Iliaszewiczów – gorzowską rodzinę o ciekawej, wielowątkowej i wielowiekowej historii – znam od zawsze. I jeżeli nie wszystkich jej członków osobiście – zajmujących znaczące miejsca w społecznościach lokalnych – to chociaż z tzw. słyszenia. Trudno o ich aktywności na rzecz współmieszkańców nie usłyszeć, bo choć oni, tak jak my wszyscy, na tych ziemiach przejazdem tylko, to chcą, kiedy już przystanęli tutaj na dłużej, pozostawić po sobie dobry ślad. I okazuje się, że nie tylko tutaj.

O ks. Mariuszu Iliaszewiczu, o jego posłudze kapłańskiej na Białorusi w Łazdunach, na obrzeżach przedwojennej Rzeczpospolitej, usłyszałem na początku XXI wieku. Bywałem już wtedy na Białorusi, znałem tamtejsze realia. I z niedowierzaniem przyznaję, przyjmowałem opowieści o jego tam pracy z młodzieżą, o inicjowaniu ruchów trzeźwościowych, o rozpoczętej – w sąsiedztwie pomnika Lenina i postumentu po pomniku Stalina – budowie kościoła w pobliskich Juraciszkach. A i o miłości, jaką darzą polskiego księdza miejscowi, pozostali tam po wojnie, Polacy. Zapragnąłem go poznać osobiście.

Pierwszy raz wybrałem się do Łazdun, do ks. Mariusza, przy okazji wycieczki na Białoruś i Litwę, razem z emerytowanym już terapeutą uzależnień Markiem Gieruszyńskim. I on słyszał o inicjowanych i wspieranych przez ks. Mariusza ruchach trzeźwościowych wśród białoruskiej młodzieży. I także chciał go poznać osobiście.

Trudno opisać komuś, kto na Białorusi nie był, klimat spotkań z Polakami, którzy tam pozostali. Ich płynącą bezpośrednio z serca chęć pomocy. Bo, gdy po godzinnym błądzeniu po ciemku już, po – zdawałoby się zapomnianych przez Boga i ludzi okolicach Łazdun (gdzie żadnego drogowskazu, bo miejscowi wiedzą przecież, a obcy tutaj – „bo i po co, Panie” – nie zajeżdża) objawili się nagle, bo błądzące światła auta zobaczyli i „to musi panie, nietutejszy – trzeba pomóc”. A gdy się dowiedzieli, że do Łazdun, do księdza Mariusza, że Polacy z Polski, to chcieli kilometry przed autem z latareczką iść, bo „wyrwy na polnej drodze, panie, i jeszcze sobie ładne auto uwalają…”.

Ksiądz Mariusz przyjął nas serdecznie, nakarmił, przenocował. Oprowadził na drugi dzień po parafii i pokazał budowany w Juraciszkach Kościół. O tempie prac mogłem się przekonać w czasie mojej drugiej w Juraciszkach wizyty – po roku kościół był już w tzw. stanie zamkniętym, niewykończonym. A jakim jest teraz? Nie wiem – pojadę zapytać. Nie, nie na Białoruś. Bo tam już ks. Mariusza od wielu lat nie ma. W uznaniu swoich zasług dla Kościoła Katolickiego na Białorusi, dla trzeźwej i bogatej w wiedzę o współczesnym świecie przyszłości tamtejszej młodzieży, dla godnego życia osieroconych tam przez Polskę Polaków, został uznany za persona non grata, pozbawiony białoruskiej „spawki”, pozwolenia na pobyt. A bez tego nic.

Dokąd więc pojadę? Ano do Wilkowa, malutkiej parafii niedaleko Świebodzina. Bo tam teraz ks. Mariusz – dowiedziałem się o dwa dni temu – spełnia posługę kapłańską. W malutkiej parafii… Ale ksiądz Mariusz zawsze taki był: uciekał jak najbliżej Boga i ludzi. I najchętniej daleko od hałaśliwej szosy.

Andrzej Trzaskowski

Dodaj komentarz:

Komentarze:

Apel o pomoc w sprawie odbudowy AJP

W dramatycznej dla uczelni i miasta sytuacji potrzebne jest wspólne działanie. Dlatego prezydent miasta Jacek Wójcicki apeluje o pomoc w ... <czytaj dalej>

Rozmowa z komisarzem Wojciechowskim

Komunikat w sprawie rolników. Zgodnie z wczorajszą rozmową telefoniczną z komisarzem rolnictwa Januszem Wojciechowskim przekazuję, że na najbliższym i ostatnim w ... <czytaj dalej>

Zmiana na stanowisku prezesa GIM

Objęcie funkcji prezesa spółki zajmującej się realizacją miejskich inwestycji, jest kolejnym wyzwaniem, które postawił przed Agnieszką Surmacz - byłą wiceprezydent ... <czytaj dalej>

Centrum e-usług powstaje w Gorzowie

To centrum wyniesie lubuskie e-usługi na jeszcze wyższy poziom. - To przełomowy projekt, jeśli chodzi o ucyfrowienie regionu – mówi o ... <czytaj dalej>

«	kwiecień 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Do 5964: noo, najlepiej to zorganizować jakieś obozy pracy przymusowej. Bić i nie dać jeść! Może brukwiową zupę, jak w Auschwitz... Ogarnij s <czytaj dalej>

Na depresję najlepszy lek to kijem po plecach i do roboty.
Jak ktoś się nudzić to ma tylko dwpresje <czytaj dalej>

Taki jest mechanizm. Upierdliwych trzeba "kupić" jakoś. Kiedyś taki manewr zrobiono z jednym od nieruchomości, aby nie był niewygodny. <czytaj dalej>

Gratulacje dla Pani Marty.Będxie w G.pięknie.
<czytaj dalej>

Wielka szkoda, że rolnicy protestujący w słusznej sprawie nie znajdują sojuszników w terenie. Ogromne brawa i uznanie dla rolników i innych grup <czytaj dalej>