Nieistniejący już stadion leśny był miejscem wypoczynku i niedzielnych spotkań mieszkańców przedwojennego Dühringshofu i powojennego Bogdańca. Znajdował się na polanie leśnej za Górnym Młynem przy dzisiejszej ulicy Leśnej. Początkowo nosił nazwę Turnplatz (plac ćwiczeń). Odbywały się na nim pokazy i zawody konne, cieszące się dużym zainteresowaniem mieszkańców całej okolicy.


Przejazd zawodników przez Bogdaniec – lata 30. XX w.


Plac sportowy z pomnikiem

W 1913 r. postawiono tam pomnik. Kamień z figurą orła u góry osadzono na postumencie. Upamiętniał 25-lecie panowania cesarza Wilhelma II (1888-1918).
Przy pomniku posadzono daglezje, które nadały miejscu szczególny urok i powagę. Stało się ono enklawą dla pozostałej części polany leśnej, na której z czasem sportowcy z męskiego towarzystwa gimnastycznego organizowali ćwiczenia i gry.

Po wybuchu I wojny światowej (1914-1918) wielu z nich powołano do wojska, a część poległa na frontach. Z uwagi na wielki kryzys gospodarczy, który zapanował w państwie niemieckim po przegranej wojnie, zajęcia sportowe na placu ćwiczeń ustały. Z czasem reaktywowało się miejscowe towarzystwo gimnastyczne. Odnowiono też plac ćwiczeń nazywany od tego czasu Sportplatz (stadionem sportowym). W dniu jego otwarcia, we wrześniu 1929 roku, poprzez inskrypcje na kamieniu pomnika cesarza Wilhelma II (kamień nie zachował się do naszych czasów), upamiętniono poległych w I wojnie światowej sportowców towarzystwa gimnastycznego z Dühringshofu.

Dokument z listą poległych zamurowano pod pomnikiem. Jego oryginał odnaleziono w latach 70. ubiegłego wieku i przekazano dawnym niemieckim mieszkańcom Bogdańca. Opublikowano go w Heimatblatt nr 4/5/6 z 1975 r., str. 09. Artykuł odnalazł i przetłumaczył Eugeniusz Cytlak z Towarzystwa Miłośników Ziemi Bogdanieckiej. Poniżej jego treść:
„Kamień, pod którym spoczywa dokument przechowywany na późniejsze czasy, został pierwotnie przygotowany w 1913 roku dla upamiętnienia 25. rocznicy panowania cesarza Wilhelma II. Od tego czasu minęło 16 lat, dokument został umieszczony pod kamieniem i zamurowany. Lata te były trudne, a ich skutki brzemienne dla ojczyzny. Były także trudne dla naszego męskiego towarzystwa gimnastycznego, wojna światowa 1914-18 pochłonęła wiele istnień ludzkich i zdrowia. Straciliśmy 15 braci gimnastyków, z których prawie wszyscy spoczywają na terytorium wroga. Tutaj podajemy ich nazwiska: Johannes Hoose, Johann Wollny, Fritz Zimmermann, Paul Glampe, Edmund Zimmermann, Otto Unger, Otto Lück, Paul Wiek, Erich Fischer, Johann Gottwald (austriacki kapral), August Keckert, Max Hannes, Paul Zimmermann, Gustav Schröter, Artur Hirse.
Poświęcenia te prawdopodobnie poszły na marne – wojna została przegrana i rozpoczął się czas ubóstwa i nędzy. Nawet państwo zmieniło od podstaw swoją formę (ustrój). Teraz nadszedł czas na odbudowę. My gimnastycy, nie możemy tego przegapić. Przede wszystkim uważamy, że naszym zadaniem jest służenie podnoszeniu i przywracaniu naszej narodowej siły poprzez gimnastykę, sport i gry. Nasze boisko gimnastyczne w dotychczasowej formie nie było już do tego wystarczające. Plany jego przeprojektowania i rozbudowy zostały bezzwłocznie zaakceptowane przez obecnego starostę dra Swarta. Pozyskał on także większość funduszy na to zadanie. Również nadleśniczy Hahn z Nowin Wielkich rozumiał potrzebę przeprowadzenia modernizacji boiska oraz tego, że mogło to odbyć się na dotychczasowym obszarze. Nowe boisko jest już gotowe i zostanie oficjalnie otwarte we wrześniu (1929). Będzie tu królować radość, a szczęśliwa młodzież będzie mierzyć swoje siły w pokojowej rywalizacji. Ale właśnie z tego powodu powinno to być miejsce, w którym z czcią wspominamy tych, którzy oddali życie w krwawych zmaganiach wojny światowej za nasz naród i ojczyznę. Niech nasza młodzież gimnastyczna zawsze pamięta o nich z honorem w obliczu tego kamienia pamiątkowego, ponieważ byli jednymi z naszych najlepszych”.
Bogdaniec, wrzesień 1929 roku.
Podpisy 8 osób.

Poniżej kopia tego dokumentu zamieszczonego w Heimatblatt nr 4/5/6 z 1975 roku, str. 09.

Po 1933 roku towarzystwo gimnastyczne z Dühringshofu zostało podporządkowane nazistowskim organizacjom SA i SS. Na stadionie, oprócz ćwiczeń, zaczęto organizować też wiece i manifestacje hitlerowców.

