Moja koleżanka lekarka zwykła mawiać: „Hanka, lepiej to już było”. I ta myśl odnosi się nie tylko do mojego zdrowia, ale i kondycji jeszcze SPSW w Gorzowie, a co najgorsze, do kultury jej absolutnie panującego dyrektora, który prezentuje – przy całkowitym przyzwoleniu marszałek Elżbiety Polak – tzw. uprzejmą bezczelność.
Wiedzą o tym wszyscy i nie mogą nic ponad to, co robią bohaterowie znanej sztuki Samuela Becketta z Godotem w tytule, czyli czekać, bo jak inna złota myśl głosi: dyrektorem się bywa, a człowiekiem jest.

W miniony wtorek, 25 czerwca, pojawił się w Gorzowie sam wiceminister zdrowia Sławomir Neumann. Przyjechał w deszczu, w samo południe, gdy zaproszeni dziennikarze czekali już w sali konferencyjnej szpitala. Oczywiście musieli poczekać dodatkowe pół godziny, bo wiceminister najpierw spotkał się z politykami PO, od rana okupującymi gabinet dyrektora (należy dodać, że nie byli zaproszeni), a dopiero potem zszedł w ich asyście na konferencję. I tam, w ciągu kolejnych 30 minut odbył się lans ojców, a właściwie matek sukcesu. Jakiego? To jeszcze nie jest pewne, ale lans być musiał.

Dziwne to było wydarzenie. Najpierw bowiem, tuż obok wiceministra pojawiły się dwie polityczki, dla których nie przewidziano miejsc za prezydialnym stołem. Po zamieszaniu z brakiem wspomnianych, krzesła musiały się znaleźć i polityczki po lewicy wiceministra zasiadły. Za to tego, który jest bezpośrednio odpowiedzialny i wykonuje tzw. czarną robotę w sprawie przygotowania przekształcenia placówki, czyli członka zarządu Romualda Krenia posadzono na uboczu, nawet nie wspominając o jego obecności.

Marszałek E. Polak powiedziała to, co zwykle, czyli nic nowego, a wiceminister, odpowiadając na jedno z dwóch pytań dziennikarza, wyznał, że nikt przy zdrowych zmysłach nie zapewni dziś nikogo, że zarząd otrzyma 150 czy 100 mln zł, bo nie ma jeszcze wniosku, a więc nie mogła być sprawdzona zasadność przyznania dotacji.

I to by było na tyle – jak mawiał przed laty profesor mniemanologii stosowanej Jan Tadeusz Stanisławski. Nie wspomnę już o wykorzystaniu czasu na polityczną autoreklamę obecnych niezaproszonych, które również nie powiedziały nic. Dodam, że dzięki temu na zadanie pytań choćby dyrektorowi zabrakło już czasu. Udało mi się jednak stanąć przed obliczem Marka Twardowskiego i usłyszeć odpowiedź, dlaczego od ponad miesiąca laboratorium szpitalne działa od poniedziałku do piątku tylko do 16.00, a nie jak dawniej do wieczora, a także w soboty, a nawet niedziele. – Bo tak jest w całej Polsce – odpalił dyrektor i wytłumaczył – w sobie właściwym stylu – że to była rozrzutność szpitala, że gdyby on nie zamknął laboratorium, nie moglibyśmy spotkać się dziś w sprawie restrukturyzacji, że badania robi się na czczo i tak będzie, jak on zdecydował. I nie mogłam już zadać żadnego pytania, rozwinąć tematu, że może choćby ktoś, kto jednak w laboratorium dyżuruje, mógłby wydawać te wyniki tym, którzy nie zdążą do 16.00 stawić się przed okienkiem, bo dyrektor – nie dopuszczając mnie do słowa – kategorycznie powiedział: – Ja o tym uprzejmie komunikuję – i po prostu sobie poszedł. Jeśli miało to sprawić, że nie zszedł na zawał, widząc mnie przed swoim obliczem, niech mu będzie. Ale mnie chodzi o to, co się nam od miesięcy obiecuje, że pacjenci – w związku z przekształceniem – nie odczują żadnego pogorszenia świadczonych usług. Ja rozumiem, że badanie krwi wykonuje się głównie na czczo, ale przecież zdarzają się sytuacje wyjątkowe. Rozumiem nawet, że te wyjątkowe będą przyjmowane na SOR-ze, ale warto było o tym po prostu uczciwie i otwarcie powiadomić (tak jak np. dziś o pozytywnie zakończonej kontroli na oddziale ginekologiczno-położniczym), a nie stawiać ludzi w soboty przed zamkniętym okienkiem laboratorium. Niestety, taka to stylistyka uprzejmej bezczelności, która nie dopuszcza dyskusji lub chociażby wymiany zdań.

Należy mieć jedynie nadzieję, że poza skutecznym przekształceniem szpitala, uznawanym już dziś niemal za cud (bo, jak powiedział wiceminister Neumann, on wierzy, że niedługo będą do nas przyjeżdżać z innych miast i województw, by uczyć się, przeprowadzać ten trudny proces), zdarzy się jeszcze jeden: zmiana szefa placówki. Bo żeby prowadzić spółkę prawa handlowego, trzeba być nie tylko prezesem, ale przede wszystkim człowiekiem. Inaczej zostanie nam jeszcze jedno znane powiedzenie: Jaka piękna katastrofa!

Hanna Kaup
redaktor naczelny/wydawca

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

Tarasy jeszcze niedostępne

Woda w Warcie opada, odsłaniają się zalane tarasy. Niestety, ze względów bezpieczeństwa, nie mogą być jeszcze udostępnione. Zdecydowała o tym ekspertyza ... <czytaj dalej>

Apel o pomoc w sprawie odbudowy AJP

W dramatycznej dla uczelni i miasta sytuacji potrzebne jest wspólne działanie. Dlatego prezydent miasta Jacek Wójcicki apeluje o pomoc w ... <czytaj dalej>

Rozmowa z komisarzem Wojciechowskim

Komunikat w sprawie rolników. Zgodnie z wczorajszą rozmową telefoniczną z komisarzem rolnictwa Januszem Wojciechowskim przekazuję, że na najbliższym i ostatnim w ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

budowa jednostki wojskowej w gorzowie
<czytaj dalej>

ma doswiadczenie w firmie budowlanej poprawiania architektury na małą skalę

cele jakie moge podpowiedzieć
to centrum przesiadkowe <czytaj dalej>

Szkoła na MEDAL.BRAWO...



<czytaj dalej>

"Ktoś biegł tą uliczką przed nami, miał jak my
wzrok zdjęty uczuciem;"
(Kamil Kwidziński, pierwszy wers wiersza Jotunheim< <czytaj dalej>

Ciekawe, że depresji nie mają ci, którzy ciężko pracują, którym brakuje do wypłaty, tym, którzy wyprzedają się tym, którzy starają się <czytaj dalej>