Kolejną Twarzą Lubuskiej Niepełnosprawności w kampanii informacyjno-promocyjnej "Możemy, bo chcemy, czyli niepełnosprawni o niepełnosprawnych" jest Marzena Wujczak z Lubska.
W latach 60. minionego wieku cesarskie ciÄ™cia byÅ‚y rzadkoÅ›ciÄ…. Kiedy Marzena Wujczak miaÅ‚a pojawić siÄ™ na Å›wiecie, mama rodziÅ‚a jÄ… przez cztery dni pod tlenem. Siostry zakonne, które prowadziÅ‚y szpital, zdecydowaÅ‚y, że kobieta powinna urodzić siÅ‚ami natury. - Po czterech dniach porodu wyrwaÅ‚y mnie na siÅ‚Ä™. MiaÅ‚am wiÄ™c uszkodzony obojczyk i biodro - mówi mieszkanka Lubska. - Obojczyk nastawiono mi od razu, a z biodrem sprawa wyszÅ‚a dopiero, jak zaczęłam raczkować, bo tÄ™ nogÄ™ ciÄ…gnęłam za sobÄ…. ByÅ‚o już za późno na pieluchowanie. Zaczęłam chodzić dopiero w wieku póÅ‚tora roku. Później, kiedy miaÅ‚am trzy i póÅ‚ roku, trafiÅ‚am do Åšwiebodzina na rekonstrukcjÄ™ stawu.
Taki poczÄ…tek życia musiaÅ‚ pozostawić po sobie Å›lad na późniejsze lata. MaÅ‚a Marzenka nosiÅ‚a but ortopedyczny. Nie byÅ‚a jednak traktowana jak dziecko specjalnej troski ani zwolniona z zajęć wychowania fizycznego, bo po operacji wszystko siÄ™ wyrównaÅ‚o.
- Nauczyciele wiedzieli, owszem, że jest coÅ› takiego, jak specjalna troska, ale pani wuefistka byÅ‚a bardzo ostra - wspomina dorosÅ‚a dziÅ› Marzena Wujczak z Lubska. - Nie byÅ‚o tÅ‚umaczenia, że siÄ™ bojÄ™ na przykÅ‚ad przeskoczyć przez kozÅ‚a. MusiaÅ‚am, mimo że zawsze hamowaÅ‚am przed nim i ostatecznie nigdy przez niego nie przeskoczyÅ‚am, to nauczycielka nie zwolniÅ‚a mnie z tego. Próbować musiaÅ‚am. Nie byÅ‚o tÅ‚umaczenia, że miaÅ‚am operacjÄ™ biodra. OczywiÅ›cie, z tego powodu miaÅ‚am ocenÄ™ dostatecznÄ… i nie cierpiÄ™ wychowania fizycznego do tej pory.
Za młoda na endoprotezę
Życie bez oszczędzania biodra dało o sobie znać w dorosłości. W 2007 r. Marzena Wujczak przeszła operację wszczepienia endoprotezy, ale to, jak do niej doszło, nadaje się na reportaż pt. "Jak Marzena z NFZ-etm wygrała".
