną broń z chromowanego brązu, mają miecze oraz groty włóczni i strzały. Są też wojskowe wozy i karoce.
Armia stoi przy grobowcu pierwszego chińskiego cesarza Qin Shi, który wymyślił sobie, że będzie pilnować jego mauzoleum. Według wierzeń, miała strzec go i pomóc odzyskać władzę w życiu pozagrobowym.

Pekin
Z Xian do Pekinu udajemy się superszybkim pociągiem. Odległość niemal tysiąca kilometrów pokonujemy w około cztery godziny. Oczywiście, obsługa istnieje, ale praktycznie pociąg jest zaprogramowany i sterowany automatycznie.
Aglomeracja pekińska liczy około 20 mln mieszkańców. Kiedy człowiek pomyśli, że to nieco więcej niż pół Polski, trudno mu zrozumieć, jak można żyć w takim zagęszczeniu. By ułatwić ludziom funkcjonowanie, działa metro, autostrady, obwodnice - wszystko zbudowane w ostatnich 20., 30. latach.

W centrum Pekinu, przed Zakazanym Miastem znajduje się Plac Niebiańskiego Spokoju Tiananmen. Powstał na początku XV w., a od połowy XX w. jest miejscem wszelkich państwowych uroczystości i pochodów. W czerwcu 1989 doszło tam do krwawo stłumionych protestów.
Pozostałością po dawnych wiekach jest widziany z kosmosu Wielki Mur Chiński. Jak podają źródła, pierwszy „Wielki mur” miał wznieść pierwszy cesarz Chin w III w p.n.e. jako zaporę przed najazdami plemion północnych oraz symbol swojej potęgi. Ma długość ok. 2400 km. Ciągnie się po wzniesieniach, szeroki na 2,5 m, wysoki na kilka do kilkunastu metrów. W miejscach załamania się muru stoją wieże, w których przebywali strażnicy. Obowiązkiem cesarza było zapewnienie ludziom spokoju, stąd kazał zbudować mur, który dawał gwarancję bezpieczeństwa i możliwość oddania się pracy. Dziś stanowi turystyczny trakt, wznosi się i opada, a żeby go przebyć, trzeba pokonać bardzo dużo schodów."

Klub Na Zapiecku, 8 maja, sala Inneko, ul. Teatralna, godz. 17.00

redakcja