Publikujemy tekst Janusza Dreczki, poświęcony Tadeuszowi Szyferowi w pierwszą rocznicę śmierci.

TadziowiSzyferowi
Mistrz zgrabnej pointy.
NIEKTÓRYCH PRZESZKÓD NIE POKONASZ. MUSZĄ POUMIERAĆ.

W niedzielę 24 listopada 2019 roku zmarł Tadeusz Szyfer, o czwartej rano, w gorzowskim hospicjum św. Kamila. W rozmowie na żywo z Cezarym Galkiem, na antenie Polskiego Radia Zachód, ok. godz. 10., tamtego pamiętnego dnia, wspomniałem Tadeusza jako osobę mi bardzo bliską, ale i gorzowianina ponadprzeciętnego. Miał niezwykłą łatwość pisania wierszowanych fraszek lub aforyzmów. Tę niezwykłość ujawniał także w mowie, rozbawiając towarzystwo. Sam szacował, co niektórzy potwierdzali, że napisał ok. 12 tysięcy fraszek, z których opublikowano niespełna 5 tysięcy. Ile ich powiedział, to tak sobie myślę, że statystycznie, gdyby w ciągu dnia powiedział pięć, ale to, tak skromnie licząc, to od ukończenia szkoły średniej, czyli zdanej matury, byłoby ich..., no właśnie ponad 114 tys.!

Prawda to, czy fałsz?
Potrafił w kilku słowach zawrzeć nie tylko głęboką myśl, ale także ciekawy podtekst. Niektórych przeszkód nie pokonasz. Muszą poumierać.”- pisał w jednym ze swoich tekstów.
Tadeusz Szyfer w 1980 roku debiutował u Wieśka Uchańskiego (związanego na swój sposób z Gorzowem) książką „Parę gaf i paragraf” (Wydawnictwo „Iskry” Warszawa 1980r.). Kolejne książki były zawsze o oryginalnych tytułach: „Moje wyboye, czyli prawdy małe dla dojrzałych”, „Wolne igraszki na 102 fraszki, czyli pikantne dania do wyśmiewania”, „Fraszka prawdę ci powie, czyli Prawie biała księga”, „Łeb w łeb – turniej satyryków” (wspólnie z Janem Grossem), „Jaja z PiS-anek” oraz najnowsza, wydana w 2015 r., „Moje zmyślenia raczej dla dorosłych”.

Prawda to, czy fałsz?
Jego wierszowane fraszki i aforyzmy były włączane do ogólnopolskich antologii, np. „Żądło i miód mądrości” (Wydawnictwo Ossolineum 1984 r.), „Dwa wieki fraszki polskiej” i „Fraszki z żądłem (rządem)”, „Aforyzmy polskie” (Wyd. Antyk 2001 r.), „Fraszki polskie” (Wyd. Kęty 2002 r.), „Potęga myśli – księga aforystyki polskiej XXI wieku”, (Katowice 2002 r.) „Księga aforyzmów” (Warszawa 2004 r.).Także często publikowane były w lokalnych gazetach: w Ziemi Gorzowskiej, w Głosie Gorzowa, Gazecie Lubuskiej, ostatnio w Pegazie Lubuskim. Także w prasie ogólnopolskiej np. w Przekroju, Szpilkach, Gazecie Krakowskiej. Jego utwory tłumaczone były na niemiecki, francuski, ukraiński.

Prawda to, czy fałsz?
Pod koniec listopada, wobec zbliżającego się adwentu i świąt Bożego Narodzenia, tradycyjnie już nieco inaczej zaczynamy myśleć o upływającym życiu. W ubiegłym roku na ten czas nałożyło się odchodzenie Tadeusza do innego życia. Przed pogrzebem, z myślą wspominającą Przyjaciela, napisałem krótki list. Zresztą przeczytałem go przy urnie zmarłego.

List do Tadeusza
Drogi Tadziu
Przed Bożym Narodzeniem
przed pierwszym adwentowym porankiem
odkrywamy w sobie,
swoją wiarę w siebie i w innych,
ale nade wszystko w Boga.

Prawda to, czy fałsz?
Nienapisana fraszka
zapomniany aforyzm
nieobśmiany humor
trafiły do kosza, czy może na półkę?

Prawda to, czy fałsz?
Wiarę, wiarę po prostu mamy?
Nawet wtedy gdy kapłan umiera
za ścianą pokoju pogardy swego druha
zapamiętałego w pogoni za życiem wiecznym.

Prawda to, czy fałsz?
A przyjaciel, przyjaciel na którego pomoc bardzo liczysz
nie tylko nie pomaga, ale unika pomocy zawodzi i zwodzi
i to wtedy gdy sprzysiężeń jest więcej niż złych bytów
niezaprzysiężonych uśmiechów, rozdmuchanych wzruszeń.

Prawda to, czy fałsz?
Prawda, tak to prawda. Wiara w nas się rodzi
z Narodzeniem Bożym; i nadzieja, i miłość
w chwale, i na wysokościach, i na ziemi
i wśród ludzi, niech się stanie, niech się tak stanie.
No właśnie: prawda to, czy fałsz?

Prawdą jest, tak prawdą jest to, co Tadeusz pisał:
„Niektórych przeszkód nie pokonasz. Muszą poumierać.”
„Różnie toczą się losy. Czasem – zataczają!”
„Ludzie mają skłonności matematyczne i zawsze na coś liczą.”
„Ukłon jak medal ma dwie strony.”
„Wymowny wie co powiedzieć, mądry – co przemilczeć.”
Prawdą też jest to, co napisał Jerzy Grodek:
„Uśmiecha się Tadziu zza chmurek, tę fraszkę popełnił Jurek!”

Tak też wspominamy Tadeusza z Jurkiem Grodkiem, który zaledwie kilka dni temu, przypomniał swoje Aferyzmy sprzed 25 lat, z Małgosią „Szyferantką”, żoną dwojga nazwisk Goździewińską-Szyfer, jeszcze kilkoma przyjaciółmi, większą grupą znajomych. Naszym zbawieniem jednak jest istnienie: w pamięci, w słowie mówionym i pisanym, na fotografii i miejscu spoczynku. To jest po prostu nasza kultura, a Tadeusz jest znaczącą częścią dziedzictwa kultury naszego miasta, regionu i kultury narodowej.

Janusz Dreczka

Dodaj komentarz:

Komentarze:

W czwartek Boże Ciało

W najbliższy czwartek 30 maja Kościół obchodzi uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa popularnie nazywaną świętem Bożego Ciała. Tego dnia ... <czytaj dalej>

Składy komisji Sejmiku Województwa Lubuskiego

Radni województwa w trakcie sesji w dniu 20 maja 2024 r. wybrali przedstawicieli komisji w Sejmiku Województwa Lubuskiego VII kadencji. Wybrano ... <czytaj dalej>

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

«	lipiec 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Piękni ludzie, piękna sprawa, piękne widoki...
Muszę się wybrać!
Z.M.P. <czytaj dalej>

Taaak, dzieciństwo to fajna sprawa! ):-)
Z>M.P. <czytaj dalej>

W Polsce żaden komunizm się nie skończył <czytaj dalej>

Jesteście Panowie naprawdę"wielcy". Robicie coś z pasją i...radością. Dlaczego tacy, jak wy nie sa co najmniej radnymi. Patrząc na fo <czytaj dalej>

To jeszcze proponuje panu wojewodzie przebrać się, nieco zmienić facjate i pod pozorem boleści, rany ręki iść na SOR i zobaczyç, posłuchać, <czytaj dalej>