Wybór tegorocznego laureata Nagrody im. Janusza Słowika nie był łatwy. Ostatecznie przegłosowano kandydaturę zgłoszoną przez rzeźbiarkę Zofię Bilińską, która zaproponowała Leszka Bończuka.

Tegoroczna kapituła obywatelskiej nagrody Słowika zbierała się dwukrotnie. Raz 7 lutego, a drugi raz 28 marca. Ostatecznie, sześcioma głosami za, jednym wstrzymującym się Ewy Hornik i jednym przeciwnym Leszka Bończuka - wybrała właśnie jego.

- Leszek Bończuk jest jednoosobową, wieloletnią społeczną instytucją kreowania i upowszechniania sztuki w pejzażu gorzowskiej kultury – uzasadniała swoją kandydaturę Zofia Bilińska. To ona jest autorką statuetki, która w tym roku po raz pierwszy otrzymała tytuł.
– Nazwałam ją „Spirala życia” – mówiła w rozmowie z eGo. – Są różne sytuacje, gdy możemy sobie wybrać odpowiednią drogę, np. by działać ze szlachetnych pobudek. Ale też sytuujemy się w zwykłych miejscach i działamy dość prozaicznie, a życie niesie nam sprawy, które możemy rozstrzygać na swój sposób. I Leszek Bończuk taką spiralę uosabia, bo według mnie działa szlachetnie. Robił to nawet wtedy, kiedy pracował na etatach, bo po godzinach prowadził działalność społeczną i to się liczy – wyjaśniała

Przyjmując nagrodę z rąk Zofii Bilińskiej, sam nagrodzony podkreślił, że targają nim ambiwalentne odczucia. Powiedział:
- Ponieważ przed 12 laty wspólnie z Anią Makowską wspólnie tę nagrodę wymyśliliśmy, a właściwie ona mnie piłowała, żeby znaleźć formułę do niej. Była bardzo zdeterminowana. I jak dzisiaj nagrodę dostałem, to myślę sobie, że to przecież jest trochę nieprzyzwoite, ponieważ to wygląda tak, jakbyśmy sobie sami ją dawali

Leszek Bończuk przyznał, że przed kilkoma laty Anna Makowska chciała wystąpić z jego kandydaturą po raz pierwszy, ale kategorycznie zaprotestował.
- Nie mniej jednak w tym roku nie miałem szans. Przegrałem w głosowaniu ze wszystkimi z kapituły i się po prostu cieszę – uzupełnił.

Zanim laureat odebrał swoją statuetkę, prowadzący uroczystość i przewodniczący kapituły Janusz Dreczka powiedział m.in.:
- Zawsze potrzeba było takich ludzi jak on. I było kilka takich, którzy próbowali nadążać za laureatem. Niektórzy ustali w biegu, niektórzy już pomarli, a laureat wciąż trwa. Wciąż trwa na tym posterunku pejzażu kulturalnego miasta Gorzowa.

Leszek Bończuk, dziękując za nagrodę, podkreślił, że wszystko co zrobił, czyli m.in. stworzenie sieci szkół muzycznych, powołanie Gorzowskiego Towarzystwa Muzycznego, wspieranie rozwoju kultury w ogóle, nie wyłączając mniejszości narodowych, rozwijanie pasji związanej z Litwą, to były drogi, którymi podążał dzięki pasji.
– Życzę, by wszyscy szli drogą pasji, bo bez niej nie da się zapalić ludzi do działania, bez niej człowiek traci wewnętrzną energię. Ostatnich Mohikanów działalności społecznej zbyt wielu już nie ma, ale są i na tej sali. Wszyscy laureaci Nagrody im. Janusza Słowika do tej pory to są pasjonaci. Życzyłbym sobie i całej kapitule, by w kolejnych latach udało się znaleźć takich, którzy zapalą siebie i zapalą innych – zakończył.

W czasie sobotniego wieczoru, zorganizowanego w Jazz Clubie Pod Filarami, oprawę muzyczną zapewniła pochodząca z Mińska  pianistka Ekaterina Maton, po wcześniejszym słowie na temat utworów wygłoszonym przez Z. Marka Piechockiego.

