Gontowiec Podróżny BLOG

28 maja. W leniwy sobotni poranek plany klarowały się pomaleńku. Przygrywały im kościelne kuranty w Donaueschingen. Ważne, że dzień był od rana słoneczny i zapowiadał się pięknie. Po nocnych Polaków rozmowach dzionek raczej stacjonarny, co nie znaczy, że siedzieliśmy na miejscu, ale w dalszą drogę ruszamy dopiero jutro. Ostatni etap wyprawy będzie miał zdecydowanie charakter rodzinno-towarzyski.

O tym, że zgodnie z tradycją w Donaueschingen znajduje się oficjalne źródło Dunaju pisałam już pierwszego kwietnia, na początku naszej wyprawy i to wcale nie była wiadomość primaaprilisowa. Tak naprawdę, za źródło tej rzeki powinno się uważać potok Breg, rodzący się w Furtwangen, bo jest dłuższy o sześć kilometrów od drugiego ze źródłowych potoków, który nosi nazwę Brigach. Breg i Brigach spotykają się w Donauschingen i od ich połączenia rzeka nazywa się Dunajem. Furtwangen długo walczyło o uznanie go za „miasto źródłowe” i w końcu mu się udało. Od 01.01.2022 ono także (obok Donaueschingen) może do swojej nazwy dołączyć słowo Donauquellstadt. Ciągle jeszcze przed nami wyprawa do w St. Georgen, gdzie wypływa Brigach, bo brodatego starca trzymającego symboliczny dzban, obok którego ciurka sobie cieniuchny potoczek Breg już odwiedzaliśmy.

Donaueschingen to oczywiście nie tylko wspaniała studnia Donauquelle. Jest tu wiele do zobaczenia. Nam bardzo przypadła do gustu urokliwa Fontanna Muzyków (Musikantenbrunnen), zbudowana z okazji 1100-lecia miasta (w 1989 r.) na placu przed Nowym Ratuszem (Niebieskim Ratuszem). Sam ratusz pochodzi z lat 1910-1911, został odbudowany po pożarze, jaki nawiedził miasto w 1908 r. Jest tu także pałac książęcy Fürstenbergów i Browar Książęcy Fürstenberg. Miasto wzmiankowano po raz pierwszy w 889 jako Esginga, przez cały okres swojego istnienia związane było z rodami szlacheckimi.

Fontanna nawiązuje do na dwunastodniowej wizyty rodziny Mozartów w 1763 r. oraz do organizowanego tu od 1921 r. Festiwalu Muzyki Nowej (w trzeci weekend października), który wzmiankowany był przez Tomasza Manna w powieści „Doktor Faustus”. W czasie tej rodzinnej wizyty dziesięcioletni Wolfgang Amadeus Mozart skomponował utwór na wiolonczelę dla księcia Józefa Wenzela zu Fürstenberg. Dostał za to 24 złote dukaty. Także jego opery „Uprowadzenie z seraju” i „Wesele Figara” właśnie w Donaueschingen miały swoje niemieckie premiery. Po raz pierwszy wykonywano tu również utwory Béli Bartóka, Paula Hindemitha, Antona von Weberna i Richarda Straussa, a odbywający się do dziś festiwal zainaugurowano w książęcej sali balowej jako „kameralne występy popularyzujące muzykę współczesną”.



Popołudnie minęło pod hasłem wyprawy do Książęcego Parku w Inzigkofen w Górnej Szwabii, w którym znajduje się m.in. słynny Diabelski Most. Ten romantyczny park krajobrazowy powstał w latach 1811-1829 za rządów księżnej Amalii Zefiryny Hohenzollern. Ma 25 ha powierzchni, leży po obu stronach Dunaju i nadal jest własnością Hohenzollernów. Mnóstwo tak malowniczych ścieżek i schodów prowadzących to do wspomnianego Diabelskiego Mostu, to do Skały Amalii, to do punktu widokowego na zakole Dunaju, to do krasowych grot, nawisów skalnych czy skalnej bramy. Jedno piękniejsze od drugiego.

Most przerzucony jest nad Wąwozem Piekielnym, pierwotnie (1843) był drewniany. Zastąpiono go kamiennym 50 lat później (1893). Nazwę wziął od Teufelsbrücke w pobliżu przełęczy Świętego Gotarda w Alpach, ponieważ w czasach, kiedy powstawał, nawiązania do krajobrazu szwajcarskiego były wyjątkowo modne, ale oczywiście wymyślono też legendę o Diabelskim Moście.

Wcześniej odwiedziliśmy zamek Hohenzollernów w Sigmaringen. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z 1077 r., ale w ręce książęcego rodu trafił dopiero w 1535 r. Po pożarze w końcu XIX w. został odbudowany bez specjalnej dbałości i wierność oryginałowi. Od czerwca 1944 do kwietnia 1945, po wysiedleniu stąd rodziny książęcej, rezydował w nim marionetkowy „emigracyjny” rząd Francji (rząd Vichy). Obecnie ma tutaj siedzibę dyrekcja grupy książęcych przedsiębiorstw oraz funkcjonuje muzeum wnętrz. Podziwiać tu też można największą w Europie prywatną kolekcję dawnego uzbrojenia. Bardzo ciekawa!

Maria Gonta
foto Gontowiec Podróżny

Dodaj komentarz:

Oni tu zostają

„Zostaję!” to hasło nowej kampanii promującej Gorzów, która ma zwrócić uwagę na zalety naszego miasta, dzięki którym jest ono doskonałym ... <czytaj dalej>

Pielgrzymki

Tegoroczna piesza pielgrzymka powołaniowa odbędzie się w sobotę w sobotę 27 kwietnia. Wyjście pielgrzymki na trasę z Paradyża do Rokitna nastąpi ... <czytaj dalej>

Prezydent w ministerstwie

Prezydent Gorzowa w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. - Z doświadczenia wiem, że najważniejsze są relacje bezpośrednie. Ustalenia, które zapadają wtedy ... <czytaj dalej>

Tarasy jeszcze niedostępne

Woda w Warcie opada, odsłaniają się zalane tarasy. Niestety, ze względów bezpieczeństwa, nie mogą być jeszcze udostępnione. Zdecydowała o tym ekspertyza ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Język taki a nie inny dla podkreślenia bezsilności. Mam dokładnie takie samo zdanie. Zakleilismy się w skorupie narodowej martylologii i nie wyle <czytaj dalej>

Jeżeli zapotrzebowanie na takie odruchy "narodowościowe" rośnie, znaczy że w społeczeństwie coś się psuje. Staje się sfrustrowane, <czytaj dalej>

Gumofilce na traktory i do Warszawy. Żoliborz wam pomoże. <czytaj dalej>

ktos kto ten artykuł nadyrdymał nie rozumie tekstu pisanego

tam nie ma nic rasistowskiego
tylko dobitnie podkreslona prawda <czytaj dalej>

kończyłem technikum wieczorowe i miałem "trochę" okrojony program
jednego tygodnia na drugi polonistka zadawała lalke do przeczyta <czytaj dalej>