Po wybuchu II wojny światowej wszelka działalność sportowa została na tym terenie zawieszona. Po zakończeniu wojny w 1945 z pomnika zdemontowano orła pruskiego. Stadion leśny stał się miejscem wypoczynku dla mieszkańców polskiego już Bogdańca. Z czasem zaczęto na nim organizować różnego rodzaju zawody sportowe. Pierwsze mecze piłkarskie rozegrał zespół o nazwie „Bizon” Bogdaniec, zrzeszony w ramach Ludowych Zespołów Sportowych (LZS), a pierwsze oficjalne mecze odnotowano w sezonie z 1958 roku w klasie C.

Ważnymi wydarzeniami na bogdanieckim leśnym stadionie były też zawody strażackie, które odbywały się każdego roku, a okazją było doroczne święto – Dzień Strażaka.

L.p. Klasa C Gorzów Wielkopolski gr. I Mecze Punkty Bramki
1 Unia Kostrzyn nad Odrą 12 21 59-8
2 (LZS) Noteć Górki Noteckie 12 16 50-27
3 Sokół II Gorzów Wielkopolski 12 15 30-21
4 Admira II Gorzów Wielkopolski 12 13 28-43
5 (LZS) KS Nowiny Wielkie 12 11 37-30
6 (LZS) Bizon Bogdaniec 12 6 22-58
7 LZS Kamień Mały 12 2 14-54


Strażacy z OSP Bogdaniec na zawodach strażackich na stadionie – lata 70. XX w.

Na zawody zjeżdżały gminne ochotnicze jednostki strażackie, które rywalizowały o miano najlepszej w powiecie gorzowskim. Strażacy w mundurach typu moro, w ówczesnym pełnym rynsztunku bojowym składającym się z kasku, pasa i toporka, zaczynali rywalizację od sztafety na torze przeszkód, którego pokonanie wymagało dużej sprawności i kondycji fizycznej od całej sekcji biorącej udział w zawodach. Następną konkurencją było rozwinięcie linii ogniowej z węży strażackich i dotarcie do dwóch stanowisk gaśniczych, w tym jednego na wysokiej drabinie. Podanie wody i ugaszenie źródeł ognia kończyło akcję pożarniczą. Wszystkie te konkurencje rozgrywano na czas. Wygrywała drużyna, która najszybciej i najsprawniej wykonała swoje zadania. Po zawodach, które gromadziły liczną widownię, odbywały się festyny i zabawy.

Na początku lat 70. ubiegłego wieku, na stadionie leśnym powstał prowizoryczny tor z nawierzchnią żużlową, na którym nabierał doświadczenia przyszły As torów żużlowych, mieszkaniec Bogdańca, Jerzy Rembas.


Jerzy Rembas (źródło: Wikipedia)

Tu rozpoczęła się jego wielka kariera w Stali Gorzów i reprezentacji Polski.

Dziś stadion leśny to teren prywatny, zapomniany i nadal skrywający tajemnice. Potwierdzają to znaleziska w jego okolicy odnalezione przez członków Stowarzyszenia Poszukiwawczo-Historycznego „Dolina Trzech Młynów” z Bogdańca, którym kieruje Tomasz Szymański (na zdjęciu).


opracowanie:
Stanisław Ignaszak

Źródło:
1. Dokumentacja „Towarzystwa Miłośników Ziemi Bogdanieckiej” zgromadzona przez: Marka Tusińskiego, Eugeniusza Cytlaka, Huberta Reksa i Jana Koniecznego.
2. Dokumentacja fotograficzna: Stowarzyszenie Poszukiwawczo-Historyczne „Dolina Trzech Młynów”

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Umowy koalicyjne bez podstaw prawnych

Samorządowe "umowy koalicyjne": polityczna konieczność czy wypaczenie demokracji? W samorządach, w których w ostatnich wyborach Koalicja Obywatelska nie wprowadziła swojego prezydenta/wójta/burmistrza, ... <czytaj dalej>

Bezrobocie w górę

W lutym w Gorzowie było zarejestrowanych 1 508 bezrobotnych; ich liczba wzrosła o 62 osoby; wyrejestrowano 358 osób, zarejestrowano 420. ... <czytaj dalej>

Rozlicz PIT w Gorzowie

Od blisko miesiąca podatnicy mogą składać swoje roczne deklaracje PIT. Spora część naszego podatku PIT zasila budżet samorządu. W ten ... <czytaj dalej>

Maturzyści i misjonarze

W niedzielę 16 marca już po raz czterdziesty siódmy odbędzie się tradycyjna Pielgrzymka Maturzystów Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej na Jasną Górę. Hasłem ... <czytaj dalej>

To nie miało prawa się wydarzyć

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Tylko seniorów żal, bo tak uwierzyli w zapewnienia Pana Radnego i Pana z Rady Seniorów, że Prezydent przyobiecał piękną nową siedzibę dla Uni <czytaj dalej>

Od lat jest tak że pierwszą rzeczą jaką robi prezydent - również nasz muminek, to zaklepanie sobie większości w radzie miasta. I pamiętam ró <czytaj dalej>

Dlaczego KO niszczy Polskę ? <czytaj dalej>

Szastają setkami milionow jakby Gorzów nie miał na co wydawać. Żeby zainwestować w coś bo na razie widzę samą konsumpcję.
Nic dla dem <czytaj dalej>

Radziński jest autorem zakupu przemysłówki za 6 mln. I włożenia w nią kolejnych 30. Bo twierdził ze jest w bardzo dobrym stanie budynek.
<czytaj dalej>