LESZEK BOŃCZUK
Leszek Bończuk - laureat nagrody im. Janusza Słowika za rok 2018. Posiada ordery i odznaczenia:
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”,
Odznaka Honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”,
Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie),
Odznaka Honorowa „Za zasługi dla woj. gorzowskiego i lubuskiego”,
Medal im. Dariusa i Girenasa, przyznany przez Rząd Litwy
Medal im. Edmunda Maćkowiaka Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu – „za upowszechnianie kultury muzycznej”.
Medal im. Patkowskiego – „Za zasługi dla idei regionalizmu polskiego”
Brązowy Medal „Gloria Artis” 2005 r.
Gwiazda Honorowa Dyplomacji Litewskiej – Rząd Litwy

O Leszku Bończuku, wg Kapituły Nagrody im. J. Słowika:
Leszek Bończuk od niemal 50 lat związany jest z tworzeniem i upowszechnianiem kultury w Gorzowie i na Ziemi Lubuskiej. Artysta muzyk, dyrygent, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. Pracę zawodową i społeczno – kulturalną rozpoczął w 1969 r., początkowo jako kierownik pracowni muzycznej Młodzieżowego Domu Kultury w Dębnie Lubuskim (1969-1975). Od czerwca 1975 r. pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Gorzowie. Przez lata zajmował się szkolnictwem artystycznym, upowszechnianiem kultury i działalnością społeczną, wielokulturowością w stowarzyszeniach regionalnych, specjalistycznych, muzycznych Gorzowa. Przez wiele lat piastował stanowisko wizytatora szkolnictwa artystycznego. Działacz i współtwórca Gorzowskiego Towarzystwa Muzycznegoim. H. Wieniawskiego, wiodących imprez i festiwali kulturalnych Gorzowa i okolic. Publicysta i regionalista, członek wielu gremiów opiniotwórczych dotyczących twórczości i upowszechniania kultury – zarówno ogólnopolskich, jak i regionalnych. Ostatnie lata pracy zawodowej – to Starszy Inspektor Wojewódzki ds. kultury i pomocy społecznej w Lubuskim Urzędzie Wojewódzkim. Obecnie na emeryturze. Nadal uczestniczy w życiu kulturalnym miasta i regionu - głównie na niwie działalności społecznej.

Jego doświadczenie, wiedza i pasja tworzenia sprawiły, iż zyskał uznanie środowisk twórczych i polskich regionalistów. Dzięki takiej postawie znany jest również jako działacz społeczny i niekonwencjonalny urzędnik administracji rządowej, którego inicjatywy i dokonania mają rangę ponadregionalną. Przyczynił się do utworzenia w latach 1975 – 1995 sieci szkół muzycznych i plastycznych stopnia podstawowego i średniego w Gorzowie i województwie. Był współtwórcą wielu międzynarodowych i ogólnopolskich festiwali i wydarzeń artystycznych takich jak: Przeglądu Dorobku Kulturalnego Wsi Polskiej w Przytocznej, Spotkań Młodych Autorów i Kompozytorów „SMAK” w Myśliborzu, Międzynarodowych Spotkań Zespołów Cygańskich „Romane Dyvesa” w Gorzowie, „Międzynarodowego Festiwalu „Sacrum non Profanum” w Trzęsaczu, wielu edycji Ogólnopolskich Konkursów Instrumentalnych (Gitary klasycznej w Strzelcach Kraj. i Akordeonowego w Międzyrzeczu, systemu przeglądów amatorskiego ruchu artystycznego w dawnym woj. gorzowskim (PARA) oraz wielu innych imprez i działań edukacyjno-kulturalnych, współpracując z władzami samorządowymi i oświatowymi. Jest też cenionym regionalistą, publicystą i krytykiem muzycznym, które swe recenzje zamieszcza w ogólnopolskich i regionalnych periodykach naukowych. Uczestnik kilku Krajowych Kongresów Regionalnych Towarzystw Kultury i współorganizator - wraz z Anną Makowską – Cieleń - VI Kongresu w Gorzowie Wlkp. Znany działacz i animator kultury mniejszości narodowych. Pomysłodawca i inicjator „Wigilii Kultur i Narodów” w Gorzowie Wlkp., w których uczestniczy kilkanaście mniejszości narodowych i grup etnicznych. Autor i współautor pięciu książek dot. mniejszości narodowych o charakterze popularno-naukowym. W swych artykułach i opracowaniach naukowych, często odkrywa nieznane, historyczne fakty z życia regionu. Wśród nich: obyczajowość i twórczość Cyganów polskich, w tym: życia i twórczości Bronisławy Wajs – Papuszy – wybitnej poetki cygańskiej. Zainicjował przed laty doroczne obchody Światowego Dnia Romów w Gorzowie..... i kraju! Za popularyzację sylwetek bohaterskich lotników litewskich, kultury litewskiej - odznaczony przez Rząd Litwy „Honorową Gwiazdą Dyplomacji Litewskiej” i „Medalem S. Dariusa i S. Girenasa”. Przez wielu lat współpracował z Regionalnym Centrum Animacji Kultury w Zielonej Górze, jako ekspert ds. muzyki, folkloru w festiwalach i imprezach organizowanych przez RCAK. Za swe pasje twórcze otrzymał odznaczenia i wiele adresów gratulacyjnych z kraju i z zagranicy. W 2015 roku otrzymał prestiżową Nagrodę Fundacji POLCUL z Melbourne (Australia) [ którą sobie bardzo ceni!!] za wieloletnią pracę społeczną, kulturalną w Gorzowie i współpracę z mniejszościami narodowymi. Nagrodę tę (którą również bardzo sobie ceni) otrzymują wyłącznie działacze społeczni, którzy działają głównie poza obszarem swej etatowej i zawodowej specjalności, a wnioskują niezwiązani z regionem i środowiskiem kandydata krajowi konsultanci z Fundacji „POLCUL” w Australii i Polsce.

