„Biała bluzka”, czyli historia utrwalona przez Agnieszkę Osiecką, wyreżyserowana przez Magdę Umer i zagrana przez Krystyną Jandę ma już 35 lat. Do Teatru im. J. Osterwy ściągnęła nadkomplet widzów.

Krystyna Janda od lat gości na Gorzowskich Spotkaniach Teatralnych. Pokazała już m.in. zabawną „Shirley Valentine”, wcześniej „Marię Callas” czy „Danutę W.” Trzy lata temu zaprezentowała przejmujące „Zapiski z wygnania” Sabiny Baraal, a rok temu – „Aleję zasłużonych”. Ten ostatni spektakl o kondycji polskiego artysty przedstawiła z udziałem Olgierda Łukaszewicza, Emilii Krakowskiej, Grzegorza Warchoła i Doroty Landowskiej. Pozostałe – łącznie z dzisiejszą „Białą bluzką” – były teatrem jednego aktora, czyli monodramem, którym za każdym razem oczarowuje widzów.

„Biała bluzka” to opowieść z lat 80. minionego wieku, z czasów stanu wojennego, pustych półek, kartek na żywność i społecznej niezgody na ograniczanie wolności człowieka. Bohaterka, Elżbieta, to osobowość nieprzystająca do tamtej siermiężnej i ograniczonej epoki. Z jednej strony uwikłana w nieszczęśliwą miłość, z drugiej – w alkohol, szalona, wrażliwa, wydawałoby się nieodpowiedzialna. Jej historię ubarwiają piosenki Agnieszki Osieckiej oraz archiwalne zdjęcia przypominające czasy zwalczanej przez Milicję Obywatelską opozycji antykomunistycznej. I ta historia jest tu drugim bohaterem, o którym autorki spektaklu wspominają choćby dlatego, by przypomnieć młodemu pokoleniu tamten trudny okres walki o demokrację.

Ponieważ „Biała bluzka” po raz pierwszy została wystawiona 35 lat temu, a więc dokładnie wtedy, gdy Krystyna Janda również miała 35 lat, dlatego prezentowana wersja ulegała zmianom. Obserwując dzisiejszą bohaterkę, okazuje się, że te zmiany w żadnym stopniu nie umniejszyły wartości przedstawienia, bo Krystyna Janda jest na scenie mistrzynią teatru jednego aktora. Aż trudno uwierzyć, skąd czerpie siły do takiego artystycznego wyzwania, w którym nie może oprzeć się na nikim, bo sama mówi, śpiewa, buduje ruch sceniczny (towarzyszą jej na scenie jedynie muzycy grający na żywo). Od pierwszej chwili zarzuca na widza sieć swojego głosu i trzyma go w największym skupieniu, wiodąc przez sytuacje śmieszne i tragiczne, prawdziwe i zmyślone, przez złość, obojętność czy tęsknotę.

Kolejna wizyta założycielki Och Teatru z Warszawy, tak liczna obecność widzów i zasłużone oklaski na stojąco pokazały, że tu zawsze ludzie czekają na spektakle Krystyny Jandy. Za rok ma przyjechać z najśmieszniejszą sztuką „Pomoc domowa”. Tak przynajmniej zapowiedziała.

A 15 listopada, w piątym dniu 38 GST zobaczymy „Gusła” w wykonaniu Lubuskiego Teatru z Zielonej Góry.

Tekst i foto Hanna Kaup


Kliknij w wybrane zdjęcie aby powiększyć

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

Tarasy jeszcze niedostępne

Woda w Warcie opada, odsłaniają się zalane tarasy. Niestety, ze względów bezpieczeństwa, nie mogą być jeszcze udostępnione. Zdecydowała o tym ekspertyza ... <czytaj dalej>

Apel o pomoc w sprawie odbudowy AJP

W dramatycznej dla uczelni i miasta sytuacji potrzebne jest wspólne działanie. Dlatego prezydent miasta Jacek Wójcicki apeluje o pomoc w ... <czytaj dalej>

Rozmowa z komisarzem Wojciechowskim

Komunikat w sprawie rolników. Zgodnie z wczorajszą rozmową telefoniczną z komisarzem rolnictwa Januszem Wojciechowskim przekazuję, że na najbliższym i ostatnim w ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

budowa jednostki wojskowej w gorzowie
<czytaj dalej>

ma doswiadczenie w firmie budowlanej poprawiania architektury na małą skalę

cele jakie moge podpowiedzieć
to centrum przesiadkowe <czytaj dalej>

Szkoła na MEDAL.BRAWO...



<czytaj dalej>

"Ktoś biegł tą uliczką przed nami, miał jak my
wzrok zdjęty uczuciem;"
(Kamil Kwidziński, pierwszy wers wiersza Jotunheim< <czytaj dalej>

Ciekawe, że depresji nie mają ci, którzy ciężko pracują, którym brakuje do wypłaty, tym, którzy wyprzedają się tym, którzy starają się <czytaj dalej>