Gontowiec Podróżny BLOG

28 maja. W leniwy sobotni poranek plany klarowały się pomaleńku. Przygrywały im kościelne kuranty w Donaueschingen. Ważne, że dzień był od rana słoneczny i zapowiadał się pięknie. Po nocnych Polaków rozmowach dzionek raczej stacjonarny, co nie znaczy, że siedzieliśmy na miejscu, ale w dalszą drogę ruszamy dopiero jutro. Ostatni etap wyprawy będzie miał zdecydowanie charakter rodzinno-towarzyski.

O tym, że zgodnie z tradycją w Donaueschingen znajduje się oficjalne źródło Dunaju pisałam już pierwszego kwietnia, na początku naszej wyprawy i to wcale nie była wiadomość primaaprilisowa. Tak naprawdę, za źródło tej rzeki powinno się uważać potok Breg, rodzący się w Furtwangen, bo jest dłuższy o sześć kilometrów od drugiego ze źródłowych potoków, który nosi nazwę Brigach. Breg i Brigach spotykają się w Donauschingen i od ich połączenia rzeka nazywa się Dunajem. Furtwangen długo walczyło o uznanie go za „miasto źródłowe” i w końcu mu się udało. Od 01.01.2022 ono także (obok Donaueschingen) może do swojej nazwy dołączyć słowo Donauquellstadt. Ciągle jeszcze przed nami wyprawa do w St. Georgen, gdzie wypływa Brigach, bo brodatego starca trzymającego symboliczny dzban, obok którego ciurka sobie cieniuchny potoczek Breg już odwiedzaliśmy.

Donaueschingen to oczywiście nie tylko wspaniała studnia Donauquelle. Jest tu wiele do zobaczenia. Nam bardzo przypadła do gustu urokliwa Fontanna Muzyków (Musikantenbrunnen), zbudowana z okazji 1100-lecia miasta (w 1989 r.) na placu przed Nowym Ratuszem (Niebieskim Ratuszem). Sam ratusz pochodzi z lat 1910-1911, został odbudowany po pożarze, jaki nawiedził miasto w 1908 r. Jest tu także pałac książęcy Fürstenbergów i Browar Książęcy Fürstenberg. Miasto wzmiankowano po raz pierwszy w 889 jako Esginga, przez cały okres swojego istnienia związane było z rodami szlacheckimi.

Fontanna nawiązuje do na dwunastodniowej wizyty rodziny Mozartów w 1763 r. oraz do organizowanego tu od 1921 r. Festiwalu Muzyki Nowej (w trzeci weekend października), który wzmiankowany był przez Tomasza Manna w powieści „Doktor Faustus”. W czasie tej rodzinnej wizyty dziesięcioletni Wolfgang Amadeus Mozart skomponował utwór na wiolonczelę dla księcia Józefa Wenzela zu Fürstenberg. Dostał za to 24 złote dukaty. Także jego opery „Uprowadzenie z seraju” i „Wesele Figara” właśnie w Donaueschingen miały swoje niemieckie premiery. Po raz pierwszy wykonywano tu również utwory Béli Bartóka, Paula Hindemitha, Antona von Weberna i Richarda Straussa, a odbywający się do dziś festiwal zainaugurowano w książęcej sali balowej jako „kameralne występy popularyzujące muzykę współczesną”.



Popołudnie minęło pod hasłem wyprawy do Książęcego Parku w Inzigkofen w Górnej Szwabii, w którym znajduje się m.in. słynny Diabelski Most. Ten romantyczny park krajobrazowy powstał w latach 1811-1829 za rządów księżnej Amalii Zefiryny Hohenzollern. Ma 25 ha powierzchni, leży po obu stronach Dunaju i nadal jest własnością Hohenzollernów. Mnóstwo tak malowniczych ścieżek i schodów prowadzących to do wspomnianego Diabelskiego Mostu, to do Skały Amalii, to do punktu widokowego na zakole Dunaju, to do krasowych grot, nawisów skalnych czy skalnej bramy. Jedno piękniejsze od drugiego.

Most przerzucony jest nad Wąwozem Piekielnym, pierwotnie (1843) był drewniany. Zastąpiono go kamiennym 50 lat później (1893). Nazwę wziął od Teufelsbrücke w pobliżu przełęczy Świętego Gotarda w Alpach, ponieważ w czasach, kiedy powstawał, nawiązania do krajobrazu szwajcarskiego były wyjątkowo modne, ale oczywiście wymyślono też legendę o Diabelskim Moście.

Wcześniej odwiedziliśmy zamek Hohenzollernów w Sigmaringen. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z 1077 r., ale w ręce książęcego rodu trafił dopiero w 1535 r. Po pożarze w końcu XIX w. został odbudowany bez specjalnej dbałości i wierność oryginałowi. Od czerwca 1944 do kwietnia 1945, po wysiedleniu stąd rodziny książęcej, rezydował w nim marionetkowy „emigracyjny” rząd Francji (rząd Vichy). Obecnie ma tutaj siedzibę dyrekcja grupy książęcych przedsiębiorstw oraz funkcjonuje muzeum wnętrz. Podziwiać tu też można największą w Europie prywatną kolekcję dawnego uzbrojenia. Bardzo ciekawa!

Maria Gonta
foto Gontowiec Podróżny

Dodaj komentarz:

Nie zawłaszczać mitu założycielskiego Lubuskiego

- Nie wierzę w tę inicjatywę – mówi o spotkaniu dotyczącym Nowej Umowy Paradyskiej marszałek województwa lubuskiego Marcin Jabłoński. W poniedziałek, ... <czytaj dalej>

Coraz bliżej święta

Otwarcie hali sportowo-widowiskowej Arena GORZÓW jest głównym elementem tegorocznej kampanii „Gorzów blisko świąt”. Dwudniowa impreza zaplanowana jest w dniach 9-10 ... <czytaj dalej>

Chcą nowego porozumienia paradyskiego

Prezydent Gorzowa Jacek Wójcicki, wspólnie z prezydentami Zielonej Góry Januszem Kubickim i Nowej Soli Jackiem Milewskim, jest inicjatorem i współorganizatorem ... <czytaj dalej>

Uzasadnienie inicjatywy obywatelskiej

Publikujemy UZASADNIENIE INICJATYWY OBYWATELSKIEJ na rzecz skrócenia urzędowej nazwy miasta Gorzów Wielkopolski i przywrócenia jej historycznego polskiego brzmienia – GORZÓW. WSTĘP tylko ... <czytaj dalej>

«	grudzień 2023					»
P	W	Ś	C	P	S	N
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

Wierzą, że tym razem się uda

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Nie mam nic przeciwko likwidacji sztucznego woj.lubuskiego - Gorzów lepiej będzie się miał we współpracy ze Szczecinem. <czytaj dalej>

Może warto postraszyć rozpadem województwa. To od razu postawiłoby do pionu przyjaciół z południa. <czytaj dalej>

Dziękuję za recenzję.Trzeba to obejrzeć. <czytaj dalej>

Nazwa jest wtórna. Najpierw co z upadkiem tego miasta, nawet jak zmienimy nazwę na Nowy Jork to gadaniem niczego dalej nic się nie poprawi. Ślep <czytaj dalej>

Brawo --- Krystina z Jenina ! <czytaj dalej>