Laureaci Obywatelskiej Nagrody Kulturalnej Im. Janusza Słowika w Gorzowie Wlkp.
2006 BARBARA SCHROEDER
2007 MAREK PIECHOCKI
2008 JERZY SYNOWIEC
2009 DANIEL ADAMSKI
2010 JANUSZ DRECZKA
2011 CZESŁAW GANDA
2012 ADAM BAŁDYCH
2013 MICHAŁ WRÓBLEWSKI
2014 TOMASZ MALEWICZ
2015 BŁAŻEJ KRÓL
2016 - Rok pamięci Anny Makowskiej-Cieleń
2017 Stowarzyszenie „Sztuka Miasta” w Gorzowie Wlkp.

Tekst i foto Hanna Kaup

Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Komentarze:

80 rocznica polskiej administracji

W 2025 roku przypada 80 rocznica ustanowienia polskiej administracji w Gorzowie Wielkopolskim. Z tej okazji w tym roku Dzień Pioniera ... <czytaj dalej>

Cynizm i manipulacja

Kiedy myślisz, że władze miasta nie mogą wymyślić już nic głupszego, przychodzi Gorzów Wielkopolski i mówi: "Potrzymaj mi wodomierz". Nowy pomysł, ... <czytaj dalej>

Umowy koalicyjne bez podstaw prawnych

Samorządowe "umowy koalicyjne": polityczna konieczność czy wypaczenie demokracji? W samorządach, w których w ostatnich wyborach Koalicja Obywatelska nie wprowadziła swojego prezydenta/wójta/burmistrza, ... <czytaj dalej>

Bezrobocie w górę

W lutym w Gorzowie było zarejestrowanych 1 508 bezrobotnych; ich liczba wzrosła o 62 osoby; wyrejestrowano 358 osób, zarejestrowano 420. ... <czytaj dalej>

To nie miało prawa się wydarzyć

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

15 Best Hob Uk Bloggers You Must Follow Best Hob Uk <czytaj dalej>

What's The Current Job Market For Hobs Uk Professionals Like?
Hobs Uk <czytaj dalej>

https://www.facebook.com/rbakiewicz/videos/24177311991869399 <czytaj dalej>

To miasto jest upadłe mentalnością jego mieszkańców do której doprowadził deszczowiec oraz portal kluwaka gorzowianin codziennymi głupawymi in <czytaj dalej>

Trwa wycinka dziś złodzieja rana drzew wzdłuż z myśliborskiejnaz do Małyszyna. Wszystkie zaznaczone na czerwonym rana jak leci 100 letnie dęby <czytaj dalej>