W skrócie caÅ‚Ä… swojÄ… historiÄ™ opowiada tak: "W wieku lat czterech przeszÅ‚am rekonstrukcjÄ™ stawu w szpitalu w Åšwiebodzinie. Przez póÅ‚tora roku leżaÅ‚am w gipsie. Potem byÅ‚a rehabilitacja i noszenie buta ortopedycznego. MajÄ…c dziesięć lat, w czasie ferii zimowych, upadÅ‚am na lodowisku i dostaÅ‚am wstrzÄ…su mózgu, czego nastÄ™pstwem byÅ‚a epilepsja. Z biodrem czuÅ‚am siÄ™ w miarÄ™ dobrze, do czasu przybrania kilku kilogramów, kiedy zaszÅ‚am w ciążę. Mimo wszystko chcÄ™ pracować, koÅ„czÄ™ szkoÅ‚Ä™ zawodowÄ… i podejmujÄ™ pracÄ™. Nie na dÅ‚ugo, bo epilepsja daje znać coraz częściej i lekarz kieruje mnie na rentÄ™. ZaczynajÄ… siÄ™ bóle nie tylko biodra, ale też krÄ™gosÅ‚upa. Do tego dochodzi walka z atakami epilepsji. Z czasem zaczyna skracać siÄ™ noga i wieku 36 lat w marcu 2001r. dostajÄ™ skierowanie na angioplastykÄ™ stawu biodrowego. Od ordynatora ortopedii sÅ‚yszÄ™, że jestem za mÅ‚oda na takÄ… operacjÄ™ i mam siÄ™ zgÅ‚osić w wieku 42 lat. Czyli czeka mnie sześć lat życia w bólu. WczeÅ›niej, w styczniu 2001 r., zabierajÄ… mi rentÄ™, bo wedÅ‚ug ZUS nastÄ…piÅ‚ cud. Jestem zdrowa. ZakÅ‚adam sprawÄ™ w SÄ…dzie Pracy o przywrócenie Å›wiadczenia. Orzecznikiem sÄ…dowym jest mąż orzecznika ZUS i mimo że noga byÅ‚a krótsza o 1,5 cm, stwierdza zwykÅ‚ym badaniem, że koÅ„czyny sÄ… równe i ruchome. ZUS mówi sÄ…dowi, że zaginęły moje dokumenty. SÄ™dzia nie daje siÄ™ zwieść i pod groźbÄ… kary nakazuje je przedstawić na nastÄ™pnej rozprawie. Podchodzi też poważnie do mojego zarzutu, że zaszedÅ‚ konflikt pomiÄ™dzy orzecznikami (małżeÅ„stwo). BroniÄ™ siÄ™ sama i wygrywam. Noga oczywiÅ›cie robi siÄ™ coraz krótsza, w miÄ™dzyczasie nasilajÄ… siÄ™ bóle krÄ™gosÅ‚upa - po kilku latach okazuje siÄ™, że to przepuklina w odcinku lÄ™dźwiowym. Wreszcie nadchodzi upragniony czas operacji. ZgÅ‚aszam siÄ™ do szpitala w lutym 2007 r. i sÅ‚yszÄ™, że zmieniÅ‚ siÄ™ system zapisu kolejkowego. Mam siÄ™ zgÅ‚osić za cztery lata. Wiem, że nie mogÄ™ tyle czekać, bo grozi mi wózek inwalidzki. OdwoÅ‚ujÄ™ siÄ™ do Rzecznika Praw Pacjenta w NFZ. DostajÄ™ wiadomość, że mam prawo odwoÅ‚ać siÄ™ do Izby Lekarskiej. Nie robiÄ™ tego, bo wiem, że nic to nie da. Uderzam do HelsiÅ„skiej Fundacji Praw CzÅ‚owieka. Sprawa nabiera tempa i kwalifikujÄ… jÄ… do Programu Spraw Precedensowych ze wzglÄ™du na dyskryminacjÄ™ z powodu mÅ‚odego wieku. Od tego momentu już nie walczÄ™ sama. DostajÄ™ prawnika pro bono. NastÄ™puje wymiana korespondencji pomiÄ™dzy HFPC i Szpitalem Wojewódzkim. Szpital broni siÄ™ kÅ‚amstwem i... ginie moja dokumentacja. W listopadzie 2007 dostajÄ™ informacjÄ™, że mogÄ™ zgÅ‚osić siÄ™ na operacjÄ™. Od tej chwili moje życie siÄ™ zmienia. Nie jestem uwiÄ™ziona z powodu bólu. Noga zostaje naciÄ…gniÄ™ta caÅ‚e pięć centymetrów, bo tyle siÄ™ skróciÅ‚a do czasu operacji. Niestety, wkrótce okazuje siÄ™, że przez dÅ‚ugie czekanie na operacjÄ™ nastÄ…piÅ‚ straszny zanik mięśnia na lewym biodrze i noga robi siÄ™ krótsza o dwa centymetry. Ale to nic. MogÄ™ z tym żyć. To TYLKO dwa centymetry."
Cdn.
Tekst i foto Hanna Kaup
Projekt otrzymaÅ‚ dofinansowanie ze Å›rodków PFRON przy wsparciu Województwa Lubuskiego – Regionalnego OÅ›rodka Polityki SpoÅ‚ecznej w Zielonej Górze i jest realizowany przez FundacjÄ™ Ad Rem oraz portal prasowy www.egorzowska.pl od lipca do grudnia 2015 r.
« | kwiecieÅ„ 2024 | » | ||||
P | W | Åš | C | P | S | N |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 |