Hanna Kaup BLOG

W sobotni grudniowy wieczór w Gorzowskiej Filharmonii wystąpił na jedynym w Polsce koncercie włoski pianista Ludovico Einaudi. To była kolejna duchowa uczta w cyklu Gorzów Jazz Celebrations, tym razem z dopiskiem – Inna Muzyka.

Godzina 19.00. Na scenie czarny fortepian. Bogusław Dziekański zapowiada: – Panie, panowie. Ludovico Einaudi.

Wchodzi niewysoki siwy mężczyzna w czarnym garniturze, czarnym podkoszulku i takich okularach. Siada. Dotyka klawiszy i… zaczyna się magia, hipnoza, czarowanie świata. Dźwięki są jak najdelikatniejsze muśnięcia ukochanych dłoni, jak wyczekiwana pieszczota, która odbywa się z dala od codziennego zgiełku i rozkrzyczanych tłumów.

Choć mamy zezwolenie na robienie zdjęć w czasie pierwszego utworu, po pierwszych brzmieniach wiem, że zdjęć nie zrobię. Przynajmniej nie teraz. Musiałabym przecież dokonać gwałtu na tej muzycznej przestrzeni, w której nawet zbłąkana mucha przestałaby machać skrzydełkami. Niestety, do końca pierwszego utworu ten gwałt dokonuje się z lewa i z prawa, z balkonu jednego i z drugiego. Artysta szczęśliwie trwa do końca, choć momentami trzask migawek aparatów jest nie do zniesienia. A przecież wystarczyło poczekać na brawa w przerwie między utworami. Od drugiej kompozycji jest już znacznie lepiej, choć ciągle daje się słyszeć jakieś nerwowe pokasływania.

Zamykam oczy, otwieram wyobraźnię. Przede mną podróż nad wody i łąki. Mgłami niesiona w góry, po chwili wracam nie z tego świata. Z nocy, która łączy kochanków, w dzień. Z przestrzeni ciemnej, w biel. Jak bym słyszała, o czym rozmawiają. Jak bym czuła, co oni czują. Emocje wyczekiwania mają w sobie niezwykły ładunek. Te unoszenia i zatrzymania, uniesienia i uspokojenia, są jak najtkliwsze pieszczoty. Dają radość i... smutek. Czasami nie widzę już nic. Jest tylko MUZYKA. Oddaję się jej czarowi. Nie ma mnie, aż do oklasków. Kiedy Einaudi bisuje, czuję pod powieką łzę. Ale zastyga, jakby sama chciała posłuchać jego muzyki, oddać się jej magii, przeżyć niecodzienność.

Dwie godziny za nami. Dziękujemy pianiście. Wielu na stojąco, bo czuje, że tak potrzeba. Myślę więc, kim są przychodzący na koncert. Widzę ich w świątyni. Jeden słucha, drugi – tylko udaje, inny – wtopiwszy twarz w dłonie, modli się żarliwie, nie bacząc na resztę. To jego chwila z Bogiem. Nie wstydzę się powiedzieć, że dla mnie taką była.

Hanna Kaup

Więcej zdjęć w galerii eGo FOTO:
http://www.egorzowska.pl/pokaz,galeria,0,0,2011-12-11_Ludovico_Einaudi,

Dodaj komentarz:

Komentarze:

W czwartek Boże Ciało

W najbliższy czwartek 30 maja Kościół obchodzi uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa popularnie nazywaną świętem Bożego Ciała. Tego dnia ... <czytaj dalej>

Składy komisji Sejmiku Województwa Lubuskiego

Radni województwa w trakcie sesji w dniu 20 maja 2024 r. wybrali przedstawicieli komisji w Sejmiku Województwa Lubuskiego VII kadencji. Wybrano ... <czytaj dalej>

Przebudowa Spichrzowej

Ostatnie przygotowania do rozpoczęcia przebudowy ulicy Spichrzowej. Konsorcjum firm TORMEL i WUPRINŻ, przebuduje ostatni, półkilometrowy odcinek ulicy Spichrzowej. Pierwsze prace ruszą ... <czytaj dalej>

UMCS z Jazz Clubem Pod Filarami

80 lat UMCS w Lublinie z Jazz Clubem „Pod Filarami”. W dniach 14 -17 maja 2024 roku w Akademickim Centrum Kultury ... <czytaj dalej>

«	lipiec 2024					»
P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

Piękna inicjatywa w brzydkim mieście

aktualnie nie ma żadnej czynnej sondy

Blogujesz? Rób to lokalnie!
Wystarczy jedno kliknięcie w egoBlog

Masz problem?
Napisz do eksperta egoEkspert

Żadna sprawa nie zostanie bez odzewu. Daj znać na eGo Forum

Piękni ludzie, piękna sprawa, piękne widoki...
Muszę się wybrać!
Z.M.P. <czytaj dalej>

Taaak, dzieciństwo to fajna sprawa! ):-)
Z>M.P. <czytaj dalej>

W Polsce żaden komunizm się nie skończył <czytaj dalej>

Jesteście Panowie naprawdę"wielcy". Robicie coś z pasją i...radością. Dlaczego tacy, jak wy nie sa co najmniej radnymi. Patrząc na fo <czytaj dalej>

To jeszcze proponuje panu wojewodzie przebrać się, nieco zmienić facjate i pod pozorem boleści, rany ręki iść na SOR i zobaczyç, posłuchać, <czytaj dalej>